از این ۶ کار بپرهیزید تا نوشتن کلافه‌تان نکند

ممنون از سایت خوبتون واقعا لطفا یسر هم به سایت مخچه بزنید

سلام بر شاهین بزرگوار:واقعا” هم عین خود شاهین (البته جسارت نباشه)روی واژه ها و موضوعات شیرجه میزنی!فقط اسمت بهم انگیزه میده.
بند پنجمی رو بخصوص خوب اومدی.همینها شده بهانه های همیشگی مون. کاش یه کم از شما یاد میگرفتیم.سربلند باشید.

سلام استاد جان. مورد ۶ دقیقا برای من در حرکت صد داستان پیش اومده و متوقفم کرده😣😣😣😣

سلام.من ۱ سوال دارم
اگر ایده ام رو همون موقع ادامه ندم وننویسم واون رو به شب یاچندساعت بعوموکول کنم اصلا دیگه نمیتونم ادامه اش بدم.درواقع اگر ایده ام رو به شکل یک کلمه بنویسم نمیتونم درزمان دیگه ای ادامش بدم اما اگر ایده ام به صورت جمله باشه یه خورده وفقط یه کم میتونم به این فکر کنم که چی توی ذهنم بوده ولی بازم نمیتونم ادامش بدم.با دزد مغزمون چه کاری باید کرد؟😰

سلام استاد خیلی جمله ی خوبی بوداین جمله«چرک بودن را بپذیرید،هم در نوشتن وهم در محیط نوشتن» دقیقا همین است داشتن شرایط ایده ال یک اتاق شیک با یک کتابخانه شیک پر از کتاب مارا نویسنده نخواهد کرد . من تصمیم گرفتم با توجه به شرایط بنویسم در حالی که هر روز یک سنگ فرز خوش صدا مرا برای نوشتن بیدار میکند 🌺

شاهین کلانتری! هرآینه لطیف و نغز و آمیخته به طنز و ملاحت مینویسی! حالا دیگه نمیخواهی یه کم درباره کتاب من نظر بدی فرزندم؟ من با این گیس سفید اینجوری دم در؟ بد نیست؟

قول میدم تا بتونم عمل کنم به هر شیش تاش
راستی هنوزم اون کدو خورده نشده؟🤓

سلام …
خوبی ؟
میدونی الان یک ماه مونده به کنکور و با اینکه من اصلا در شرایط وآمادگی لازم و کافی نیستم چند وقته که این سوال ذهنم رو مشغول کرده ( البته بماند که کلا از هر جهتی روی هوا تشریف دارم)
نوشتن یه هدفه یا یه وسیله؟!
میدونی این سوال وقتی داشتم فصل اول اقتصاد رو میخوندم به مغزم خطور کرد که میگفت در جامعه اسلامی اقتصاد وسیله است و نه هدف!
میدونم سوال مزخرفیه و خود سوال هیچ ربطی با شان نزول( از اصطلاحات تستی دینی!) و زمینه طرحش توی ذهن من نداره اما از یه دختر دم کنکوری با روحیه کدوحلوایی طور! که منتظره از تو این یخچال لعنتی دربیاد و شروع کنه به نوشتن تا شاید پایه های وبسایت و برند شخصیش در آینده رو پایه ریزی بکنه چه انتظاری میشه داشت؟!
به هر حال نمیدونم منظورم رو از سوال فهمیدی یا نه ولی اینجوری بهت بگم که تا حالا من مینوشتم چون نوشتن رو دوست داشتم و حس خاصی بهم میداد حتی وقتی چیزی نداشتم که درموردش بنویسم و یا اصلا حال و حوصلش رو نداشتم و نوشتن برام سخت بود یه طورایی مینوشتم به خاطر نوشتن ولی حالا برای آینده به نوشتن به عنوان زیر بنای هر محتوایی که باید توی سایت و کانال یوتوب و اینستاگرام تولید کنم نگاه میکنم یه جوری برای من مثل ضرورته درحالی که برای خیلی های دیگه شاید اینطوری نباشه، البته این مهم نیست مهم اینکه الان بین انتخاب این دوتا کارکرد برای من تعارض پیش اومده …
اصلا میشه هر دوتاش رو به طور حرفه ای با هم پیش برد؟(قضیه خدا و خرما!!!)این سوال رو از این جهت میپرسم چون انرژی که ادم قراره برای گسترش یه سایت با رویکردی جدا از ادبیات و نوشتن بزاره قاعدتا کفاف تمرکز روی اصل موضوع نوشتن به صورت تخصصی رو نمیده….
میدونم الان با خوندن اینا داری با خودت فکر میکنی چقدر من گیج میزنم و خودم فکر میکنم شاید مشکل اینجاست که دقیقا نمیدونم مشکل کجاست …
به هر حال گفتن بعضی چیزا بهتر از نگفتنشونه…
راستی کامنتا رو که میخوندم این کدو حلواییه انگار خیلی مورد توجه واقع شده فکر کنم کدو حلوایی قدرت سمبولیک داره !(یا حداقل این کدو حلوایی)
همیشه سر زدن به اینجا خیلی حس خوبی بهم میده مخصوصا قسمت ارشیو همیشه برای من الهام بخشه چون که به خودم میگم تو هم باید یه روزی یه سایت با یه دنباله و ریشه درست و حسابی مثل این راه بندازی …
به خاطر سایت خوب و گرم و صمیمیت خیلی خیلی ممنونم و برات ارزوی موفقیت میکنم

سلام جناب شاهین. خوشحالم با پیج پرانرژی شما افتخار آشنایی پیدا کردم. نوشتن برای من یک حسه که گاهی سرشار از این حس میشم و روی کاغذ بدون وقفه خالیش میکنم. چندی پیش در اثر یک همچین حسی یک کتاب نوشتم در یک سالنامه ی قدیمی که بچه ها توش نقاشی میکشیدن. اون لحظه همون سالنامه دم دستم بود و من همه ی کتابم رو در عرض دو سه ساعت در آن نوشتم. این سالنامه رو روی میزم گذاشتم. طبق معمول بچه ها اون رو برای نقاشی کشیدن، برداشتند و در بین اسباب بازیهاشون انداختند. همسرم هم که وسواس خاصی در نظافت خونه داره، اون سالنامه رو در بین وسایل بچه ها میبینه و فکر میکنه دیگه پاره پوره و به درد نخور شده و اون رو در زباله ها میندازه و من بعدا متوجه شدم که اون سالنامه یا به بیان درست تر، چک نویس کتاب من از بین رفته. خیییلی این موضوع ناراحتم کرد. من نوشته های اون کتاب که اولین کتابم بود رو خیلی دوست داشتم. میخوام دوباره اون کتاب رو بنویسم ولی چون میخوام مثل همون رو بنویسم کارم مشکل شده و برام سخته! امیدوارم بشه.
ممنون از حوصلتون!

راهکارهای ساده و خوبی هستن. ممنون

باور نمیکنم!!! احتمالا شما هم باور نکنید،البته شاید هم باور کنید! نه حتما باور میکنید،آره، شک ندارم که احساس رهایی و سبکی ایجاد شده در ذهنم نه شباهت بسیار جالب عناوین ۶تایی متن، با آنچه که در صفحه دفترم نوشته بودم، هست نه لفظ ساده و خودمانی آقای کلانتری بود. برای من که حالا چند هفته ای از بستن بار و بندیل به منظور سفری در دنیای خیال میگذشت اما همچنان برای پاره کردن ۶ طناب، که سَبَدِ بالُن رؤیا را به ۶کیسهٔ پُر دوخته دست دست میکردم، خیلی اتفاقی، همینکه عنوان هر بخش را میخواندم گلوله ای از باور شلیک، و طناب های ترس و تردید پاره می شد. چند ساعتی از شروع سفر گذشته است. لحظه لحظه بر هیجان و شگفتی افزوده شده پیش خودم گفتم تا آنتن موبایلم قطع نشده صمیمانه از اینکه با دقتی باور نکردنی ما را رگبار باور نمودین از شما سپاس گذاری کنم.

آقای کلانتری عزیز اگه شما نبودید، احتمالا من هیچوقت وبلاگ نویسی رو شروع نمی کردم. فکر کنم هر چند وقت یه بار باید نوشته های این چنینی شما رو بخونم تا انگیزه ام برای ادامه راهی که شروع کردم بیشتر بشه.

سلام. واقعا من بار ها دیدم
که موقع نوشتن، ایده به ذهنم
می رسه. اما گاهی یادم میره این موضوع رو.
لازمه از این نوشته رو نویسی کنم تا یادم بمونه.
واقعا این ۶نکات رو در نظر بگیرم رستگار می شم!
اون نوشته سعید عقیقی
که راجع به کیشه بود داره
تاثیر خودشو میذاره…
می دونی یه سری چیزا
به مرور به دست میاد.
مثلا من اینارو می دونستم
اما الان دارم حسشون می کنم،
به مرحله” باور” می رسم.
از ۱۶فروردین سال ۹۸
این وبلاگت هی منو هل داد…هل داد… هل داد…
و خیلی حس خوبیه که
پیشرفت رو حس می کنم
هر چند کم!
خلاصه که خیلی ممنونم.
ساعت ۲شبه و بسیار
خستم. اگه جمله نامفهومی، غلط املایی چیزی بوده معذرت. راستش حال ندارم
بخونمش! البته فکر نکنم طولانی شده باشه.
به هر حال
شب و روزگارت خوش 🙂

سلام
« هزار بار هم که به اون بی‌مهری کنید دوباره آغوش گرمش را به روی شما می‌گشاید!»
«صدبار اگر توبه شکستی باز آی» 🙂

خیلی ممنونم استاد عزیز از جملات و مطالب خوب و پربارتون…
دقیقاً همون چیزا و حرفایی هست ک تو ذهن اکثر ماها میچرخه و راه ب جایی نمیبره…

استاد، چه زیبا 🙂
فقط من یه سوالی دارم، استاد اگه از نوشتن داستانمون خسته شدیم چی؟ اگه از نوشتن و ادامه ی اون خسته شدیم چی؟ من دارم یه داستان می نویسم ولی از ادامه دادنش خسته شدم،با این که ایده ادامه دادنش در ذهنم هست و ایده ی خیلی خوب و ضد کلیشه ای هست. انگار از نوشتن خسته شدم…
ممنونم 🙂

استاد عزیزم برای خوش شانسی من در زندگی همین بس که در عصری از تاریخ نفس می‌کشم که شما در آن هستید.
تک تک جملات این نوشته و نوشته‌های دیگر را زمانی منتشر می‌کنید که در همان وقت به آن نیاز دارم. واقعا حالم با وجود شما و نوشته‌هایتان بسیار خوب است.
تا چند روز پیش در نوشتن مطلبی با موضوع ویرایش محتوا دچار کمال‌گرایی بودم اما نوشته‌های شما گویی واکسن ضد کمال‌گرایی است. بعد از تزریق این واکسن شروع به نوشتن کردم و الان پیش نویس اولیه به دو هزار کلمه رسیده است.
مدام با خود می‌گویم «بنویس، بد بنویس اما بنویس. اگر ننویسی پشیمان خواهی شد. اگر از خواندن نوشته‌های افتضاحت خجالت بکشی بهتر از آن است که ننویسی و بعد پشیمان شوی»

سلام
نکات مهمی بودن,فک کنم اگه هر نویسنده تازه کاری رعایتشون بکنه خیلی راحت تر می تونه پیشرفت کنه.ممنون بخاطر مطالب خوبتون

باز هم عالی و دلنشین
هم بابت این مطلب و هم بابت دوره هزار و یک محتوا تشکر تشکر یدونه هم سپاس و سپس خداقوت ⁦☺️⁩

سلام استاد عزیز خدا قوت
راستش من دچار سردرگمی در نوشتن شده ام شاید هم دچار وسواس …هم به نوشتن نمایشنامه گرایش دارم هم سرشار از ایده برای فیلنامه هستم و هم دل ضعفای نثر ادبی دارم نمیدانم چطور قلمم را تمرین بدهم تا بتوانم رشد کنم و در این وادی کمی بزرگ تر شوم تنها چیزی ک از شما یاد گرفتم ک کمی اشفتگیم را پایان داد تمرین ازاد نویسی بود ….اما من هنوز تشنه ی الگو گرفتنم ….قدر دانتان هستم اگر کمی کمکم کنید ….

درود استاد، مثل همیشه زیبا، جامع، کاربردی:)
فقط یه سوال، من در حال نوشتن کتاب فانتزی و داستانی هستم، چند روزی تایپ کردم و تایپ کردم تا اینکه یک دفعه ایده ی دیگری به ذهنم رسید و من اون ایده رو دوست داشتم. میتونم هر دو ایده را با هم پیش ببرم؟ لطمه ای به کارم نمی زنه؟
با تشکر فراوان 🙂

سال ها پیش كه ترس از بدنوشتن و بازخوردهای منفی كلافه ام كرده بود و منفعل وار رفتار می كردم، دوستی به من گفت: «راه كه بیوفتیم ترسمان می ریزد. فقط شروع كن.»
و همین كار را هم كردم. صفحه اول را كه نوشتم صفحه های بعدی پشت سرهم نوشته شدند و وقتی به خودم امدم كه فهمیدم طی كمتر از ماه، سیصد صفحه تایپ كرده بودم.
قدم اول را برداشتن مشكل است اما قدم های بعدی كارمان راحت تر می شود. بعد از ان باید روی استمرار و پشتكارمان كار كنیم كه كارهایمان را نصفه و نیمه رها نكنیم و پابند چیزی باشیم كه خلقش كرده ایم!
و در اخر می گویم كه خوشحالم خالق كوچكی هستم كه قدرت خلقش در قلمش است و افرینشش نوشته هایش است!

استاد جان سلام
امروز علاوه بر نوشتن های صبحگاهی ، نامه به خداوند و شکر گذاریش که کار هر روزه ام هست تمام متن بالا یعنی ۶ نکته را نوشتم و امروز رکورد نوشتن را آنهم طی یک ساعت و خورده ایی زدم …. چقدر شادم من چقدر خوبید شما و چقدر زندگی شیرین است با نوشتن . حین نوشتن هزار ایده به ذهنم رسید اما بازهم تمرکزم را حفظ کردم و به راستی ۶ نکته ایی که گفتید فقط مختص نوشتن نیست مختص تمام زندگیست . حین نوشتن یاد ایکیوسان افتادم یاد پرین و حنا دختری در مزرعه یاد تام و جری یاد تمام فیلم ها و کارتون هایی که دیده ام تا کنون و در تمامیشان شخصیت موفق شخصیتی بود که این ۶ نکته رو پیاده کرده و تمرکزش تمرینش نظمش همه و همه را همیشه حفظ کرده …..

مثل همیشه جامع و عالی و شیرین بیان کردید.برای رونویسی چی پیشنهاد دارید استاد.غیر از یوزپلنگانی که با من دویده اند؟

سلام استاد عزیز
بهترین مقالاتی که در سطح وب خوانده ام، بدون شک متعلق به شماست.
خیلی ممنونم که‌این نوشته های زیبا را با ما به اشتراک میگذارید

سلام بر شاهین شوق نوشتن
چند وقت پیش داشتم ویدیوهایی که توی یوتیوب ریخته بودی را نگاه می‌کردم.
یک‌جایی گفته بودی اصلاً توی این غرغر و عرعر است که باید نوشتن را یاد گرفت وگرنه توی ساحل امن آرامش نوشتن که رویای همه است. راستش را بخواهی خیلی به دلم نشست و من هم شروع کردم. قبلاها وقتی سر و صدا می‌شد هدفون تو گوش می‌شدم و آهنگ می‌گذاشتم تا حواسم پرت این ور آن ور نشود اما حالا دیگر نوشتن توی سر و صدا هم کار جالبی است.

نکتهٔ اول گفتی منتظر نوشتن نشویم‌ و بنویسیم. این را بارها خوانده‌ام و گفته‌اند و من هم انجامش داده‌ام. توی این شش هفت ماهی که پیوسته هزار کلمه نوشته‌ام نتوانسته‌ام حین نوشتن چیز خاصی مثل پستی برای وبلاگی، ایده‌‌ای برای داستانی و … پیدا کنم. از درد نوشته‌ام بعدش رسیده‌ام به دروازه شادی بعد تنبلی. خلاصه بگویم حین نوشتن به من نچسبیده چون چیزی گیرم نیامده.
یادم است توی ویدیوهای یوتیوبی‌ات گفته بودی حین نوشتن از یک موضوع آن را حسابی می‌شکافی، اگر برایت جا داشت درباره این مرحله شکافتن هم بنویس شاید چاه ما رو هم باز کرد‌.

چه جالب، تو یخچال ما هم کدو یک دو ماهی می ماند.

سلام خيلي زيبا وراحت مي نويسيد
ممنون

من همیشه منتظر زمانی میباشم که حال نوشتن داشته باشم.
با این نوشته دانستم دارم وقت و ایده ضایع میکنم. از نوشته های قشنگ تان ممنونم.

مطلبی که نوشتید خیلی برام مفید بود چون همیشه درگیر یک کمال گرایی خیلی آزاردهنده ام.گاهی فراموش میکنم این موضوع رو و ساعت ها درگیر عذاب وجدان و فکر و خیال های زیادی میشم.یادم میره هدف اول از نوشتن،نه اجبار هست نه وظیفه بلکه فقط برای لذت بردن خودمه.تا قبل از شرکت کردن تو دوره صدداستان به طرز خیلی وحشتناکی درگیر این کمال گرایی بودم.نوشتن رو به بعدها موکول میکردم.مثلا بعد فارغ التحصیلیم از دانشگاه.ولی حالا که شروع کردم و دارم داستان ۹۰ام رو مینویسم،میبینم چه اشتباهی کردم!
چیکار کنم تا این کمال گراییم کمتر بشه؟!

یه کار دیگه که باعث میشه من نرم سراغ کار ( نوشتن یا مطالعه) اینه که تو ذهنم یه تعداد صفحه ی ایده آل به عنوان نتیجه تصور می‌کنم و اینطور میشه که با خودم فکر می‌کنم الآن حوصله‌ی خوندن صد صفحه از کتاب رو‌ ندارم ، باشه واسه یه وقت دیگه و اون وقت هنوز نرسیده 😐

بسیار عالی

چه کدوی خوش اقبالی!
استاااااد برایش مینویسد
تو چرا تاکنون چیزی برایم ننوشته ای؟
درست است که تو از استاد بهتر نبودی اما من که دیگر از کدو بهتر بودم!
راست میگویی
حق داری
تو که من نبودی
که تمام عمر ساعت ها برایت بنویسد!

سلام صبح بخیر استاد
مثل همیشه نوشته هایتان عالی است.

وای که چقدر انرژی بخش و حرکت دهنده بود این نوشته😇. کاریکاتورشم👌👌👌😅

سلام
استاد من عاشق این ساده وبی پیرایه نویسی شماهستم .
درضمن اون کدو را ببریدبدهید؟ نانوایی محلتون بزاره توی تنور تا پخته بشه بعد نوش جان کنید 👌😂

شاید آخری فقط هم شرم نباشه، مثلا اگه چند روز آدم ننویسه خیال میکنه حالا هول زیادی لازم داره، و مثلا اون چند دقیقه رو که میتونه بنویسه نادیده می گیره و میگه بعد از این همه وقت باید جبران کنم، در حالیکه اگه پشت سر هم باشه شاید همون چند دقیقه رو بنویسه. هر چی هم بگذره بدتر میشه…
البته الان که نگاه میکنم شاید همین هم ریشه ش شرم باشه یا توهم بازگشت طوفانی… (البته که در تابید این کار نگفتم، هرچند گاه به سراغ آدم میاد، مثل این چند روز خودم🙈 :)))

😁😁
این کدوا همین‌طورن.
بدقلقن، کسی حوصله‌شونو نداره.
ما که دیگه نمی‌خریم، عطاشو به لقاش بخشیدیم ولی خاله‌م یه‌جور شیرینی خوشمزه باهاش درست می‌کنه.
حالا اینایی که من نوشتم چه ربطی به نویسندگی داشت، الله اعلم. 😊

تو محشری پسررررررر

ساعت ۲ نیمه شب
بعد از کلی گریه و عزاداری برای عزم نا راسخم با خواندن این متن بلند بلند خندیدم و به آغوش گرم نوشتن برگشتم
ممنون شاهین الهام بخش.

علم غیب داشتن از صفات بارز شماست😅 چون دقیقا همون حرفی رو میگید که همون لحظه بهش نیازه😃
راستی بالاخره راجع به این کدو نوشتین😂
دست مریزاد🤗

درود، دقیقا اولین مشکل من ، این هست ، که خیلی برای یک ایده خوب منتظر می‌مونم. اما دوست داشتم بگم تمرینی که برای نوشتن روزمره‌گی هامون از زبان سوم شخص دادین ، به شدت خلاقیت رو رشد می‌ده. ممنون از شما

شما خیلی خوب می‌نویسید. گرچه علاقه ای به اشتراک گذاری مطالبم ندارم و ترجیح میدم مجموعه داستان چاپی داشته باشم ولی سایر قضایای این سایت رو بسیار بسیار دوست دارم. ⁦☺️⁩

دوره ی امتحانات باعث شد منم به اون چیزی که نوشتین گرفتار شم و یه ماهی ننویسم. ولی خوشبختانه من یه رفاقتی با نوشتن دارم که خجالتی بینمون نیست :))
همین الان آخرین پروژه ام تموم شد و میخوام برم سراغش.
تو وبلاگم هم یه ماهی چیزی نگذاشتم ولی خوشحالم میشم اگه مطلب هایی که قبلا گذاشتم رو بخونید و خیلی خوشحال تر اگه نظر هم بزارید.
همیشه وبلاگتون رو میخونم، نوشته هاتون منبع انگیزه است.

سلام ، نزدیک به یک ماه میشه که با شما ، سایت تون و سایت مدرسه‌ی نویسندگی آشنا شدم و خیلی خوشحالم از این آشنایی.
مطالب بالا رو خوندم و به نظر خودم من تویِ موردِ سوم و پنجم خیلی با خودم درگیری دارم!
خب فردا جمعه است اما به نظرم برایِ شروع کردن کارایِ مفید و خوب آخر هفته ام می‌تونه روز خوب و جالبی باشه👌
ممنون از وجودتون استاد🌸

عالی بود کلمات از تفسیر نوشته های شما کم اورده اند رفتن دنبال پیوند جدید

چه زیباست شرمساری و برگشتن تو نوشتن میشه گفت نوشتن موهبتی خدایی دارد یا اصلا من خدا را در نوشتن یافتم.

دقیقا . به خصوص مورد ایده 👌. به نظر من اکثر ایده ها مثل پروانه هایی هستن که استتار کردن و به شکل محیط ما در اومدن . نوشتن واسه نویسنده مثل دوربینه برای عکاسی که دنبال پروانه هاست.
عالی نوشتید و پر از جریان تلاش و کار 🙏

چند دقیقه پیش در آزاد نویسی ام این جمله را نوشتم :
حس میگم گربه ای هستم که به دنبال موش ِنوشته، مدام در سوراخ ذهنم سیخ فرو میکنم تا بالاخره آن نوشته مطلوب بیرون بیاید، آن را شکار کرده و روی کاغذ ثبت کنم!

درود بر شما جناب کلانتری عزیز شما همیشه برای ما منبع انگیزه برای نوشتن و کار کردن بودین

گفتم که کلافه، بی‌حوصله، درمانده و بیهوده هستم. و گفتم که این حال خیلی بدی است که نمی‌دانم چه طور می‌شود ازش نجات یافت، و گفتم نمی‌دانم، نمی‌دانم، و واقعا هم نمی‌دانستم.
تصور می‌کنید پدرم چه کرد و چه گفت؟
او عینکش را دوباره روی بینی جا داد، کتابش را برداشت و به بالش تکیه زد و در آرامش و سادگی گفت:
«کار…کار…کار کن. مرد را فقط کار می‌تواند نجات بدهد.»

نون نوشتن، صفحه‌ی ۱۰۴

سلام، مثل همیشه عالی بود. تمام این شش موردوشایدبسیارموارد دیگه ازاین دست، دقیق وبدون نقص درمن هست و دقیق تر وبی نقص تر وفاداری منه نسبت به اونها.
شایدمثال کدو حلوایی کاری کنه به خودم بیام

تیتر‌های این نوشته رو میذارم جلوی چشمم. امیدوارم کدو تنبلی مثل من هم بتونه در این مسیر رستگار بشه

سلام استاد جان
چقد خوب دغدغه هامون رو بیان کردید.من تو همین ماه اول بیشتر سعیم بر ساکت کردن منتقد درونمه و عادت کردن به نوشتن.
ممنون که هرازگاهی به خوبی باعث انگیزه دوباره میشید.

ممنون استاد.
بسیار درست و آموزنده بود.
من خودم تو مورد تحقیقات زیاده روی می کنم.
از این به بعد سعی می کنم این عادتو کنار بزارم

هر وقت نوشته‌های شما رو میخونم انگیزه زیادی پیدا میکنم، ممنون ازتون.
فقط یه سوال: من وقتی ۳، ۴ تا سایت میخونم احساس میکنم مطالبی که می‌نویسم یا تکراریست یا کاربران دلیلی نمیبینن مطلب من رو بخونن، به همین خاطر بیش از ۱۰ تا سایت میخونم تا به نتیجه برسم که خب وقت زیادی ازم میگیره، میشه کمی راهنمایی کنید که چه کاری انجام بدم تا این حس رو از خودم دور کنم و از طرفی نوشته‌هایم عالی شه

عالی بود مطالب شمارو می خونم انگیزه می گیرم

شاهین جان عزیز
ممنون که من را با دنیای زیبای نوشتن آشنا کردی، سه ماه است که هر روز می نویسم به خاطر آموزش های خوب و بی دریغتان🌹

باشه