این چند سطر را از کتاب معیار نقد، معماری نقد، نوشتۀ سعید عقیقی نقل می‌کنم؛ توصیه‌ای دربارۀ نوشتن نقد فیلم که نکتۀ بسیار مهمی را به همۀ ما که در مسیر یادگیری و تولید محتوا هستیم گوشزد می‌کند:
هیچ منتقد انگلوساکسنی را سراغ نداریم که از طریق گنجاندن سه-چهار واژۀ فارسی در نقدهایش به موفقیت رسیده باشد و نقد خوبی نوشته باشد.
بنابراین به جای ژست گرفتن و استفادۀ نابجا از کلمات غیرفارسی که معادل‌های فارسی دقیقی هم برایشان وجود دارد، سعی کنید فرهنگ واژگان فارسی‌تان را غنی‌تر کنید.
اگر می‌خواهید انحطاط یک فرهنگ را ببینید، به کاربرد زبان در آن فرهنگ نگاه کنید.
نخستین نشانۀ انحطاط و فرهنگ نقد فیلم در ایران، زبان یأجوج و نثر مغلق و بی‌سر و ته بسیاری از نوشته‌های سینمایی است.
زبان یک نوشته، نشان‌دهندۀ اهمیت فرم آن است.
بنابراین جدی گرفتن زبان فارسی، معیار مناسبی برای جدی گرفتن یک نوشته است.
در همین رابطه:
مهم‌ترین چیزی که یک نویسنده باید برای یادگیری و تمرین آن وقت زیادی صرف کند
2 پاسخ
سلام
خود همين كلمه “نقد” اين روزها انقدر وحشتناك شده كه هر كسي رو ميترسونه.
اين ترس از منتقدي هستش، كه به قول سعيد عقيقي با استفاده از كلمات عجيب و غريب و تعصبات بيجا نويسنده و يا هنرمند رو چنان سركوب ميكنه كه نويسنده عطاي نوشتن را به لقايش ميبخشد.