محتوا چیست؟ | تولید محتوا چه زمانی به نتیجه می‌رسد؟

تعریف ساده و سرراست تولید محتوا:

هر نوشته، عکس، صوت و فیلمی که تولید می‌کنیم و توی اینترنت (سایت، اپلیکشین، و شبکه‌های اجتماعی) منتشر می‌کنیم نوعی از محتوای دیجیتال است.

تعریف دم‌دستی استراتژی محتوا:

برنامه‌ریزی برای هر چه اثربخش‌تر شدن فرآیند تولید، انتشار و بهره‌برداری از محتوا.

بازاریابی محتوا هم تقریباً یعنی:

بهره‌گیری اشخاص یا سازمان‌ها از محتوا برای ایجاد اعتبار و اعتماد.

یعنی با تولید نشر و محتوای خوب و تخصصی، ابتدا مخاطب جذب می‌شود و سپس مخاطب به مشتری تبدیل می‌شود.

نعریف ست گادین از بازاریابی محتوا، این موضوع را روشن‌تر می‌کند:

بازاریابی تبدیل غریبه به دوست و دوست به مشتری است.

خب، تعاریف بالا نه‌چندان دقیق، ولی ساده و کاربردی است.

خب، آیا تولید محتوا راحت است؟

آیا با صرف زمانی اندک و یادگیری برخی فرمول‌ها و ترفند‌ها می‌توانیم محتوای مؤثری تولید کنیم؟

آیا می‌توانیم به‌عنوان تولید‌کنندۀ محتوا با جاهای دیگر همکاری کنیم؟

آیا می‌توانیم برای رونق کسب‌وکارمان محتوا تولید کنیم؟

آیا می‌توانیم محتوای خودمان را بفروشیم و کسب‌وکاری محتوامحور داشته باشیم؟

اگر به دو سؤال اول جواب بدهیم، جواب مابقی سؤالات هم روشن می‌شود:

خیر، تولید محتوا نه‌تنها راحت نیست، بله بسیار سخت‌تر و زمان‌برتر و حتی عذاب‌آورتر از چیزی است که تصور می‌شود.

اصلاً اگر راحت بود که دیگران این‌قدر دنبال پیدا کردن تولید‌کننده محتوا نمی‌گشتند؛ که سر آخر هم ناامید شوند.

بگذارید اعتراف کنم. من حالا پشیمانم از اینکه به خیلی‌ها کار تولید محتوا را پیشنهاد داده‌ام. چون آن‌ها:

مدام کتاب نمی‌خوانند، با شعرخوانی منظم دامنۀ کلماتشان را افزایش نمی‌دهند، برای مطالعه و تحلیل محتوای دیگران وقت نمی‌گذارند، برای برند شخصی خودشان محتوا تولید نمی‌کنند، هرروز چیزی را منتشر نمی‌کنند(+)، حداقل سه سال از وقت و انرژی‌شان را به این کار اختصاص نمی‌دهند و …

اما می‌دانند که تولید محتوا مهم است و حتی به خاطر این آشنایی چشمی هم به مواهب محتوایی دارند!

البته اصلاً تعجب نکنید از دیدن کسی سایت خودش را دو سال به‌روز نمی‌کند و دورۀ آموزش تولید محتوا برگزار می‌کند.

یا اینکه چطور می‌شود سایت سفارش تولید محتوا راه‌اندازی کنیم و حتی برای چنین سایتی که بناست کارخانۀ محتوا باشد محتوا تولید نکنیم؟

نمونه‌های محتواسازان بی‌محتوا فراوان است.

چند تا مدرس و سخنران می‌شناسید که رسانۀ شخصی‌شان هر روز با محتوای اختصاصی تازه شود؟

بله، عمۀ من، و حتی به قول بهمن فرسی، عمۀ عمۀ من هم لایو کردن توی اینستاگرام و صدا گذاشتن توی تلگرام را بلد است، فوروارد کردن ترهات دیگر کانال‌ها هم از هر کسی بر می‌آید؛ اما کدام‌یک از ما مثل متمم و روزنوشته‌ها، برای نشر مکتوب زحمت می‌کشیم؟

ویدیو و پادکستی هم اگر هست اول باید در متن مکتوب نطفه ببندد. نباید از سر ناتوانی در فرهنگ مکتوب، همه‌چیز را شفاهی برگزار کنیم.

قبول؛ نوشتن و منتشر کردن، در خیلی از مواقع نفرت‌انگیز به نظر می‌رسد. چون دقت و تمرکز می‌خواهد. اما باید دانست که بدون سوخت مکتوب، موتور محتوا روشن نمی‌شود و از صوت و ویدیوی ما هم چیزی جز خرخر و ناله به گوش نخواهد رسید.

دو دقیقه صحبت کافی است تا فقر واژگانی هر کسی روشن شود.

امام محمد غزالی می‌گوید:

برای رسیدن به چیزی که عاشقانه دوستش داری باید ابتدا در تحمل چیزهایی که از آن‌ها نفرت داری صبور باشی. (نقل از متمم)

کارهایی که دیگران از آن طفره می‌روند، دقیقاً همان‌ کارهایی هستند که می‌توانند ما را متمایز و موفق کنند.

تولید محتوا دشوار است و مطالعۀ تکنیک‌ها و ترفندها و یکی دو سال کار کردن، جز دست‌گرمی و خاک‌بازی نیست. (+)

من گمان می‌کنم تولیدکنندۀ محتوا، به سبب گرۀ کلفت این کار با فرهنگ، باید روشنفکر باشد؛ و رسیدن به فکر روشن، کار زیاد می‌‌طلبد.

در پست بعدیِ دستۀ تولید محتوا، از کار روشنفکر و تعریف آن خواهم نوشت.

اگر دوست دارید دربارۀ تولید محتوا بیشتر و جدی‌تر مطالعه کنید، مقالۀ تازه‌ای که نوشته‌ام بخوانید:

آموزش تولید محتوا