هر چه جلوتر می‌روم بیشتر به این موضوع ایمان می‌آورم که ما برای رسیدن به دستاوردهای بزرگ فقط به یک لپتاپ احتیاج داریم.
در عصر حاضر موفقیت امکانات عجیب و غریب نمی‌خواهد.
همان‌طور که شگفتی زندگی و دوستی‌ها و سلامتی، به سادگی در نظرمان به چیزهایی بدیهی و دمِ دستی تبدیل شده‌اند، از کنار قدرت و شگفتی اینترنت هم به همین سادگی می‌گذریم.
داشتن یک لپتاپ و نشستن متعهدانه پای آن یعنی:
نوشتن، فکر کردن، یادگیری، توسعۀ فردی و شغلی و شاید ایجاد تغییری در جهان.
بیایید لپ‌تاپ‌هایمان را دست کم نگیریم.
12 دیدگاه. دیدگاه جدید بگذارید
سلام شاهین جان…
اگر هنوزم داری روی کتابت که موضوع متنیش اینترنت بود کار میکنی… من فکر میکنم به نتایج جالبی رسیدی و خواهی رسید…
یه پست در مورد موبایل و تلگرام و الان لپ تاپ و اینچیزا ازت خوندم که دیدم انگار از اون وجهه منتقدانه در مورد اینترنت و گوشی و تلگرام با اینترنت کمی ارامتر شدی و وجهه خوبه این چیزارو میبینی….
ولی منی که ۱۵سالی میشه با این چیزا کار میکنم میگم داشتن این چیزها لازم هست ولی اینکه بدونیم برای چی میخواییم و چطور باید ازشون استفاده کرد از نون شب واجب تره… وگرنه منم همون حرف های منتقدانه خودت رو بیشتر قبول دارم
در کل پشت سیستم نشستن نه تنها باعث تقویت تمرکز میشه بلکه ادم زندگی ساختارمند تر با دسترس پذیری بیشتری رو تجربه مبکنه البته اگر اصول و فنونش رو بدونه و انجام بده…
بازم بنویس… که به نوشتنت میبالم؛)
سلام حسین جان
کاملاً موافقم باهان.
مرسی بایت کامنتهای خوب و دلگرم کننده ای که مینویسی.
قدرت اینترنت و محتواهایی که توسط اون منتشر میشه رو توی دنیای امروز نمیشه دست کم گرفت …
ما آدم ها دیگه فرصت زیادی نداریم که بخوایم بگردیم و متخصصی رو پیدا کنیم و ازش سوال بپرسیم
اغلب ما ترجیح میدیم بجای گذروندن مسیر سخت و طولانی بالا بافشار دادن چندتا دکمه وسرچ کردن توی گوگل به جواب سوالمون برسیم
حالا از اون طرف ماجرا که نگاه کنیم برنده کسیه که توی همچین بازاری بیاد ومحتوای خوب تولید کنه
اینکار هم باعث میشه مخاطب به جوابش برسه و هم باعث میشه برند نویسنده قوی تر بشه و شناخته بشه ….
پس قدرت لپ تاپ رو جدی بگیریم 🙂
حقیقتا این روز ها این وسایل بهانه توسعه نیافتن را از ما گرفته اند!!
هم یادگرفتن و هم یاد دادن در عصر حاضر به یکی از ساده ترین کار ها تبدیل شدهُ باید این فرصت ها را قدر بدونیم…
آقا شاهین سلام، وقت بخیر
واقعا گل گفتی، لذت بردم؛ من به این موضوع اعتقاد دارم که هرکسی به دنبال موفقیت در هر زمینه ای بخصوص توسعه فردی باشه بالاخره مسیرش رو پیدا میکنه
زنده باد آقا مسعود عزیز
کاملا این صحبت شما رو قبول دارم و این رو معادل صحبت یکی از دوستان دیگر میدونم که:
“هر آنچه که در زندگی آکادمیک یاد گرفتم از Youtube بود،و دانشگاه چیزی به من یاد نداد”…
و گاهی فقط به یک گوشی هوشمند!
گاهی اوقات، اکثر افراد از خورده شدن حقوشون و نداشتن فرصت برابر برای رشد و پیشرفت و امثال این دلایل و بهانه ها گله می کنند و عدم رشد و پیشرفتشون رو در این دلایل جستجو می کنند و از امکانات و فرصت هایی که دارند و می توانند به بهترین شکل استفاده کنند غافل می شوند.
با همین لپتاپ می تواند بهترین دانشگاه برای یادگیری و توسعه مهارت هایمان باشد، اگر نسبت به این فرصت آگاه باشیم و بهانه نیاوریم و اهل عمل باشیم و فرصت ها رو غنیمت بشماریم. در دوران گذشته در هیچ عصری فرصت یادگیری و اموختن تا به این حد در دسترس و برابر نبوده است.
اگر فرضا ما در صد سال پیش زندگی می کردیم، امکان اینکه مثلا با محمدرضا شعبانعلی آشنا بشویم و شاگرد او باشیم چیزی نزدیک صفر هست. چون پیدا کردن استاد به این راحتی نبود و اگر هم پیدا شد، استاد شاگرد بپذیرد یا نه هم مسئله ی دیگری بوده است….
زنده باد علی جان
خیلی زیبا و درست نوشتی.
“نوشتن، فکر کردن، یادگیری، توسعۀ فردی و شغلی و شاید ایجاد تغییری در جهان”
من عاشق لپتاپم 🙂