شاید مهم‌ترین کار ما در نشست‌های «تمرینجا*» گشتن پیِ کلمات اضافه است. بارها دیده‌ایم که گاه با حذف یک واژه‌ی اضافه، جمله دوچندان زیباتر شده؛ قدرت ایجاز که یکی از بهترین تعریف‌های آن را مهشید امیرشاهی به زبان آورده:
«در توصیف شخصیت‌ها و موقعیت‌ها به ایجاز در کلام معتقدم و به همین دلیل اگر بتوانم مطلبی را در دو سطر بگنجانم به دو سطر و یک کلمه رضایت نمی‌دهم.»
و چه مثالی بهتر از جمله‌ی خود او در آغاز رمانِ «در سفر»:
«روزی که تاجی را به خاک سپردیم، من بسیاری از زندگان را هم خاک کرده بودم.»
*جلسات روزانه‌ی نقد و بررسی آثار همسفران دوره‌ی آنلاین نویسندگی خلاق
