در وبینار امروز اهل نوشتن بنا شد از خود بپرسیم: «چگونه می‌توانم امشب را به شبی متفاوت تبدیل کنم؟» نه لزومن شبی بهتر،صرفن متفاوت.
اما چرا باید به تجربه‌های متفاوت اندیشید؟
چون حرف تازه میوه‌ی متفاو‌ت‌زیستن است.
اهل نوشتن شوق تازگی دارد، دوست دارد نوشتارش قطب‌نمای راه‌های نو باشد، پس نمی‌تواند ذلیل روزمرگی باشد، می‌کوشد پیوسته راه نویی بگشاید تا گوشه‌ی ناشناخته‌یی از زندگی را بشناسد و بشناساند.
می‌پنداریم امکانات لازم را برای کسب مکرر تجربه‌های جدید نداریم؟ دنبال راه ساده‌تری برای کسب تجربه‌های نو هستیم؟
می‌توانیم پیش از اغلب کارها از خودمان بپرسیم «چگونه می‌توانم این کار را به شکل متفاوتی انجام دهم؟»
چگونه می‌توانم متفاوت‌تر ابراز عشق کنم؟
چگونه می‌توانم به رابطه‌ام با فرزندم شکل متفاوتی بدهم؟
چگونه می‌توانم متفاوت‌تر تدریس کنم؟
چگونه به شیوه‌ی متفاوتی کتاب بخوانم؟
پاسخ‌ها را مکتوب کنیم.
نتیجه‌ی هر تجربه می‌تواند داستانی کوتاه باشد یا مقاله‌یی شخصی.
یک پاسخ
عنصر تفاوت در زندگی مهم هست و نویسندگی هم بخش از زندگی یک نویسنده.
اصلاً همین نگاه متفاوت هست که باعث می‌شه مقالات و کتاب‌ها نوشته بشود و هیچ وقت متوقف نشود.
چیزی که اهمیت دارد، این هست که قراره با متفاوت نوشتن، چی به دست بیاریم؟ و چی از دست بدیم؟
یک سوال: خیلی وقته https://shahinkalantari.ir رو به روز نکردید؛ یک ادرس دیگه هم بود شبیه همین بود و اونم راکد مونده. دیگه به روز نمی کنید؟ از فیدخوان دربیاریم اقای کلانتری؟