شباهت یا اصالت؟

هر روز چیزی بخوانید که هیچ‌کس آن را نمی‌خواند؛

هر روز به چیزی فکر کنید که هیچ‌کس به آن فکر نمی‌کند؛

هر روز کاری انجام بدهید که هیچ‌کس آن‌ را انجام نمی‌دهد.

برای ذهن، خوب نیست که همواره بخشی از وحدت جمع باشد.

-کریستوفر مورلی

ما همیشه از حرف‌هایی که در مخالفت با رفتار گله‌ای گفته می‌شود لذت می‌بریم و خودمان را جزو آن دسته از افرادی می‌دانیم که راهشان از بقیه جداست؛ اما آیا واقعاً در عمل چنین است؟

آیا در انجام هر کاری به دنبال این نیستیم که با پیدا کردن نمونه‌های دیگر خیال خودمان را راحت کنیم؟

آیا برای اجرای ایده‌هایمان به دنبال نمونه‌های مشابه نمی‌گردیم تا قوت ایدۀ خودمان را اثبات کنیم؟

به نظر می‌رسد در عمل، به خاطر ویژگی‌های ذاتی‌مان، بی‌وقفه چشم به دیگران دوخته‌ایم.

ممکن است تبعیت ما از گلۀ عوام به دنباله‌روی از گلۀ خواص برسد، اما به‌هرحال باز هم میل پررنگی در ما هست که از جمع دور نیفتیم.

اما رسیدن به اصالت غالباً مستلزم آزمودن روش‌هایی‌ست که شاید هیچ نمونۀ دیگری برای آن‌ها وجود نداشته باشد.

بهمن فرسی زمانی سروده بود:

می‌گویند

شعر تو

شبیه شعر هیچ کسی نیست.

ای هیچ!

ای همه!

روزگار غریبی‌ست

مردمان

شباهت می‌خرند و

اصالت

نمی‌خرند.

پیشنهاد:

بیاید هر روز از چیزی بنویسیم که کسی دربارۀ آن چیزی نمی‌نویسد.

ناممکن به نظر می‌رسد؟

 فکر می‌کنم بعد از مطالعۀ این پست، خواندن لینک زیر برای شما سودمند باشد:

مهم‌ترین ۲۴ ساعت زندگی خلاقانۀ ما

همچنین برای ثبت‌نام ویژه در طرح آموزشی مدرسه نویسندگی فقط تا پایان شهریور فرصت هست:

شرکت در طرح آموزشی مدرسه نویسندگی