گاهی جملهیی کوتاه انگیزهیی میشود برای ده برابر بیشتر نوشتن. یکی از این جملهها که در من بسیار اثر کرد از پیتر د بویسر است خطاب به مترجم کتاب «کتابسوزی/چشمانداز گذرگاه خیالی»:
«ساعتها بدون گوشی تلفنت بنشین و سایهی یک سیب را توصیف کن.»
این جمله ما را دعوت میکند به دیدن، حوصلهی دیدن، حوصلهی از دیدهها نوشتن.
باور کن. باور کن که نوشتن یعنی حوصله.
شاید چون حوصلهی خیلی چیزهای دنیا را نداشتهیی به نوشتن پناه آوردهیی. پناه آوردهیی تا از بیحوصلهگیات بگویی؛ اما همین هم حوصله میخواهد، حوصلهی کلمات را سر بردن، تا بهتر شدن، ذره ذره بهتر شدن.
2 دیدگاه. دیدگاه جدید بگذارید
جناب آقای کلانتری
با سلام
من به «سبک توصیفی» و تصویرسازی و خیالپردازی در نوشتن علاقه دارم. سوالم از شما این است که چه منابع یا کتاب های دست اول و معتبری در این زمینه برای بهبود و ارتقای مهارتم در این سبک مفید است؟ ناگفته نماند اشعار حکیم نظامی را در این زمینه بسیار دوست دارم و بهره می برم.