دربارۀ دغدغه‌های شما در مسیر نویسندگی

سلام. دغدغه من اینه که چه زمانی یک نوشته ارزش انتشار و خوانده شدن پیدا میکنه؟ به خصوص در فضاهای حقیقی مثل کتاب و نشریه ها؟ و از کجا می فهمیم؟

همیشه دغدغه من فهمیدن اینه که آیا اصلا دارم پیشرفت می کنم؟ چجوری بفهمم دارم پیشرفت میکنم؟ دغدغه مهم دیگمم اینه که چه جوری نوشتن رو به عادت همیشگی تبدیل کنم. من خیلی از راه ها رو امتحان کردم اما همیشه با بمب های مختلف توی زندگی روبه رو میشم که نمیزارن نویسندگی تکرار بشه و من خیلی از این رها کردن و شروع کردنای نیمه ناقص دلزده شدم. مثل همه دوست دارم بنویسم و تمام زندگیم نوشتن و خوندن باشه اما توی زندگی اینجور نمیشه و اصلا نمیدونم چیکارش کنم

جناب کلانتری عزیز ممکن است لایوک ۲۹ دی را که درباره اتلاف وقت بود و بنده متاسفانه نتوانستم کامل گوش بدم رو در کانال یا هر جا که میدانید نشر کنید؟ سپاسگزار

سلام
خیلی ممنونیم ازتونا! خیلی لطف می کنید که پیشرفتتون رو با پیشرفت ما گره زدین استاد عزیز و نازنین. بسیار استفاده کردم. کتاب ها رو تهیه میکنم و استفاده میکنم آقای کلانتری مهربان.

با سلام خدمت جناب شاهین خان عزیز
ممنونم از بیانات کاربردی تون و معرفی کتاب های ارزشمند
یک کتاب هم من خواندم با اسم ” قدرت عادت ”
که به معرفی:
– نحوه ساختن و شکل گیری عادت های فردی ، سازمانی و اجتماعی .
– نحوه اصلاح و حذف عادت هایی که داریم و مانع حرکت و پیشرفت مان می شوند
و سایر مطالب مفیدی که نویسنده آن چارلز داهیگ در کتاب به آن ها پرداخته .

و یک تجربه که با الگو گیری از فرمایش شما در مورد ساختن محیط و شواهد فیزیکی دال بر نویسنده بودن به من کمک کرده که هر روز بنویسم :
دو ماه قبل بطور اتفاقی در مورد خواص نوشتن با خود نویس می خواندم و دیدم در یک سایت در مورد اینکه اگر با خودنویس دو سه روز ننویسی جوهر درونش خشک می شود نوشته .
به فکرم رسید بروم و خودنویس بخرم که هر روز با آن بنویسم که قهر نکند و جوهرش خشک نشود .
رفتم و دو فروند خودنویس مارک Europen cool بدنه مشکی طلایی گرفتم که رنگ های آبی و مشکی بریزم و هر روز با هر دو شان بنویسم . تجربه نوشتن با خودنویس برایم جالب بود . در طول دو ماه گذشته دو فروند خودنویس شیفر ۳۰۰ که سنگین وزن هستند ، دو خودنویس Europen جدید با بدنه طوسی رنگ یک نوک متوسط و یکی با نوک پهن تر برای نوشتن به خط شکسته نستعلیق و یک خودنویس مارک پایلوت خریدم و هشت رنگ جوهر ( مشکی ، سرمه ای ، آبی ، فیروزه ای ، بنفش ، قهوه ای ، قرمز و سبز ) و حالا تقارن به نفع جوهر ها متمایل شده .
دوست دارم یک فروند خودنویس شیفر بدنه مشکی نقره ای سنگین هم اضافه کنم که دوباره تقارن برقرار شود .
حلا خوبی داستان این است که برای اینکه این دوستان من که با همدیگر باشگاه قلم های نویسنده را تشکیل داده اند قهر نکنند هر روز با هر کدام در مورد یک موضوعی هم فکری می کنیم و من آنچه وی می گوید را ثبت و ضبط می کنم .
سه صفحه صبح ها در محل کار و هشت صفحه یا بیشتر در خانه
مقدار بیشتر هم به این خاطر است که اعضای ثابت باشگاه قلم های نویسنده بیشتر وقت ها از سایر قلم های من که خودکار ، روان نویس ، مداد اتود و کیبورد لپ تاپ خانه و کامپیوتر اداره هستند برای دور همی هایشان دعوت می کنند .
این میهمان ها هم حدودا دویست و پنجاه نفر هستند که هر کدام تخصص و تجربه های خودشان را دارند.
قبول بفرمایید که مدیریت کردن این میهمانی ها و دور همی های باشگاه قلم های نویسنده و بودن در کنارشان یک تفریح و سرگرمی آموزنده و لذت بخش است .

جناب استاد شاهین جان انگیزه بخش ، ببخشید کمی طولانی شد .

[…] دربارۀ دغدغه‌های شما در مسیر نویسندگی […]