از شما پرسیده بودم «جدی‌ترین مشکل شما در فرآیند نوشتن چیست؟» و شما از برایم از دغدغه‌هایتان گفته بودید.
بارها و بارها حرف‌های شما را خواندم و از زوایای گوناگون به آن‌ها اندیشیدم.
و حالا وقتِ گفتن دربارۀ دغدغه‌های شماست.
اول با زینب شروع کردم. او در پاسخ سوال من نوشته بود:
اگه بخوام خلاصه بگم همۀ این سال‌هایی که گذشت و ظلمی که در حق خودم کردم همه و همه یه دلیل دارن
ترس از جا زدن.
درجا زدن بخاطر تنبلی خستگی دلزدگی و نبود وقت.
چه باید کرد ؟
و این پاسخ من، که همه با گرفتن ذره‌بین روی این عبارت شکل گرفته:
ترس از درجا زدن.
16 پاسخ
درود بر شما شاهین عزیز فایل صوتی رو گوش دادم مفید بود بسیار اموختم ، ممنونم از معرفی کتابها
زنده باد رخشانه عزیز
سپاسگزارم.
عالي بوداستفاده كردم ممنون
سپاس لیلا جان
مرسی استاد جان
سلام. دغدغه من اینه که چه زمانی یک نوشته ارزش انتشار و خوانده شدن پیدا میکنه؟ به خصوص در فضاهای حقیقی مثل کتاب و نشریه ها؟ و از کجا می فهمیم؟
سلام زهرا جان
این موضوع زمان مشخصی نداره.
چون توی کتابها و مجلات هم هر روز نوشته‌های مزخرف زیادی چاپ میشه.
پس دنبال یک سطح مشخص و روشن نباش.
بخون و بنویس و بازخورد بگیر و بذار خود کار، مسیر رو بهت نشون بده.
همیشه دغدغه من فهمیدن اینه که آیا اصلا دارم پیشرفت می کنم؟ چجوری بفهمم دارم پیشرفت میکنم؟ دغدغه مهم دیگمم اینه که چه جوری نوشتن رو به عادت همیشگی تبدیل کنم. من خیلی از راه ها رو امتحان کردم اما همیشه با بمب های مختلف توی زندگی روبه رو میشم که نمیزارن نویسندگی تکرار بشه و من خیلی از این رها کردن و شروع کردنای نیمه ناقص دلزده شدم. مثل همه دوست دارم بنویسم و تمام زندگیم نوشتن و خوندن باشه اما توی زندگی اینجور نمیشه و اصلا نمیدونم چیکارش کنم
مهسا جان
اگه تونستی کتاب ریزعادت‌ها رو بخون. نوشتۀ استفان گایز.
جناب کلانتری عزیز ممکن است لایوک ۲۹ دی را که درباره اتلاف وقت بود و بنده متاسفانه نتوانستم کامل گوش بدم رو در کانال یا هر جا که میدانید نشر کنید؟ سپاسگزار
درود مهسا جان
بزودی اون مبحث رو کامل‌تر و بهتر از نو اجرا میکنم.
سلام
خیلی ممنونیم ازتونا! خیلی لطف می کنید که پیشرفتتون رو با پیشرفت ما گره زدین استاد عزیز و نازنین. بسیار استفاده کردم. کتاب ها رو تهیه میکنم و استفاده میکنم آقای کلانتری مهربان.
درود بر شیرین فعال و پرتلاش و سرزندۀ این روزها
من خیلی خوشحال که تو خیلی جدی داری به محتوا می‌پردازی.
مطمئن باش اگه تداوم داشته باشی به جاهای خیلی خوبی می‌رسی.
با سلام خدمت جناب شاهین خان عزیز
ممنونم از بیانات کاربردی تون و معرفی کتاب های ارزشمند
یک کتاب هم من خواندم با اسم ” قدرت عادت ”
که به معرفی:
– نحوه ساختن و شکل گیری عادت های فردی ، سازمانی و اجتماعی .
– نحوه اصلاح و حذف عادت هایی که داریم و مانع حرکت و پیشرفت مان می شوند
و سایر مطالب مفیدی که نویسنده آن چارلز داهیگ در کتاب به آن ها پرداخته .
و یک تجربه که با الگو گیری از فرمایش شما در مورد ساختن محیط و شواهد فیزیکی دال بر نویسنده بودن به من کمک کرده که هر روز بنویسم :
دو ماه قبل بطور اتفاقی در مورد خواص نوشتن با خود نویس می خواندم و دیدم در یک سایت در مورد اینکه اگر با خودنویس دو سه روز ننویسی جوهر درونش خشک می شود نوشته .
به فکرم رسید بروم و خودنویس بخرم که هر روز با آن بنویسم که قهر نکند و جوهرش خشک نشود .
رفتم و دو فروند خودنویس مارک Europen cool بدنه مشکی طلایی گرفتم که رنگ های آبی و مشکی بریزم و هر روز با هر دو شان بنویسم . تجربه نوشتن با خودنویس برایم جالب بود . در طول دو ماه گذشته دو فروند خودنویس شیفر 300 که سنگین وزن هستند ، دو خودنویس Europen جدید با بدنه طوسی رنگ یک نوک متوسط و یکی با نوک پهن تر برای نوشتن به خط شکسته نستعلیق و یک خودنویس مارک پایلوت خریدم و هشت رنگ جوهر ( مشکی ، سرمه ای ، آبی ، فیروزه ای ، بنفش ، قهوه ای ، قرمز و سبز ) و حالا تقارن به نفع جوهر ها متمایل شده .
دوست دارم یک فروند خودنویس شیفر بدنه مشکی نقره ای سنگین هم اضافه کنم که دوباره تقارن برقرار شود .
حلا خوبی داستان این است که برای اینکه این دوستان من که با همدیگر باشگاه قلم های نویسنده را تشکیل داده اند قهر نکنند هر روز با هر کدام در مورد یک موضوعی هم فکری می کنیم و من آنچه وی می گوید را ثبت و ضبط می کنم .
سه صفحه صبح ها در محل کار و هشت صفحه یا بیشتر در خانه
مقدار بیشتر هم به این خاطر است که اعضای ثابت باشگاه قلم های نویسنده بیشتر وقت ها از سایر قلم های من که خودکار ، روان نویس ، مداد اتود و کیبورد لپ تاپ خانه و کامپیوتر اداره هستند برای دور همی هایشان دعوت می کنند .
این میهمان ها هم حدودا دویست و پنجاه نفر هستند که هر کدام تخصص و تجربه های خودشان را دارند.
قبول بفرمایید که مدیریت کردن این میهمانی ها و دور همی های باشگاه قلم های نویسنده و بودن در کنارشان یک تفریح و سرگرمی آموزنده و لذت بخش است .
جناب استاد شاهین جان انگیزه بخش ، ببخشید کمی طولانی شد .
پرویز جان
می‌دونم چه لذتی داره کار با قلم‌های گوناگون.
حظ کردم از خوندن کامنتت.
تو بی‌نظیری.