«به چه می‌مانم من؟»
پرسشی کارآیند در خودشناسی.
شبیه کوهی؟ چرا؟
مانند درخت؟ یخچال؟ عابربانک؟ ابر؟ کتاب؟ خورشید؟
با تشبیه خودمان به هر چیزی، پاره‌یی از ویژگی‌هایمان را توصیف می‌کنیم.
در ادامه‌ی دو مطلب «استعاره‌گی» و «قصاراستعاره‌ها» اکنون پروژه‌ی تمرینی کوچکی را می‌آغازیم:
- نخست بیانیه‌ی هدف بنویسیم؛ متنی کوتاه که در آن هدف خودمان را به روشنی بیان می‌کنیم تا در ادامه‌ی مسیر راهنما و مشوقمان باشد.
- هدف: نوشتن کتابچه‌یی شخصی با عنوان: «خوداستعاره‌شناسی: توصیف من در ۱۰۱ استعاره».
- این کتابچه خصوصی است، اما بعدها اگر دوست داشتیم می‌توانیم بخش‌هایی از آن را منتشر کنیم.
- می‌کوشیم دستِ‌کم ۱۰۱ تشبیه مختلف بنویسیم که هر کدام یک یا چند جنبه‌ی ویژگی‌های ما را آشکار می‌کند.
- مهم‌ترین بخش هر تشبیه دلیلِ شباهت است. برهانی که می‌آوریم می‌تواند در چند صفحه تشریح شود.
- برای مثال اگر خودتان را به دریا تشبیه می‌کنید، نخست بکوشید فهرستی از تمام ویژگی‌های شاخص دریا بنویسید، سپس به این بپردازید که از چه جنبه یا جنبه‌هایی به دریا می‌مانید.
- تا حد امکان از ساختن تشبیه‌های کهنه و نخ‌نما بپرهیزیم. به اولین ایده‌هایی که به ذهنمان می‌رسد رضایت ندهیم.
- از یاد نبریم که استعاره و تشبیه برای آن است که چیزی ناآشنا یا کم‌تر آشنا را به یاریِ چیزی آشنا روشن‌‌تر بیان کنیم.
- نکته: می‌دانیم که تشبیه پایه‌ی استعاره است. در این تمرین تشبیه و استعاره را در یک معنا به کار می‌بریم و وارد مباحث تخصصیِ آرایه‌های ادبی در شعر نمی‌شویم.
2 پاسخ
به یک مفسر جنگ می مانم من! گفتم تمام می شود و تمام شد!
مال خودتونم بگید.