پنج نامه‌ی متفاوت | دانلود ۲۳مین وبینار زبان‌آور

سلام استاد گرامی

امیدوارم مثل همیشه خوب و خوش و خندان باشید.

دیروز دوشنبه ۲۱ آذر من موفق نشدم در وبینار زبان‌آور۲۳ شرکت کنم و چقدر افسوس می‌خورم وقتی جلسه‌ای از کارگاه‌های آنلاین شما رو از دست میدم. عوضش دیشب فایل کلاس رو شنیدم و همین الان هم دارم یکی از تمریناش رو انجام میدم.

گفتم افسوس؛ آخه هر وقت در کلاستون آنلاین نیستم فکر می‌کنم از شرکت در یک بازی هیجان‌انگیز عقب موندم! منم بازی‌دوست! و البته بازیگوش! تا وقتی فایل کلاس رو نذاشتین از فضولی می‌میرم و فقط وقتی فایل رو میذارید دلم میاد سر جاش (به قول ما ترک‌ها) و افسوسم میره سر جاش ( به قول خودم)

گفتم ۲۱ آذر؛ با افتخار امروز یک سال ‌و سه روزه که من رسما شاگردتون شدم. ضمن اینکه قبلش غیررسما شاگردتون بودم در کانال و سایت و پیجتون.
جسارتا اگه انتقادپذیر هستین باید عرض کنم فقط یک درس کم داره درس‌های شما: « قدر استاد نکو دانستن حیف استاد به من یاد نداد.» (به قول شهریار)
و اصلا به قول سعدی: تو چنین خوب چرایی؟

گفتم تمرین؛ آخه چطور میشه
از کنار اون تمارین (به قول دوستان) متنوع و جذاب و خلاقانه که با مهارت طراحی شده و با اشتیاق معرفی میشه گذشت و در این بازی هیجان‌انگیز شرکت نکرد؟ راستش من از تمرین‌های زبا‌ن‌آور۲۳ خیلی خوشم اومد چون نامه‌نگاری رو بسی دوست دارم و خیلی برای عزیزانم نامه‌‌پراکنی میکنم. برای تمرین امروز هم دوست داشتم به شما نامه بنویسم.

گفتم بازی هیجان‌انگیز؛ اون بازی که در گنجتون رو باز می‌کنید و دستی به سر و روی جواهراتش می‌کشید و بعضی از اونا رو به ما نشون میدین. انگار رفتین معدن و سنگ‌های قیمتی رو استخراج کردین و بعد تراش دادین و حالا ما رو در گنج‌بازی شرکت میدین تا گنج‌سازی رو یاد بگیریم و بعد ما رو می‌فرستین پی نخود سیاه که نه، پی گنج‌‌ خودمون و هر وقت با یه جواهر بر می‌گردیم ساخت جواهرهای بعدی رو یاد میدین.
واقعا که شما در گیمیفیکیشن نیز استاد قهاری هستید.

گفتم گنج؛ هر وقت کارتون‌های شما رو می‌بینم تصور میکنم اگه کارتونی از خودتون در حال استخراج اون سنگای قیمتی که گفتم و در حال باز کردن در گنجتون و نشون دادن اون به ما بکشید چقدر خفن میشه.

گفتم کارتون؛ آخه چطور ممکنه یه کارتون مینیمال با چندتا خط و نقطه و منحنی این همه جذاب باشه و اون همه حرف توش باشه. راستش من همیشه از دیدن کارتون‌هاتون لبخند میاد رو لبم و حتی گاهی به قهقهه میفتم. باید بگم از روی اونا تمرین هم میکنم، البته سعی می‌کنم زبونم بیرون نیاد چون من هم وقتی غرق کار میشم زبونم میپره بیرون، انگار میاد ببینه اون بیرون چه خبره که صدام در نمیاد.

گفتم گیمیفیکیشن؛ راستش من‌‌ِ معلم لذیذترین نوع آموزش که چه عرض کنم عزیزترین نوع زندگی رو در بازی‌وارسازی اون می‌دونم. و همیشه تلاش می‌کنم کارهای سنگین رو با بازی‌سازی برای خودم و دیگران تبدیل به لذت‌های شیرین کنم. معتقدم یکی از دلایل کم‌حوصلگی ما ایرانی‌ها اینه که چنین لذت‌هایی رو نمی‌شناسیم. یکی از اهدافم اینه که تا می‌تونم رواج بدم «بازی کردن زندگی» رو. و امیدوارم در اولین فرصت یک کتاب عالی در این مورد ترجمه کنم.

پینوشت ۱: خیال داشتم این نامه رو سه‌شنبه ارسال کنم ولی قسمت به امروز بود.

پ ۲: اسکلت این نامه رو از روز سه‌شنبه ساختم ولی شاخ‌وبرگاش نمیومدن تا اینکه امروز یهو نمیدونم از کجا اومدن.

پ ۳: شاخ‌وبرگ‌های دیگه‌ای هم هستن که میخوان بیان تو نامه ولی دیگه براشون جا نیست، بعدا میارمشون، پس اجازه بدین یه نامه دیگه هم بنویسم. از بس تو کلاس ساکت هستم حرفام انباشته شده.

پ ۴: امیدوارم غلط‌ها رو عفو کنید، واللا اون کلمه‌هایی که غلط هستن داستان دارن، من مبتلا به سندرم ظاهربینی خفیف هستم وقتی شکل صحیح یه کلمه به نظرم خوشگل نمیشه ترجیح میدم «غلط خوشگل» بنویسم تا «صحیح زشت» ماشاللا معیارهای زیبایی من مثل خودم عجیب‌وغریبن، مثلا وقتی می‌نویسم گفت‌وگو یا جست‌وجو اذیت میشم چون از بچگی عاشق کلمه‌هایی مثل گفتگو و جستجو بودم چون خوشگل بودن حالا که قیافشون رو عمل کردن تحمل دیدنشون رو ندارم. «می‌» فعل‌ها رو هم اگه ببینم بهشون میاد جدا میذارم وگرنه می‌چسبونم. پینوشت رو هم ‌چسبوندم چون دیدم شبیه پینوکیو میشه. کیه که پینوکیو رو دوست نداشته باشه؟

پ ۵. من نگرانم که شما بعد از خوندن این نامه از پنجره به سمت افق پرواز کنید نه ببخشید به سمت پایین بپرید. لطفا این کار رو نکنید من به شما اطمینان میدم که در نوشته‌های جدی با زشتی و زیبایی کلمات کار ندارم و فقط با صحیح بودن اونا کار دارم (البته صحیح از دید اون از ما بهتران، نه از دید ما خوشگل‌پسندان) پس شما لطفا نپرید مرسی. بازم مرسی و لطفا بنویسم یا بسه لطفا و‌ مرسی نوشتن لطفا بگین کافیه یا نه لطفا، مرسی. معلوم شد شاگرد مؤدب و مرتبی هستم یا نه؟

ساغولون وارولون
بهروز اولون، پیروز اولون

هانیه علیایی
۱/۹/۲۲
💐

سلام استاد
من هر گاه دردی در یکی از اعضای بدنم هست، اوایل حرف می زدم ولی از وقتی که با شما و نوشتن آشنا شدم، می نویسم. و این عالیه. ممنون از شما.🌹

سلام این داستانک رو با جمله سازی کلمات پیشنهادی شما نوشتم:
آرامش با بالابر

مشی و مشیانه دنبال آرامش بودند. تصمیم گرفتند با بالابر در طبقات بالای آفاق آن را جستجو کنند. بالابر تسمه پاره کرد. مشی و مشیانه از ترس سقوط هم را سخت در آغوش گرفتند و آرامش را در لحظه‌ی سقوط تجربه کردند.

روز نود و هشتم

سلام عجیبه که فایلهای صوتی امروز باز نمیشدن با اینکه نت هست. من تازه رسیده بودم به مانیفست که خیلی برام جالبه و دوست داشتم بشنوم. گمونم عقوبت بازخورد ندادنه..:( لطفا رسیدگی کنید شاهین آقا 🙂

سلام استاد کلانتری عزیز مطالب سایت تان عالی است چه خوب است در این روزها که دسترسی به همه شبکه های مجازی محدود شده ما شما و سایت شما را داریم تا درسهای نوشتن و نویسندگی را بیاموزیم .
لطفا از نقش مادران کتابخوان در کتابخوان کردن فرزندان برایمان بنویسید . سپاس فراوان

ایده جالبی بود من هر پنج نامه رو نوشتم و برای اول صبح این بهترین تمرین بود. ذهنم حسابی باز شد