چگونه ملموس‌تر بنویسیم؟ مسترکلاس جالب‌نویسی | جلسۀ چهارم

پسری را می‌بینم پر از حس خوب نوشتن. با قدم‌های کوچک اما پیوسته‌اش همه ما را با خود به دشتی سرسبز از نوشتن و نویسندگی می‌برد. به دنبال او و رؤیاهایش قدم می‌گذارم. رؤیاهایم را با نوشتن گره می‌زنم. نوشته‌هایم جان گرفته است. روح نوشته‌هایم از کوی او می‌آید. همان جایی که پسرک از آنجا آمد. می‌خواستم بنویسم. به دنبال کسی بودم. سراسیمه می‌گشتم. در جستجوی او بودم. گویی پیش از آمدن به زمین با او قراری گذاشته بودم. قرار نوشتن. او آمد. بر سر عهد خود بود. فرستاده‌ای شیرسخن و خوش قلم که اینک هیبت مردانه‌ گرفته است. شاهین را می‌گویم. شاهین کلانتری. اینک شاهین آسمان نویسندگی شده است. بال نوشتنش فراخ شده و کلام و بیانش چه خوش بر دل می‌نشیند. او فرزند من است اما همیشه استادی بزرگ در قلب من است.
همیشه بمان و پیوسته همچون خورشیدی تابناک بدرخش. شاید قرار دیگری داشته باشی و کسی در جستجویت باشد.