مرغ نیما

[…] +سری به این پست شاهین بزنید تا ببینید کلمه کش‌رفتن یعنی چه! : مرغ نیما […]

[…] +سری به این پست شاهین بزنید تا ببینید کلمه کش‌رفتن یعنی چه! : مرغ نیما […]

سلام
شاهین عزیز
امروز مرور کامل این وبلاگ از اولین مطلب تا آخرین مطلب آن به پایان رسید
تاریخ شروع پنج شنبه ۱۵ اسفند ۹۸
تاریخ پایان شنبه ۱۶ فروردین ۹۹
…
یک سررسید کامل پر شد از نت ها و نکات مهم
سفر عجیبی بود
با چه انسان های بزرگی آشنا شدم
چه خواب هایی دیدم
چقدر روی اخلاقم تاثیر گذاشت
و چقدر در خیابان های انقلاب کنار تو قدم زدم
…
امروز دور دوم شروع می شود…
با نگاهی عمیق تر و سخت گیری بیشتر بر خودم

شاهین جان کلانتری سلام.
به پیشنهاد موثر شما، امسال را برای خودم سال خردورزی نام نهادم و از چند روز پیش که پستی بر مبنای کارهای نیمه تمام را از شما خواندم متحول شدم و گوشی ام را خاموش کردم و آمدم سراغ کارهای نیمه تمامم. قبول دارم که ابتدا عذاب شرزی است دوری از گوشی و ترک هرز خوانی. اما می توان آن را با خواندن و نوشتن مخصوصا خواندن کتاب های بی نظیری که شما پیشنهاد دادید و نیز به راحتی در دسترس قرار داده اید زمان را به شادخواری تبدیل کرد. هر چند که به نظرم پرسه زنی در اینترنت و شبکه های اجتماعی نه تنها مفید نیست و انسان را از تمایز داشتن دور می کند بلکه آزمون تلخ زنده به گوری نیز است و به گمانم مثلث نوشتن(آموزه های شما) سکرآورتر از هر سکرآوری است که انسان را به پرواز درمی آورد.
سال درخشانی داشته باشید.
سپاسگزار شما.
زهرا پورمهدیان
😊

فردی بودم مملو از امیال وخواسته هایی که نیمی ازآن ها به نوشتن مربوط می شد.
اما ایراد کار اینجا بود که من صرفا می نوشتم و در دنیایی خود ساخته سیر می کردم،کشف می کردم وبه این علت که کتاب نمی خواندم از افکار نویسنده ها نسبت به برخی مسائل خیلی آگاهی نداشتم.
البته این موضوع برای من رنج آور نبود؛از اینکه نوشته هایم حاصل افکار شبانه هام بود،احساس خوبی داشتم.
اما باید بگویم که این احساس خیلی ادامه پیدا نکرد.
از ساختار و اصول نوشتن و… هم چیزی نمی دانستم.
نمی دانم با این اوصاف به چه امیدی قراربود نویسنده شوم!
خلاصه اینکه روز ها همینطورمی گذشت تا اینکه دایی علی در پاسخ این سوال
که “آخرین چیزی که در مورد من کشف کردی چی بود؟”
پاسخ داد:فهمیدم نوشتن واقعا برات اهمیت داره و طوری نیست که یه مدت جذبش بشی و بعد رهاش کنی.
نمی دانم درونم چه اتفاقی افتاد،اما اینطور شد که تصمیم گرفتم در مسیری یادگیری قدم بردارم.
به همین خاطر موبایل را برداشتم و با سرج کانال نویسندگی با وبلاگ شما آشنا شدم.
و این آغاز شور و شوقی بود که با خواندن مطالب شما در من به وجود آمد.
اما بایدبه خودم چیز هایی را
یاد آوری می کردم.
مثلا اینکه نوشتن کار آسانی نیست و اگر تصمیم به آموختن این مهارت گرفتم باید تا آخرش بروم.
البته بعد ها متوجه شدم که یادگیری در این عرصه انتهایی ندارد ویک نویسنده همیشه شاگرداست.
این موضوع برای من خوش حال کننده بود چرا که دریافتم
همه ی ما شیفتگان نوشتن شاگردان کتاب ها هستیم.

پس از مدتی نوشتن صفحات صبحگاهی را آغاز کردم و به خودشناسی بیشتری دست یافتم.
همچنین با واژه هایی که به تازگی آموخته بودم،متونی نوشتم که سطرهایشان به هم ربطی نداشت،اما جنبه طنزشان آنها را قابل خواندن می کرد.
همچنین نوشتن داستانی را شروع کردم و نسبت به داستان های قبلی ام،جدی تر به آن پرداختم و خلاصه خیلی کار های دیگری که تا قبل از آشنایی با وبلاگ شما انجام نمی دادم.
ازشما چه پنهان همواره نگران بودم نتوانم پیشرفت کنم که البته با خواندن پست “اهمیت اشتیاق” این نگرانی تا حدودی برطرف می شد.

طی این یک سال چیز های زیادی آموختم و آنها را ثبت کردم.
در این مدت بیش از هر زمان دیگری بی قراری کردم، برای نوشته های بی مایه ام اشک ریختم و دچار التهاب و استرس شدم.
در تنهایی خود نوشتم و دور ریختم.
به چرت و پرت نویسی هایم خندیدم و خلاصه شرایط متفاوتی را تجربه کردم.

حالا در ابتدای این مسیر پرپیچ وخم هستم وبه طور محسوسی پیشرفت خود را هر چند اندک حس می کنم و
قصد دارم همچنان ادامه دهم.
این ها را گفتم یعنی نوشتم،تا خدمت شما عرض کنم که من با نوشته های شما انگیزه گرفتم و رشد کردم.
و حالا از شما صمیمانه تشکر وقدر دانی می کنم.
امیدوارم همیشه در سلامتی کامل به سر ببرید، همواره بدرخشید،مهربانی کنید واز نوشتن بنویسید. . .

امروز۱۴فروردین سالگرد آشنایی من با وبلاگ شماست:)

این ها همینطوری داره بیشتر میشه … عالی بود
من حاضرم اولی رو با یک ماه نخوردن غذای مورد علاقم عوض کنم

شاهین شنیدی میگن تغییرات کم کم ظاهر میشن؟ من دقیقا این روزا این رو لمس کردم!
یادته چند وقت پیش تو صفحه پستت به اسم چطور یه سایت شخصی بسازیم کامنت زدم گفتم سایت خودم رو زدم؟
الان که تعطیلیم و دیگه درسا و کلاسا دانشگاه نیست، با خیال راحت با کلی علاقه دارم زندگی میگذرونم و الانمو که میبینم به نسبت همون روزی که گذشته چقد پیشرفت کردم تعجب میکنم.
تمرین کلمه برداری رو تمرین میکنم چند وقتیه. وبلاگ محمدرضا رو که میخونم! وبلاگ تو! وبلاگ هر کسیو! هر کتابیو که میخونم یه قسمت برا کلمه خوانی باز کردم. اینطوری باورت میشه تعاملم با نوشته افزایش پیدا کرده ازش بیشتر یاد میگیرم؟ آهان راستی یه کلمه رو هم از حرفات کلمه برداری کردم راضی باشی 🙂 (( ایده ها شب تا صبح درذهنم خیس خوردند ))
وبلاگ نویسیو هم سعی کردم بهبود بدم. سعی کردم بیشتر خودم رو پیدا کنم و هنوز هم در تکاپو همین مسئله هستم.
برنامه وبلاگ خوانی روزانه گذاشتم برای خودم! حسم خیلی بهتره.
اینارو همش بخاطر وجود تو و متمم میدونم. زنده باشی

تکه های ابر
باز هم باد پای تکه های ابر را به این حوالی باز کرده است و اسمان ابری شده است . روزهای ابری انگار روزترند ، انگار تازه ترند، نو ترند انگار فردای دیروزند اگر باران هم ببارد دیگر این شکوه روز تکمیل می شود . از ان سوی اسمان ابری شبیه اسب با کالسکه نزدیک می شود و لی باد شکلش را به پیرمردی خندان تغییر می دهد . یاد پدر بزرگم می افتم یاد کودکی ام ، محبتهای کودکی تا ابد یاد ادم می مانند انگار جنسشان فرق می کند ، انگار نابترند .

سلام استاد شاهین عزیز. کلمه برداری های بی نظیرت خون تازه ای به مغزمون میرسونه.
چندتا ترکیب از شعر “آرش کمانگیر”سیاوش کسرایی آماده کردم با اجازتون می نویسم:
دشت های بی در و پیکر
تاب نرم رقص ماهی در بلور آب
مرزهای ملک، همچو سر حدات دامن گستر اندیشه، بی سامان
باد بالش را به پشت شیشه می مالید
آسمان الماس اخترهای خود را داده بود از دست
دل و جان را به زیورهای انسانی می آرایم
قله های سرکش خاموش
به یال کوه ها لغزید کم کم پنجه ی خورشید
پرده های اشک پی درپی فرود آمد