پیش‌حرف: گاهی اوقات تعریف تازه‌ای از یک موضوع، روند نگرش و نگارش ما نسبت به آن موضوع را به کلی دگرگون می‌کند. برای من بارها پیش آمده که آشنایی با تعریف دیگری از یک چیز، اهمیت آن موضوع را برایم دو صد چندان کرده است. بسیاری از این تعاریف هم فرامنطقی بوده‌اند و هیچوقت آن‌ها…
پیش‌حرف: چند سطر زیر را سعید عقیقی نوشته است. این نوشتۀ کوتاه چند سال پیش تصویر زمینۀ رایانۀ من بود. هر بار پیش از شروع کارها نگاهی به آن می‌انداختم، و همین باعث شد تا همیشه در ذهن و زبان من جاری باشد. نمی‌دانم آیا هنوز ذره‌ای در اجرای جان کلام این چند سطر موفق…
از سر خستگی روی کاناپۀ کتابفروشی لمیدم و یک نفس نیمی از راه بهتر زیستن را خواندم و آنقدر کیف کردم که علیرغم کم‌خوابی تا نیمه شب بیدار ماندم تا کتاب به پایان برسد. در نیمۀ اول کتاب، ماندینو یا ترسیم فضای اتاق کارش به عنوان یک نویسنده…
نوشتن مثل آب خوردن آسان نیست. حتی ممکن است بدجوری توی گلوی آدم گیر کند. شاید لحظۀ نوشتن برای کسی آسان باشد، اما گمان نکنم قبلش -لحظات پُر تنش آماده شدن برای شروع کار- راحت و بی‌دغدغه بگذرد. یک وقت می‌بینی چند سال گذشته و تو فقط داری خودت را گرم می‌کنی برای آغاز نوشتن،…
من اسم اکبر رادی را به عنوان یکی از پنح نمایشنامه‌نویس شاخص تاریخ تئاتر ایران، در کنار بهمن فرسی و غلامحسین ساعدی و بهرام بیضایی و عباس نعلبندیان در ذهنم داشتم. اما نمی‌دانم چرا…
نوشتن جملات کوتاه برای هر قلمزنی، زمین بازی مناسبی برای تمرین ایجاز و خلاقیت در جمله‌نویسی است.
همچنین کلمات قصار می‌توانند به عنوان یک ریزعادت گام خوبی برای آغاز نوشتن باشد؛ نوشتن یک جمله در روز کار چندان دشواری به نظر نمی‌رسد.
این صفحه را برای این راه می‌اندازم تا…
گفت‌وگویی از شاعر بزرگ «اکتایو پاز» را می‌خواندم که در جایی از آن گفته بود:
می‌نویسیم چون چاره‌ای جز نوشتن نداریم، چون فانی هستیم. اگر از خدایان بودیم، نمی‌نوشتیم. یکی از شیوه‌های…
از ناپایداری این دَمِ دلپذیر اما گریزان نیست که پریشان و ازخودبی‌خود می‌شویم؛ آن‌گاه که بیماری بال‌هایش را باز می‌کند و مانند کلاغی دزد بر نهال تن می‌نشیند؟ در تاریکی سالن و گریزِ پی‌درپی تصویر بر پردۀ سینما می‌دیدم که…
به تجربه دریافته‌ام که آن حس انباشته که جویای دست و قلم است تا بر صفحۀ کاغذ جاری شود در کوتاه مدت از بین نمی‌رود تا در حال و هوای تصویر کردن آن فضا هستی یک روز، یک ماه، یک فصل منتظر می‌ماند، بستگی به کار تو دارد…
به گمانم زمستان سال ۹۳ بود که خیلی اتفاقی گوشۀ یکی از قفسه‌های کتابفروشی جیحون کتاب لاغری پیدا کردم که بعد از آن چند تا چند وقت با خودم تکرار می‌کردم: اگر این کتاب را نمی‌خواندم ۷۵ درصد از عمرم بر فنا بود!
