از برخی مصاحبه‌ها ایده‌های درخشانی گرفته‌ام. به خاطر همین یکی از سرگرمی‌های لذت‌بخشم، دیدن و شنیدن و خواندن گفت‌وگوهاست.
از بعضی رفتگان هم، یکی از بهترین یادگاری‌ها همین مصاحبه‌هاست. داشتم کتاب «کارنامۀ ناتمام» را می‌خواندم که به تکه‌های درخشانی رسیدم…
وقتی بیایی به دنیای ادبیات و نوشتن، غصه‌ای هم بر غصه‌هایت اضافه می‌شود. داستان قوز بالا قوز را که می‌دانید. اما مملکتِ ادبیات با همۀ تلخی‌ها و تاریکی‌هایش، زیبایی‌ها و لذت‌های خودش را هم دارد…
چشم گرداندم سمت کتابخانه‌ام، دیدم چه کتاب‌هایی که آشنایی من با آن‌ها دقیقاً به خاطر خواندن تنها یک جمله از نویسندۀ کتاب بوده است؛ جملاتی که به حد کافی کنجکاوی برانگیز و پرمغز بوده‌اند تا سراغ نویسندۀ آن‌ها را بگیریم…
در اولین سال‌های گام نهادن به مسیر نویسندگی، یکی از سرگرمی‌های الهام‌بخش، مطالعۀ آرا و اقوال نویسندگان بزرگ است، به خصوص آن‌ها که به طور مستقیم به نوشتن و نویسندگی پرداخته‌اند…
جواد مجابی در کتاب یادداشت‌های آدم پرمدعا جملۀ مهمی نوشته که اول آن را با هم بخوانیم:
«شاعری که کتاب‌های چاپ شده‌اش زیاد توی کتابفروشی‌ها معطل نمی‌شد روزی به من گفت…
کم پیش می‌آید جمله‌ای روی دیوار اتاقم نقش ببندد؛ اما در مواجه با جملۀ جرج اورول، حس کردم به فرمول جذابی برای بهتر زیستن رسیدهام…
فرد حرفه‌ای کسی است که محوریت زیست هنری و زیست غیر هنری‌اش؛ نوشتن باشد و لاغیر. نه که تمام هفته بنشیند و بنویسد، بلکه روزها فکرش این باشد و همه شب سخنش!
دوست دارید از افراد تأثیرگذار جهان ۳ باشید؟
ماریو بارگاس یوسا در مقاله‌ای با عنوان «اهمیت کارل پوپر» می‌نویسد:
از همۀ نام‌گذاری‌ها و رده‌بندی‌های بی‌شماری که دانشمندان و دیوانگان به‌کاربرده‌اند، هیچ‌یک به شفافیت نام‌گذاری پوپر نیست…
بسیار خب، خواندن متن خطابهای از یوسا، که در اهمیت کارل پوپر نوشته، کجای اولویت‌های زندگی من است؟ نمی‌شد اول صبح یک متن راحت‌الحلقوم بخوانم و به بقیه کارهایم برسم؟ یا چیزی بخوانم که صاف به پول تبدیل شود تا این‌جوری «آموخته‌هایم به عمل! تبدیل شود؟»
گفتن از عادات نویسندگی و تکنیک و درست‌نویسی تا یک جایی مفید و بسیار لازم است، چه‌بسا که کسب مهارت در آن‌ها نیز به سال‌ها تلاش نیاز داشته باشد. اما در نهایت همه چیز باید به فکر منجر شود و فکر قرار است از چه ذهنی بیرون بیاید؟
