و بالاخره «محتواگران» گرد هم می‌آیندReviewed by on Sep 26Rating: Users
۱
یک گنج تازه کشف کرده‌ام: شیوه‌های نقد ادبی از دیوید دیچز، با ترجمۀ محمدتقی صدقیانی و دکتر غلامحسین یوسفی.
متن و ترجمۀ کتاب درخشان است.
در ابتدای کتاب صفحه‌ای هست که فقط به ترجمۀ فارسی کتاب افزوده شده است؛ آن را برایتان نقل می‌کنم:
دشوارست بتوان گفت ناپختگی، بیشتر
در نگارشِ ظهور می‌کند یا در بد داوری کردن؛
اما، از این دو، اثری که بسبب نقص انشاء
ایجاد ملال کند از نقدی که درک ما را گمراه سازد کم زیان‌تر است.
معدودی از مصنّفان هستند که در نگارش دچار لغزش می‌شوند اما بسیار کسانند که در داوری خطا می‌کنند،
در برابر هر یک مصنّف بد، ده منتقد بد وجود دارد؛
یک مصنّف کم‌مایه فقط خود را رسوا می‌سازد،
امّا بسیاری منتقدان سخن ناشناس با بررسی اثر آن یک تن، خویشتن را رسوا می‌گردانند.
الکساندر پوپ | رساله دربارۀ نقد
۲
و بالاخره دو سال پس از برگزاری موفق نشست‌های باشگاه تولیدکنندگان محتوا، حالا:
اولین گردهمایی محتواگران | تولید محتوا، کپی رایتینگ و نویسندگی آنلاین
۳
در برنامۀ اینستاگرامی جدیدم از ۱۰۱ جمله کوتاه تاثیرگذار می‌گویم:
اگر می‌خواهید نویسنده‌ای واقعی باشید، باید ابتدا روانشناس باشید.
آنتون چخوف
3 دیدگاه. دیدگاه جدید بگذارید
شاهین کلانتری امروز « چرا باید زیادتر حرف بزنیم ؟ » را برای بار دوم با این تفاوت که به جای پاره پاره خواندن ، یک کوب خواندم و در عرض کمتر از ۵۰ دقیقه تمامش کردم . البته این را هم بگویم که تا به حال از روی چند صفحه از کتابت باز نویسی کرده ام . می دانی چرا ؟ چون فکر می کنم کتاب تو با همه ی کتاب های غیرداستانی که تا به حال دیده ام فرق می کند . در عین اینکه این کتاب یک منظور و مفهموم را می خواهد برساند و حتی آن را در اول کتاب در قسمت مقدمه هم آورده ای ، پرش های موضوعی زیادی در صفحات وجود دارد که باعث می شود نوشته ها از یکنواختی قالب و فرم و مقصود و موضوع در بیایند . و ضمنا این را هم بدان که با افتحار می گویم تنها کتاب غیرداستانی که تا آخر خواندم و از خواندنش چیزی دست گیرم شد و خلاصه کلی کیف کردم همین کتاب جنابعالی بود . و اما این را هم بدان که موفق شدی کتابی بنویسی که به هیچ عنوان آدم از خواندن آن حوصله اش سر نمی رود . صد باریکَلا شاهین .
اینم بازخورد به کتاب بی نظیرت .
فدای تو امیرمعین عزیزم
خوشحالم که این کتاب رو دوست داشتی و انقدر خوب و جدی خوندیش.
نوشتن اون کتاب و چاپ شدنش یکی از عزیزترین خاطرات زندگی منه.
امیدوارم که زیاد و زیادتر حرف بزنی و حرفای خوبت رو به گوش بهترین آدم‌های دنیا برسونی.
همین که اسم غلامحسین یوسفی روی جلد کتابی باشد، کافی است برای این که اعتماد کنی و برای خواندنش وقت بگذاری…
خدایش بیامرزد.