چرا تولیدکننده محتوا نداریم؟

[…] برای فعالیت در حوزۀ محتوا، تولید محتوای شخصی توسط خودمان و نهایتاً تشکیل تیمی کوچک و سرمایه‌گذاری روی آموزش، کاری هوشمندانه‌‌تر است. با توجه به این ماجرا، تولید محتوا برای یک جامعۀ هدف بسیار محدود، سودآورتر و هم آموزنده­تر به نظر می‌رسد. (+) […]

[…] چرا تولیدکننده محتوا نداریم؟ […]

من برعکس خیلی ها که دوست دارن مدیر محتوا و استراتژیست محتوا باشن، از کاری که منو از نوشتن و نویسندگی دوره کنه و درگیر کارهای مدیریتی بشم کمی هراس دارم و ترجیح می دم که هرچه بیشتر و بیشتر درگیر محتوا و نوشتن و خوندن باشم.

آقا شاهین هنوز خبری از کتابای جدید نیست ؟
انتظار هم یه حدی داره دیگه .
هنوز نمی خوای یه خورده عجله کنی برا چاپشون ؟
واقعا کمبودشون رو احساس می کنم .
گاهی این کمبود با سر زدن به وبلاگتون تا حدی جبران میشه ولی…
راستش من تنها کتاب غیر داستانی که تمومش کردم کتاب بی نظیر شماست .
خواهش اگر نیازی به صبر کردن و بازنویسی دیگه وجود نداره سریعتر اقدامات مورد نیاز رو برای چاپ انجام بدید .
البته همون طور گفتم اگر نیازی نمی بینید به صبر کردن .

سلام شاهین عزیز
با این مطلب موافقم
ارزش محتوا نباید کلمه ای سنجیده بشه و ممکنه یک مقاله اونقدر قدرتمند باشه که چند میلیون برای یک کسب و کار سودآور باشه!

دلیل اصلی اینکه هنوز ارزش اونو درک نکردند همین تفکر کوتاه مدت گرایی اوناست و اگه کمی تفکر سیستمی یاد گرفته بودند حتماً روی محتوای با کیفیت سرمایه گذاری زیادی می کردند

البته در نهایت خود این کسب و کارها ضرر می کنند و یک تولید کننده محتوای حرفه ای هیچ وقت ضرر خاصی نمی کنه

سلام و دست مریزاد
پاراگراف آخر فقط پاراگراف آخر همه خستگی و دوندگی امروز برای وبلاگم و شنیدن نک و ناله آدم ها درباره بی قیمتی تولید محتوا را شست برد!
متشکرم

سلام استاد.
عید شما مبارک.
این پست رو خوندم وفکرکردم برای اینکه تولیدکنندگان محتوا افزایش پیدا کنن چه کاری از دستم برمیاد.
یه خواهر ۶ساله دارم که سال دیگه خوندن ونوشتن یاد می گیره.
دارم روش کار می کنم بیاد سمت نوشتن؛ تخیلات قوی ای هم داره.
چند روزی هم هست وقتی میبینه می نویسم
به طور خودکار قلم وکاغذوبر میداره میاد کنارم میشینه میگه منم می خوام مثل آلا نویسنده بشم.
خلاصه اینکه به شیوه خودم طوری که بفهمه ازمزایای نوشتن براش می گم.
اگه ادامه بده تا چند سال آینده یه تولیدکننده محتوا به جمعمون اضافه میشه.
به هر حال کاریه که از دستم بر میاد: )

سلام بر شاهین عزیز
یه خاطره ای بگم از دوران دانشجویی در ینگه دنیا
یادمه در اولین درسی که داشتم قرار بود گزارشی بنویسم و به استاد ارائه کنم، البته به همراه دو همکلاسی دیگر که اهل همانجا بودند. قرار شد به خاطر گرفتاری آن دوستان، متن را من تهیه کنم. خلاصه نوشتم و اونا هم خوندن و فرستادن برای استاد.
چند روز بعد استاد من و هم گروهی ها رو صدا کرد به یک جلسه با حضور اساتید. اونجا متوجه شدن که همه متن دست پخت منه. پرسیدن متن رو از کجا نوشتی؟ منم گفتم از این کتاب و از اون مقاله و این حرفا. دیدم میخندن. گفتم جریان چیه؟ گفتن تقلب کردی دیگه.
منم که نمیدونستم چیه جریان، گفتم ما به این کار تو ایران میگیم، تحقیق.
خلاصه منو بخشیدن ولی اون دو تا دوست دیگه تنبیه شدند و موضوع تقلب در پرونده اجتماعیشون ثبت شد.
نوشتن، خوب نوشتن و دقیق نوشتن واقعا در میان اصحاب کار و علم جاش خالیه و امیدوارم کار شما به ثمر بشینه با بقول شما این تنبلی تاریخی و تفکر دلالی موجود.

سلام
چقدر خوب گفتید…
ممنونم
🙂

یک چیز دیگری که الان به ذهنم رسید و البته نظر شخصی خودم هستش اینه که گاهی واقعاً مشکل از تنبلی نیست. اضطرابی که عوامل مختلف ایجاد می‌کنه، قدرت کارهای فکری رو ازمون می‌گیره. برای فکر کردن نیاز به آرامش داریم و ما قبل شناخت این عوامل فشار، از انجام کارهای فکری و خلاقانه واقعاً محرومیم. خیلی‌ها دلشون می‌خواد کارهایی از این دست رو انجام بدن اما خودشون از اضطرابی که جلوی آرامش و خلاقیتشون رو می‌گیره آگاه نیستند و فقط می‌دونند که نمی‌تونن تمرکز کنند و بنویسند اما نمی‌دونن مشکل اصلی کجاست.
متاسفانه تربیت ناصحیحی که بین اغلب خانواده‌های ما وجود داره، باعث کاهش خلاقیت به طور کلی در اجتماع می‌شه و ما اغلب تبدیل به کپی‌کار می‌شیم. نه فقط تو محتوا، در هر کار تولیدی.

سلام،
دلایلی که نوشتید را قبول دارم، و فکر می کنم این مسئله دو دلیل دیگه هم داشته باشه. یکی اینکه هنوز مردم با شغلی با عنوان تولید محتوا آشنا نیستن. من مدت زیادی هست که فهمیدم در رشته خودم و کسب و کارهای مربوط به اون تولید محتوا بهترین و مهمترین کاریه که باید و می تونم انجام بدم. اما خیلی عجیبه که وقتی در موردش با دوستان و حتی هم دوره ای های خودم حرف می زنم می پرسن تولید محتوا یعنی چی؟ یعنی چکار می کنی؟ به چه دردی می خوره؟ در صورتی که اگر بتونن بنویسن یه اقیانوس کاملا آبی پیش رو دارن.
دلیل دیگه از نظرم اینه که ما به اصطلاح دانشگاه رفته ها یاد نگرفتیم جستارنویسی کنیم. شاید معادلش essay باشه. حتی خیلی از اساتید دانشگاه که من باهاشون برخورد داشتم و بسیار پرن و می تونن تأثیرگذار باشن نمی تونن به زبان ساده راجع به یه موضوع بنویسن. نمی تونن الگوی مجله های علمی تخصصی را رها کنن و ژورنالیستی تر بنویسن. طبیعتا این اساتید نمی تونن به دانشجوهای خودشون این مهارت رو آموزش بدن. حتی نمی دونن که باید چنین کاری کنن. این ناتوانی اساتید و دانشجوها نه تنها در تولید محتوای غنی و خوب، بلکه در جدایی دانشگاه از جامعه و گره گشا نبودن یافته های دانشگاه از مشکلات جامعه هم تأثیر خیلی زیادی گذاشته.
من شروع کردم و تولید محتوا رو توی دانشگاه به دوستانم معرفی می کنم. وبلاگ شما را هم معرفی می کنم به همه.
پایدار باشید و بالنده شاهین عزیز.

سلام شاهین عزیز

این نوشته تون حرف دل منه!

مدتی هست که بصورت فریلنسری کار محتوا نویسی می کنم
و قیمتم رو برای هر محتوا ۱۲۰۰ تا ۱۵۰۰ کلمه ای ۵۰۰۰۰ تومن گذاشتم ( یه قیمت معمولی)

اما به هر کارفرمایی که پیشنهاد میدم میگن قیمتت خیلی بالاست!
و وقتی قیمت های پیشنهادی رو میبینم خندم میگیره چون بعضی ها برای یک محتوای ۱۰۰۰ کلمه ای ۵۰۰۰ تومن میدن!

تصمیم گرفتم کارم رو به شکل دیگه ای انجام بدم و توی دوره کپی رایتینگ شما شرکت کردم و میخوام متن های تبلیغاتی بنویسم فکر میکنم اینجوری بیشتر ارزش کارم حفظ میشه

ممنون بابت نوشته تون

مطلب جامع و خیلی خوبی بود. متاسفانه حتی مقاله هزار کلمه ای به قیمت ده هزار تومان هم هست. امیدوارم این وضعیت درست بشه هرچند که من هم فکر میکنم بعیده

سلام آقای کلانتری،
به توصیه شما اسم وبلاگم رو به اسم خودم تغییر دادم و قصد دارم بیشتر بنویسم.
ممنون