عنوان برخی از کتاب‌ها اسم شخصیت اصلی داستان است:
مارتین ایدن
مادام بوواری
گتسبی بزرگ
دکتر ژیواگو
آقای ریپلی با استعداد
و…
اما گاهی نویسنده از اسم فردی واقعی در عنوان اثر استفاده می‌کند. به عنوان این کتاب‌ها نگاه کنید:
چه کسی از ویرجینیا ولف می‌ترسد (نوشتۀ ادوارد آلبی)
نصف شب است دیگر دکتر شوایتزر
لینکلن در باردو
آنچه می‌خواستید درباره لاکان بدانید، اما جرأت پرسیدنش از هیچکاک را نداشتید
استفاده از اسامی واقعی کنجکاوی‌برانگیزتر است، امتیازی‌ست که مخاطب را سریع‌تر به اثر شما جلب می‌کند؛ صد البته که چنین عنوانی باید به اثر شما بیاید، وگرنه به طور نمی‌توان اسم آدم‌های واقعی را توی عنوان کتاب تپاند.
پیشنهاد: در پست‌های وبلاگ و اینستاگرامتان گاهی از این شیوه استفاده کنید.
یک پاسخ
استاد من یه نکته‌ای رو متوجه شدم. فکر می‌کنم استفاده از جملات قصار بزرگان، نقل‌قول یا بیان نظرات اون‌ها در خلال نوشته، به نوشته‌ی ما اعتبار میبخشه.
یه نمونه‌ی دیگه از اولین مثال شما هم فیلم تالکینه. که وقتی اسمش رو تو کتابتون دیدم خیلی خوشحال شدم چون که این فیلم رو بدون اطلاع قبلی دانلود کردم و اون لحظه‌ای که خواستم دانلودش کنم یاد حرف شما افتادم که گفتین همیشه دنبال معرفی اثر و کتاب‌های معروف نباشیم.