گور ویدال نقل‌قول طنزی دارد که بهانۀ من برای نوشتن این پست کوتاه شد: «پیروز شدنِ شما کافی نیست؛ شکستِ دیگران هم لازم است.»
حتی اگر در لایه خودآگاه چنین باوری نداشته باشیم، داشتن چنین دیدگاهی به‌صورت ناخودآگاه علت عقب‌افتادگی بسیاری از ماست.
با نگاهی که مدام دنبال کمبود‌ها و کاستی‌هاست و بردن را در ازای باختن دیگران می‌بیند، تنها کسی که می‌بازد خود ما هستیم.
هیچ‌کسی جای ما را تنگ نکرده، این نگاهی جهان‌سومی و ساده‌لوحانه است که فکر کنیم هیچ فرصتی برای ما باقی نمانده.
برای سازنده بودن، باید روحیه فراوانی داشته باشیم. حتی اگر تمام اخبار حکایت از این داشته باشند که کفگیر به ته دیگ خورده.
من که فکر می‌کنم فراوانی هست، کسی جای ما را نگرفته، افسوس نخوریم که چرا فلانی زودتر شروع کرده و من عقب مانده‌ام.
بیایید وارد بازی برد-برد-برد-برد-برد… شویم. توی دنیای متصل اینترنت، بااین‌همه دانش و امکانات همه به‌راحتی می‌توانیم برنده باشیم.
همین تغییر نگرش کوچک، باعث می‌شود درِ دنیایی از فرصت‌ها به روی ما باز شود.
از اتاق خودتان بیرون بزنید، نه اصلاً توی اتاق بمانید، وارد وب شوید و ببینید که 85 میلیون ایرانی منتظرند تا شما حرف تازه‌ای برای آن‌ها بزنید و زندگی‌شان را یک قدم جلوتر ببرید.
در همین رابطه بخوانید:
11 پاسخ
مرسی ازبه اشتراک گذاشتن مطالب ارزشمندتان
لذت بردم از این مقاله اتون خیلی وقته این مشکل رو داریم من و خیلیای دیگه همیشه به خودمون میگیم فلانی زودتر شروع کرده فلانی جلوتره یه چیزی بلده که من بلد نیستم اونم باید یاد بگیرم من عقبم من نمیرسم من نمی تونم و…
ولی کی گفته ما نمی توانیم؟! چرا ملاک رو همیشه بقیه میزاریم؟ میزان پیشرفت، موفقیت، کجای مسیر رسیدن به هدفیم و خیلی چیزای دیگه سری میگم نسبت به فلان شخص ما اینجایم عقبیم چرا یکبار نمیگیم نسب به خیلیام جلوترم من خیلیا تازه می خوان شروع بکنن یا اصلا شروع نکردن ولی من شروع کردم در حال پیموندن این راهم و اینا اصلا به کنار چرا نسبت به خودمون نسنجیم؟! همیشه باید یه نفری باشه تا موفق یا ناموفق بودن ما رو مشخص بکنه ولی بیاید به خودمون افتخار بکنیم برای شروع برای همینی که در تلاشه بهتر باشه برای همینی که داره مسیر پیشرفت و رسیدن به آرزوهاش رو طی می کنه به خودمون افتخار بکنیم به اینی که هستیم به کاری که می کنیم به تلاشی که می کنیم فرای همه چیز و همه کس بیاید خودمون قهرمان خودمون باشیم و به خودمون نگاه بکنیم و افتخار بکنیم به کاری که می کنیم نزاریم این فکر که از بقیه عقبتریم ما رو از طی کردن این مسیر دلسرد بکنه و ناامید بشیم از خواسته هامون.
زنده باد امین عزیز
چقدر زیبا نوشتی.
خیلی ممنونم نظر لطفته اتفاقی باهاتون آشنا شدم دوباره می خواستم نوشتن رو شروع بکنم یه سرچی کردم تا ببینم چطوری مفیدتر و بهتر بنویسم که با سایت شما برخورد کردم امیدوارم بتونم هر روز بهتر بنویسم تا بقیه ام از خوندنشون لذت ببرن موفق و پیروز باشید
بازی برد و باخت یا بین اینها همان مساوی…
من حتی میگم بازی زندگی قشنگ‌تره. بازیی که برد و باخت (یا مساوی که بین این دوتاس) نداره. شاید یک اسم جدید باید به برد و باخت اضافه بشه، یک گزینه سوم.
جایی که برد و باخت نیست. زندگی هم بیشتر اینطوره. مثل طبیعت که متنوع هست، یک بار شبیه کوه، بار دیگر مانند دریا و گاهی جنگل یا یک غار کوچک تنها، شایدم جویی کم آب سرچشمه گرفته از برفهایی که از قله کوه آب میشن. می‌خوام بگم که دنیا و زندگی بیشتر از این صفر و یک‌هایی ست که ما انسانها برای خودمان ساختیم. به قول کسی که یادم نیست کی بود ام فکر کنم گوته بود کارهای ما نتیجه می‌دهند یا بهتر بگم شکست و پیروزی نیست بلکه میشه گفت همه اینها نتیجه هستند. نتیجه‌هایی که ما با برداشتمون بهش معناهایی دیگر می‌بخشیم. چه خوب و چه بد. کاشکی فقط در بازی سیاه و سفید برد باخت به قول شاهین فقط روی سفید آن برای همه ما باشد.
می‌دونی شاهین با خودم فکر می‌کنم اگر قرار باشه کسی برنده باشه، میشه کسی دیگه بازنده نباشه؟ یعنی میشه توی سفید و سیاه یا صفر و یک فقط یک طرف باشه بدون اینکه طرف دیگه وجود داشته باشه؟
به نظرم مشکل برد و باخت رو ما انسانها درست کردیم و گرنه برد و باختی وجود نداره، هرکس یک جور زندگی می‌کنه و میتونه برای خودش هرچی باشه حتی برنده یا بازنده بدون اینکه شخص دیگری اینجا بازنده یا برنده باشه در مقابلش، چن شکل خودش رو داره. مثل همین زشت و زیبا که ما تعریف کردیم، در حقیقت تفاوت‌ها وجود دارند نه کسی نه چیزی را نمیشه با یک استاندارد تعریف زیبا و یا زشت دونست. شاید هم مثل برد بردی که می‌گی همه چیز زیباست و رسیدن به این دید چقدر سنگین و چه قدرتی خواهد خواست…
خیلی زیبا نوشتی علیرضا جان.
بسیار تامل برانگیز.
این نوشته با ذکر منبع در کانال وبلاگستان فارسی به آدرس زیر منتشر شد:
https://t.me/Persianweblogs
عااالی بود،نکته خیلی مهمیه.
واقعا باور نداشتن به فراوانی جهان،ودرواقع اینکه حق الهی هممون محفوظه و کسی سهم کسی رو نگرفته باعث خیلی از احساسات و صفات منفی مثل حسادت وخس کمبود و..مشکلات دیگه میشه متاسفانه.
سلام, جمله این نگاهی جهان سومی و.. را دوستنداشتم ,حس خوبی منتقل نکرد ,همه جای دنیا انسان تنگ نظر وجود داره .
ممنون از تلاش های صادقانه تون
سلام و شب بخیر
دیدگاهتون راجب قانون برد- برد رو دوست داشتم.
بنظرم دنیا یه پازله و ما انسانها تکه های اون پازلیم. فقط وقتی پازل کامل میشه که هر کی سر جای خودش باشه!
توی فیلم لوسی یه دیالوگ هست که من عاشقشم، جایی که لوسی به مورگان فریمن میگه دانش باعث رشد آدمها میشه. جنگ و خودخواهی و فقر و بدبختی همه نتیجه ی ندانستنه!
فقط با یه تسلسل موروثی و بی وقفه هست که دانش می تونه فراگیر بشه. تک تک ما باید برای تکثیر و انتشار و به روز رسانی دانش مجدانه تلاش کنیم!
مثل همیشه عالی