مهم‌ترین 24 ساعت زندگی خلاقانۀ ما

وحشت‌زده‌ام. از کجا شروع کنم؟ چیزهای زیادی دربارۀ این موضوع هست که هنوز نمی‌دانم. حتماً قبل از من افراد دیگری هم روی این ایده کار کرده‌اند. باید بیشتر  فکر کنم.

چیزهایی شبیه به جملات بالا، محتوای خودگویی‌های تو پس از رسیدن به ایده‌های خلاقانه است.

 

فکر کردن قبل از کار یا فکر کردن در حین کار؟

اولی روش بازنده‌هاست. برنده‌ها در میدان عمل فکر می‌کنند. فکر کردن قبل از کار شاید به توهم، خیالبافی و … منجر شود اما نتیجۀ ملموس و عملی هرگز.

 

تو چند ده ایدۀ بیات شده داری؟ چقدر زمان برد تا ایده‌ای که فکر می‌کردی بکرترین و درخشان‌ترین ایدۀ ممکن است از چشمت بیفتد و موضوعی پیش پا افتاده به نظر برسد؟

مثل چای در هوای سرد، ایده‌ها در دنیای جدید زود از دهان می‌افتند. تا تنور داغ است نان را بچسبان.

اواخر این مطلب به تو می‌گویم که چرا حتی بهترین ایده‌ها هم زود از چشم ما می‌افتند. اما قبل از آن باید چند تا نکتۀ مهم دیگر را بدانی.

 

می‌گویند بخش اعظمی از موفقیت غول تبلیغات، دیوید اگیلوی، ناشی از توانایی‌اش در رسیدن به خواسته‌های خود بود. او ابتدا به چیزی فکر می‌کرد، سپس به سادگی آن را بر زبان می‌راند و پس از آن، سیل نامه‌ها و ایجاد ارتباطاتش آغاز می‌شد. یک فرد عادی احتمالاً ایده‌اش را با یک یا دو نامه دنبال کند، اما اگیلوی هرگز تسلیم نمی‌شد.

توجه داشته باش که زمان اگیلوی خبری از موبایل و اینترنت نبود. حالا ما می‌توانیم صدها برابر سریع‌تر از او عمل کنیم.

 

بگذار اعتراف کنم: خیلی از پروژه‌های کاری بزرگ من وقتی که اجرا شده‌اند حتی ایده هم نبوده‌اند.

برای من یک جرقه کافی است. جرقه یک مرحله قبل از ایده است. توی جرقه تقریباً هیچ چیز چندان روشن نیست.

بله، بارها و بارها به خاطر اینکه صرفاً با یک جرقه خودم را توی گرداب انداخته‌ام، ضرر کرده‌ام.

 

قاعده این است: اگر سود کاری بیش از ضرر آن است انجامش بده.

من از اجرای سریع جرقه‌های خام سود بسیار بیشتری برده‌ام، تا ایده‌هایی که ماه‌ها و سال‌ها درباره‌شان تحقیق کرده‌ام اما دست به عمل نزده‌ام.

پس اگر صبح جرقه‌ای در ذهم ایجاد شود تا عصر با ده‌ها تماس و چک‌لیست و… آن را وارد دنیای واقعی می‌کنم.

 

این ایده می‌تواند نوشتن یک کتاب باشد یا راه اندازی یک بیزنس آنلاین. مطلقاً کاری با بزرگ و کوچک بودن آن نداریم. برای هر ایده‌ای می‌توان به سرعت اقداماتی انجام داد.

 

خیلی از ایده‌ها همان اول ماجرا شکست می‌خورند، مثل هواپیمایی که بلافاصله بعد از تیک‌آف سقوط می‌کند. ولی در مورد ایده‌ها سقوط کردن بهتر از تأخیر در پرواز است. نطفۀ ایده اگر در عمل خفه شود بهتر از آن است که در ذهن ما سقط شود.

سود پریدن وسط کار بیش‌تر از حد تصور است. حتی اگر دربارۀ ایده در چنین وضعیتی هستی: لایتشخص هر من البر!

به این ضر‌ب‌المثل فکر کن: تا عاقل آمد فکر کند، دیوانه به آب زد و رفت.

خلاقیت مسابقۀ سرعت است.

 

می‌دانی چرا اگر دست نجنبانیم بهترین‌ ایده‌های ما به روزی می‌افتند که حتی  دیگر رغبت فکر کردن به آن‌ها را نخواهیم داشت، چه برسد به عمل.

حس نمی‌کنی این روزها در ساعت‌های مختلف روز احساسات متفاوتی را تجربه می‌کنی؟ خب ممکن است بگویی این که بدیهی است، آدمیزاد ذاتاً اینجوری است.

مسئله این است که این موضوع به شکلی افراطی تشدید شده. ممکن است در این لحظه کاملاً شاد و خندان باشی اما چند ثانیه بعد تمام عالم روی سرت خراب شود.

این تغییر خلق‌وخو صرفاً با شنیدن خبر مرگ عزیزانت، یک جدایی عاطفی تلخ یا فشار یک طلبکار اتفاق نمی‌افتد.

فقط کافی است ایسنتاگرام یا تلگرامت را باز کنی، یکی دو تا چت کوچولو  و دیدن دو سه تا پست و کامنت و …می‌تواند ذهن را یکسره به لجن بکشد.

 

در دوران ماقبل گوگل برای سر درآوردن از یک موضوع کوچک مجبور می‌شدی سری به کتابفروشی بزنی، لابلای کتاب‌ها بچرخی، با چند نفر قرار حضوری بگذاری. اما حالا….

در لحظه بمباران می‌شوی…

به خاطر همین، چند وقت پیش جمله‌ای را نوشتم که خیلی‌ها نفهمیده در برابر آن گارد گرفتند: تا ایده‌ای به ذهنت می‌رسد زرپی نپر توی گوگل و دربارۀ آن سرچ کن.

اول بگذار ذهنت آزادانه برای خودش پرسه بزند، خودش را به طور کامل تخلیه کند. راجع به ایده، رؤیاپردازی کند. بعد که خالی شد، می‌توانی گوگل و هزار تا منبع دیگر را با آن خلط کنی.

 

لحظات اولیۀ تولد یک نوزاد را دیده‌ای: زشت و چرک و گوشخراش. باید از او محافظت کنی، شیر بریزی توی حلقش، تا کم کم قاطی آدم‌ها شود. ایدۀ تو همان نوزاد گریان است. تو نمی‌توانی او را گوشه‌ای ول کنی و به تربیت و آینده‌اش فکر کنی. باید به سرعت خاکی روی سر خودت و او بریزی.

پس راز ماجرا در این است: نگذار آنلاین بودن خاکسترنشینت کند. با ایدۀ خودت حسابی عشقبازی کن. آدم توی ماه عسل، غریبه‌ها را همراه خودش نمی‌برد.

 

از دیگران در اجرای ایده کمک بگیر. نه اینکه مثل آدم‌های خُل مدام نظر این و آن را دربارۀ ایده‌ات بپرسی. دیگران چه می‌دانند تو دقیقاً چی تو کله‌ات می‌گذرد. کلمات برای بیان ایده‌ها کافی نیستند. باید اولین نمونه‌ها را به سرعت بسازی.

 

خب، راهکار.

24 ساعت اولیۀ ایده خیلی مهم است. حتی ساعت‌هایی که در خواب  هستی. چون ناخودآگاه تو می‌تواند روی موضوع کار کند. اصلاً خواب و بیدار آدم خلاق یعنی کار.

یک جدول برایت درست کرده‌ام. توی جدول را هر طور دوست داری پر کن. مهم این است که ذهن را عادت بدهی تا بلافاصله بعد از کشف ایده، لحظه‌به‌لحظه گامی برای اجرای آن برداری. حتی ساعت‌هایی که خواب هستی را هم می‌توانی توی این لیست اضافه کنی. قبل از خواب مسئله را در ذهنت مرور کن و بعد بخواب. ممکن است خواب‌های مرتبطی ببینی.

 

جو ویتالی جمله‌ای گفته که سخت در مدل ذهنی من نفوذ کرده است: هستی عاشق سرعت است.

نشان بده که ایده‌ها را روی زمین نمی‌گذاری تا زمین و زمان به تو اعتماد کنند و به خدمت اجرای ایده‌های تو درآیند.

 

منتظر چه هستی؟

 

دانلود کن

 

بعد از خواندن این مطلب چه‌کار کنم؟

می‌توانید «تکنیک روزهای سیاه برای بیشتر و بهتر کار کردن» را بخوانید.

دانلود رایگان کتاب چگونه به یک نویسنده آنلاین تبدیل شویم؟

اینستاگرام آموزشی شاهین کلانتری