مهم‌ترین ابزار کار نویسنده و شاعر چیست؟

[…] شاملو درباره اهمیت کلمات چه گفته است؟ […]

[…] این نوشته قولی بود که در یک کامنت به شاهین کلانتری […]

[…] مهم‌ترین ابزار کار نویسنده و شاعر چیست؟ […]

این نوشته و شاملو من را یاد سالهایی برد که بیشتر شعر و شاعری داشتم و هر روز تب یک شعر مرا به هم می ریخت و همچنان که هنوز هم صدای شاملو را که می شنوم حال من همان مستی بی شراب که می گویند می شود و گاهی با خود می گویم اگر آنهایی که دلبسته می و میگساری اند که غافل از حال این دنیا شوند کاش یکبار هم صدای شاملو را تجربه کنند.
گمان می کنم چیزی که منجر به کثرت کلمات می شود کتاب خواندن است و خواندن و خواندن از جنس غرق شدن البته و شهود، که در تجربه ها رخ می دهد تجربه دوست داشتن ، عاشق شدن، ماندن ، ساختن، متوقف شدن،رفتن، ادامه دادن و ندادن، شکستن و ایستادن .چرا که بعضی کلمات را فقط زمانی که عاشق هستیم می توانیم بر زبان بیاوریم زمانی که دلتنگیم زمانی که سرخوشیم زمانی که …
کلمات در جسارتی که در زندگی برای کسب تجربه ها به خرج می دهیم زایش پیدا می کنند البته اگر قبلش کتابی هم در دستمان بوده باشد و چشمانمان به نوازش کلمات خالقانی چون شاملو درآمده باشد.
شاهین جان این پست تو باعث شد بیشتر بیاندیشم که کلمات از کجا می آیند و شاید روزی بیشتر درباره اش نوشتم.

شاهین عزیز
سلام
راستش بچه تر که بودم و شاید حتا همین حالا هم وقتی کتاب می خواندم و به کلمه جدیدی بر می خوردم که برایم خیلی دلنشین بود، به هر ضرب و زوری که میشد تا دو سه روز آینده آن را طی یک صحبتی یک جا به کار می بردم. البته بیشتر وقت ها این اتفاق هم پیش نمی آمد ومن در سخنرانی های خودم که با خودم حرف میزدم! آن را استفاده می کردم.الان هم وقت وبلاگ نویسی یا کامنت برای دوستان ناخودآگاه کلماتی استفاده می کنم که گاهی از خودم می پرسم این ها کجا به گوش من خورده بود! یادم می آید از اولین پست هایی که دیده بودم در وبلاگت، فهرست نویسی کلمات بود. این ایده ات برای من خیلی جالب بود. این روزها وقتی کتاب می خوانم دورکلماتی که کمتر شنیده ام خط می کشم یا بعدا جایی مینویسم.
این ها را گفتم که بگویم گاهی وقت ها آدم فکر می کند افکاری دارد که خیلی مسخره به نظر می رسد اما وقتی بعدها از زبان یک وبلاگنویس یا شخص بزرگی مثل شاملو آن را پخته تر می شنود ، خودش را سرزنش می کند که چرا انقدر خودش را دست کم می گرفته است،شاید با پروبال دادن آن اندیشه به نتایج بهتری می رسید، همچنان که دیگران رسیده اند.
ببخشید کامنتم طولانی شد. یک مقداری تحت تاثیر کتاب راه هنرمند و خانم جولیا کامرون عزیز هستم، یک ربط کوچکی به پستت داشت و من هم سر نخ را گرفتم و کمی دردودل کردم.
شاد و پر از ایده های خلاقانه باشی:)

اووه چقدر نعمت! چقدر مطلب خواندنی اینجا هست. شاهین کلانتری عزیز احتمالا زیاد به صفحه ات سر خواهم زد