لابلای کتاب‌های قدیمی، چشمم خورد به کتابی از فردین نظری: «من و فروغ»
جستار کم‌حجمی‌ست درباره‌ی شعر فروغ فرخزاد. نظری خود نیز شاعر است. همیشه مطالعه‌‌ی دیدگاه‌های شاعری درباره‌ی شاعر دیگر برایم کنجکاوی‌برانگیز است. از بهترین نمونه‌های چنین آثاری نوشته‌های محمد حقوقی است درباره‌ی نوپردازانِ شاخص. شفیعی کدکنی را هم البته نباید از قلم انداخت که لطف کارش در نوشتن از کلاسیک‌هایی مانند بیدل است.
فرض کن بناست کتابی بنویسی با چنین عنوانی:
«من و…»
و فقط می‌توانی اسم یک نفر را توی جای خالی بگذاری.
انتخابت کیست؟
بهتر است نویسنده و اندیشمندی را برگزینی که، به‌سبب خیالپردازی درباره‌ی نگارشِ چنین کتابی، آثار او را بیشتر و بهتر از پیش بخانی.
