پایان ترس از نوشتن | رادیو نویسندگی-۱۱

سلام استاد.وقت بخیر.یه سوال دارم.و اون اینه که آیا میشه تمرین آزاد نویسی رو درباره موضوع داستان بیست هزار کلمه نوشت. برای منی که اولین باره میخوام یک داستان بلند بنویسم و هیچ پس زمینه ای ندارم ازش جز یک طرح کلی،همین نوشتن در مورد موضوع داستانم هم یک جور آزاد نویسی نیست؟

سلام بر شاهین جان عزیز
ممنون که همواره با بیان بموقع نکات و یافته های ارزشمند
راهنمای علاقمندان به فن و هنر شریف نویسندگی هستین .

به نظرم آمد در ادامه صحبت های شما ” اقتباس ” را معرفی کنم .
یکی از روش های نوشین نوشتن که میل به آفرینش های ادبی و آفرینش های علمی در هر حوزه ای را در نویسنده ایجاد می تواند بکند اقتباس است .
این اقتباس یکی خاصیت خوب دارد
و آن این است که
چون قبلا اثر یک بار سالهای پیش توسط نویسنده یا شاعر و نمایشنامه نویسی دیگر آفریده شده است ترس را کم تر می کند.
بنا به تعریف اراده شده در ویکی پدیا :
بازآفرینی یا اقتباس آن است که
هنرمند با الهام گرفتن از اثری کهن،
دست به آفرینشی دوباره بزند
و اثر اولیه را به گونه‌ای دیگر بیافریند.
در واقع، اثر جدید، دقیقاً همان اثر اولیه نیست
بلکه تنها رگه‌هایی از اثر اولیه در آن دیده می‌شود.
پایه و اساس بازآفرینی، تخیل است
و اثر بازآفریده، اثری است مستقل، تازه و بدیع.
در بازآفرینی می‌توانیم از هر زاویه‌ای که بخواهیم وارد شویم
و ساختمان اثر را به کلی در هم ریزیم.
تفاوت بازنویسی و بازآفرینی نیز در همین نکته است .
با استفاده از فنون اقتباس می توان از روی شعری که دوست داریم با کمک عناصر داستان نویسی ، داستانی خلق کرد .
از روی داستان فیلم نامه نوشت .
از روی یک اثر ادبی منثور شعری سرود .
فیلم یا کارتونی را که دیده ایم
و در ذهن و روح مان اثر گذاشته
با افزودن یک یا چند عنصر داستانی به گونه ای جدید روایت کنیم .
داستانی را با داستان دیگر در آمیزیم .
داستانی خارجی را بومی سازی کنیم .
داستانی ایلیاتی را با داستانی شهری در آمیخته و اثری جدید خلق کنیم .

استفاده از اقتباس می تواند سالهای سال خوراک کارگاه نوشتن ما را تامین کند .
برایت فراوانی سلامت و برکت آرزو دارم شاهن عزیز