خطا!

خطاب به خودم نوشته بودم:

نگذار خطاهای دیگران، برایت مسرت‌بخش باشد.

و حالا و هنوز هم دوست ندارم با چشم‌دوختن به کاستی‌های دیگران از بار مسئولیت خودم بکاهم.

برای توجیه نقائص خودمان همواره می‌توان نمونه‌های بسیاری بدتری را پیدا کرد.

مثلاً بیایید به اهمالکاری فکر کنیم:

همیشه هزارها تنبل دوروبر همۀ ما هست که با دیدن آن‌ها می‌توانیم نفس راحتی بکشیم و به اندک کوشش خودمان بسنده کنیم.

اما نتیجه؟