باز هم دربارۀ یادداشت‌های روزانه+پاره‌ای از یادداشت‌های اوژن یونسکو

دلم می‌خواهد بگویم که یادداشت‌نویسی روزانه بهترین نوع نوشتن است. اینجا دست نویسنده باز است تا خودش باشد. اینجا بین زندگی و نوشتن فاصله‌ای نیست. یادداشت‌های روزانه، همین یادداشت‌های درهم‌برهمی که در خلوت خودمان می‌نویسم صادقانه‌‌ترین چیزهایی‌ست که می‌توانیم بنویسم. یادداشت روزانه به محاسبه آلوده نشده. در یادداشت روزانه خیالبافی دربارۀ تلقی دیگران منحرفت نمی‌کند، آزارت نمی‌دهد. یادداشت‌نویسی روزانه رهایی‌بخش است. اگر در یادداشت‌های روزانه‌ات، به هر دلیلی، از نوشتن برخی چیزها امتناع می‌کنی، یعنی هنوز به معنای واقعی کلمه یادداشت‌نویسی روزانه را تجربه نکرده‌ای. یادداشت‌نویسی روزانه جایی برای جرأت‌ورزی است، جایی برای رد شدن از همۀ حصارهاست، همۀ حصارها.

***

بگذار پاره‌ای از یادداشت‌های روزانۀ اوژن یونسکو را برایت نقل کنم:

باید تنها یک اندیشه، تنها یک هدف داشته باشیم: سعادت دیگری؛ باید همگی خود را به پای هم بریزیم. باید در قبال دیگران، زاویۀ دید آن کسی را داشته باشیم که مگس گنده‌ای را نگاه می‌کند که خودش را به پنجره می‌زند، بی‌آن‌که بداند یکی از شیشه‌ها باز است.
اوه بله، حرف‌های قشنگی‌ هستند.
-پاره یادداشت‌ها، ترجمۀ مژگاه حسینی روزبهانی، نشر مرکز، ص. 143