این خلاقیت است

غالباً بیشتر اوقات ما بر سر درگیر­های ذهنی و عینیِ پوچ و بیهوده هدر می‌­رود: «غذا چرا سرد بود»، «فلانی چرا اخم کرد»، «راننده چرا کرایۀ بیشتری گرفت»، «صاحبخانه چقدر پولکی است»، «دولت چرا بی‌­تفاوت است» و غیره.

در این میان آنچه از دست می­‌رود زندگی است.

وجود دوز خاصی از روزمرگی در زندگی آدمی ناگزیر و حتی ضروری است، اما تزریق بیش‌ازحد آن به شیشۀ کوچک عمرمان، مرگبار است.

واژۀ خلاقیت در مفهوم‌­پردازی عام، آثار هنری و اختراعات علمی و این قبیل فعالیت­‌های بشری را تداعی می‌­کند. همین تداعی­‌های اندک ما از مفهوم خلاقیت نیز در اثر عدم وجود خلاقیت کافی در ذهن و ضمیر ماست.

نویسنده، کارآفرین و فردی که برای خلاقیت دنبال روش و کلاس و تکنیک می­‌گردد، غالباً اصلی مهم را فراموش می­‌کند، خلق اثر خلاقانه، نتیجۀ طبیعی یک زیست خلاقانه است:

خلاقیت در زیست فردی از زمانی آغاز می­‌شود که به روش‌­های تازه‌ای برای زیستن می‌اندیشیم.

***

اگر اسیر روال یکنواخت و خسته­‌کنندۀ زندگی روزمره هستی و تمام رفتارهای اجتماعی تو همسان با بقیه است، چگونه می­‌توانی به خلق و خلاقیت برسی؟

بعید نیست در دنیای ذهنی­ات خودت را فرد متمایز، عجیب‌وغریب و خلاقی بدانی، اما اگر بناست در عمل، به همان رفتارهای غالبی ادامه بدهی، خب خلاقیت کجای کار است؟

مثلاً:

همرنگ جماعت نشدن و دوری از رفتارهای گله‌­وار نمونۀ اعلای خلاقیت در زندگی است که اجرای موفق آن می‌تواند زایندۀ افکار خلاقانه هم باشد.

وقتی همه کله­‌شان را کرده‌­اند توی موبایل، اما تو از موبایل فاصله بگیری و کتاب بخوانی، این خلاقیت است. «انقدر سرم شلوغه و بی­‌حوصله‌­ام که وقت نمی­کنم واسه کتاب خوندن!»

­اگر تنها گزینۀ تو برای رشد و پیشرفت، گرفتن یک مدرک تحصیلی بالاتر است، یعنی به‌کلی تعطیلی. «دکترا رو هم بگیرم، بعد ببینم چی میشه!»

اگر زندگی‌­ات را تعطیل کرده­‌ای و به انتظار مهاجرت به شهر یا کشور دیگری دل بسته­‌ای، یعنی دنبال بهانه­‌ای برای بی­‌عملی هستی. «از این خرابه بریم اونور، لااقل آیندۀ بچه­‌هامون درست باشه»

زندگی یک روش مشخص و قطعی ندارد. روش مناسب زندگی ساختنی است. با خطا و اصلاح خطا. ما با مطالعه و تجربه گزینه­‌های مختلفی را که سنت و هنر و فلسفه و علم و غیره به ما پیشنهاد می­‌دهند، می­‌آزماییم.

ممکن است در مراحل اولیه به تأثیرپذیری صرف اکتفا کنیم، اما به‌تدریج می‌­توانیم ترکیب ایده‌­آل خودمان را ایجاد کنیم، و حتی شاید خلاقیت لازم برای ابداع روشی تازه برای زیستن را بیابیم.

به‌دوراز شعار و لفاظی، هر روز از زندگی، یک هدیه است، اما هدیه که تکامل آن به عهدۀ ماست، مثل دفتری خالی که نوشتن در آن ذوق و خلاق ما را می­‌طلبد.

هر روز از زندگی توده‌­ای بی­‌شکل است که وظیفۀ ما شکل دادن به آن است.

روزهای ما می­‌توانند یک اثر هنری خلاقانه باشند.

 فکر می‌کنم بعد از مطالعۀ این پست، خواندن لینک زیر هم برای شما سودمند باشد:

شباهت یا اصالت؟

کلاس نویسندگی

 شاهین کلانتری در تلگرام | اینستاگرام | توییتر | ویرگول | لینکدین