آیا نویسندگی نان و آب می‌شود؟

۱۳۹۶-۰۱-۲۹شاهین کلانتریاستراتژی محتوا, تکنولوژی28 دیدگاه

«آیا نویسندگی نان و آب می‌شود???»

بدون پس‌وپیش، همین یک جمله را برایم فرستاده، با سه تا علامت سؤال برعکس! من در پاسخ نوشتم:

نمی‌خواهم شعار بدهم که باید برای روحت بنویسی و توقع درآمد توهین به هنر است و…

یا ناله نمی‌کنم که‌ای آقا این‌جا توی جهان سوم چه کسی از نوشتن پول درآورده که تو می‌خواهی دومی باشی.

از دو نکته بالا که بگذریم، می‌توانم بگویم که گونه‌هایی از نویسندگی به درآمد می‌رسند و بعضی از مدل‌ها هم کمتر و شاید هرگز.

بگذار اول نیمه خالی لیوان را بگویم، اگر چشم به این دوخته‌ای که داستان کوتاه و رمان چاپ کنی و زندگی‌ات را بگذرانی که به چیز محالی فکر می‌کنی. توی مملکتی که با هشتاد میلیون جمعیت، تیراژ کتاب به پانصد نسخه رسیده باید فاتحه پول درآوردن از نویسندگی را خواند. به تدریس و این‌ها هم نمی‌شود دل بست که همین حالا هم تعداد معلم‌های داستان‌نویسی از متقاضی‌ها بیشتر است.

اینجا کتاب و ادبیات فقط برای بعضی از ناشرهای قدیمی و گردن‌کلفت سود دارد که آن‌ها هم نان نبود کپی‌رایت می‌خورند و چاپ رمان‌های مفت خارجی و صدالبته اعتبارشان. نوش جانشان.

و اما نیمه پر لیوان نویسندگی؛ با رونق گرفتن و فراگیر شدن اینترنت و کسب‌وکارهای دیجیتال، حالا همه آن‌ها به چیزی احتیاج دارند به نام محتوا تا توی گوگل سری توی سرها دربیاورند، چون این حرف بیل گیتس را زیاد به گوششان خورده که محتوا پادشاه است.

با توجه به اینکه سئوکارها و کلاً اهالی تکنولوژی آن‌چنان دست‌به‌قلم نیستند و در وادی دیگری سیر می‌کنند روز به روز احتیاج مبرم به نویسندگان را بیشتر حس می‌کنند.

برندها همیشه برای خلق تمایز و دیده شدن به قصه‌گوها نیاز دارند. پس اوضاع برای نویسنده‌های تندذهن و کارکشته آن‌چنان بد به نظر نمی‌رسد.

نویسندگی آنلاین و نوشتن برای رسانه‌های دیجیتال گونه‌ای از نوشتن است که همین حالا هم فرصت‌های شغلی بسیاری دارد. از این منظر که نگاه کنیم نویسندگی شاید نان‌وآب هم بشود.