سؤالاتت را تغییر بده تا زندگی‌ات تغییر کند. -عنوان کتابی از دکتر ماریلی آدامز نوشتن می‌تواند سراسر پرسیدن باشد. بنا نیست همیشه برای هر سؤالی پاسخی در آستین داشته باشیم. صدالبته با طرح پرسش شانس خودمان برای دست‌یابی به پاسخ افزایش می‌دهیم. پیشنهاد: هر وقت احساس درماندگی و افسردگی کردید، دست به‌قلم شوید و رگبارگونه…
هجوم خانوادۀ ما به پایتخت با کوچیدن به اسلامشهر شروع شد! البته نه به راحتی. پدرم خوش نداشت بند و بساطش را جمع کند، او که از کودکی در تهران بزرگ شده بود، دیگر میل دود خوردن نداشت. دوست داشت در همان باغچه و مغازۀ اجاره‌ایِ شهرستان، ماست خودش را بخورد. اما مادرم مخالف بود:…
از گروهی از بهترین دوستانم خواستم تا در پاسخ به این سوال چند کلمه‌ای برایم بنویسند:
چگونه از مسیر دنبال کردن اهداف اصلی‌مان دور نیفتیم؟
یا چگونه همیشه در مسیر دنبال کردن اهداف اصلی‌مان بمانیم؟
نوشته‌های زیبایی که در ادامه می‌خوانید پاسخ‌های گوناگونی به سوال فوق است…
همیشه عذاب وجدان داشتم، گمان می‌بردم کاری که می‌کنم کار واقعی نیست. انگار که گوشه‌ای لم داده بودم و شکنجۀ دیگران نگاه می‌کردم و خجالت‌زده از شکنجه‌نشدنِ خودم، به این فکر می‌کردم: اگر واقعاً کار می‌کنم، پس چرا به اندازۀ دیگران زجر نمی‌کشم؟
روزهای اول سال و ماه، شنبه‌ها، صبح هر روز و هر وقت دیگری که شوق و انگیزۀ شروعی تازه را ایجاد می‌کند بهانۀ خوبی برای آغاز رشد و تغییر است. چرا از این بهانه برای رشد بیشتر خودمان بهره نگیریم؟
در این مطلب از کارهایی می‌گویم که خودم طی هر ماه، چند تای آن‌ها را به برنامۀ ثابت روزانه‌ام تبدیل می‌کنم. گفته‌اند برای شکلگیری یک عادت تازه ۳۰ روز تکرار منظم لازم است…
گشتن دنبال سن مناسب برای نویسندگی همان‌قدر پرت است که در جستجوی سن مناسب برای پیاده‌روی، غذا خوردن، یا عشق ورزیدن باشی.
حرف درخشان شاملو را بخوانید: می‌گویند حالا نوبت جوان‌هاست. این حرف آنقدر بی‌ربط است که گفتن ندارد. مگر از سر فریبکاری…
چند سال پیش در مطلبی با عنوان «سیزده نکته درباره ماندن در اتاق» از سوزان سانتاگ نقل کرده بودم:
«اگر بخواهید پایتان را از حد یک اثرِ صرفا خوب و امیدوارکننده فراتر بگذارید و به خطرپذیری و رضایتی حقیقی برسید که در بسیاری از آثار وجود دارد، ناچارید…
در این مطلب از تمام کارها و عادتهایی گفتهام که به خیالم انجام آن‌ها می‌تواند برایم مفید باشد.
شاید مرور این فهرست برای شما نیز ایدههایی داشته باشد…
سر شام عصبی بودم.
آنقدر عصبی که ترجیح دادم به جای غذای روی میز، نان و پنیر و گردو بخورم.
به دلایل ریزودرشت خشم تمام وجودم را گرفته بود. مدت‌ها بود اینقدر خشمگین و عصبانی نشده بودم…
دوره دورۀ نمایش دادن است.
تا کارت را به دیگران معرفی نکنی، تا با صدای بلند از خواستهها و دغدغههایت نگویی محکومی به گمنامی و نادیدهگرفته شدن…
