سلسله نوشته‌های «از کتاب‌های نویسندگی» برای معرفی کتاب‌های این حوزه و نیم‌نگاهی به آن‌هاست. جملاتی که با رنگ آبی آمده‌اند از من هستند.
نام کامل کتاب: کتاب ناداستان خلاق: داستان‌نویسی بر مبنای رویدادهای واقعی
عنوان اصلی: Writing creative nonfiction 2012
نویسنده: تیلار ماتسئو
مترجم: ستاره عارف‌کشفی
ناشر: نیلوفر
سال انتشار: ۱۴۰۲
❞چند پاره از کتاب:
᪤ ناداستان داستان نیست. به عبارت دیگر، در ناداستان روایت ریشه در حقیقت و تجربیات دنیای واقعی دارد. به آخرین ناداستانی که خوانده‌اید، فکر کنید. شاید متنی بود در روزنامه‌ی صبح درباره‌ی یک اتغاق یا حقیقتی مستند؛ شاید زندگینامه‌ی مدیری را خوانده‌اید که با هوش خود به موفقیت سرشار دست پیدا کرده و وعده داده که رموز موفقیتش را در آن کتاب آشکار سازد؛ شاید گزارش نشستی را خوانده باشید که نتوانستید در آن حضور یابید. همهی این موارد زیرِ عنوانِ کلی روزنامه‌نگاریِ خوب (Goof Journalism) دسته‌بندی می‌شوند؛ گزارشی که به «کِی»، «کجا»، «چگونه»، «چه کسی» و چرا می‌پردازد.
᪤ ما در نگارش ناداستان خلاق باید به مفهوم ناداستان پایبند باشیم. به این معنا که اجازه نداریم در واقعیت دخل و تصرف کنیم و عناصر برساخته‌ی خیال خود را به عنوان واقعیت ارائه دهیم. ما باید گزارشگر دقیق واقعیات باشیم. وظیفه‌ی ما، مستند کردن تاریخ واقعی است.
حالا شاید بپرسید چه چیزی سبب می‌شود تا یک ناداستان را «خلاق» بنامیم؟ فرم یا شکل.
᪤ ابزارهایی که برای روایت داستان‌های واقعی در اختیار ما به عنوان نویسنده‌ی ناداستان قرار دارد، همان ابزارهایی است که داستان‌نویسان از آن استفاده می‌کنند.
᪤ زمانی که شیوه‌ی روایت کردن داستان به اندازه‌ی محتوای داستان اهمیت پیدا می‌کند، آنگاه صحبت از ادبیات به میان می‌آید. در این عرصه، کارکرد شگردها و اصول روایتگری برای خلق یک داستان خوب در همهی اشکال گوناگون یکسان است و شکل اثر یعنی، رمان، خاطره یا زندگی‌نامه، تأثیری در کارکرد شگردها و فنون نویسندگی ندارد.
᪤در نگارش اینگونه آثار، همواره قراردادی نانوشته به خواننده این تعهد را می‌دهد که با وجود پایبندی روایت به واقعیت، ماجرایی جذاب در انتظار اوست.
برای نمونه این نوشته‌ی رضا قاسمی را بخوانید: چتر و گربه و دیوار باریک
᪤