نسخۀ با کیفیت‌تر کلیپ در کانال مدرسه نویسندگی در یوتیوب
لینک دانلود ویدیو
توی این کلیپ از آداب و اصول خودم در تمرین روزانۀ نوشتن گفته‌ام. برای رسیدن به این نکات ساده طی این سال‌ها با خودم مانند یک موش آزمایشگاهی رفتار کرده‌ام! فکر میکنم رعایت همین چند نکته به شما کمک بکند که حتی یک روز هم از نوشتن دور نیفتید و علاوه بر این تمرین روزانه‌تان بسیار شیرین‌تر و اثربخش‌تر پیش برود.
در ادامۀ این ویدیو، می‌خواهم بخشی از کتابی را هم برایتان نقل کنم.
بعضی نکته‌هایی که دربارۀ نوشتن می‌شنویم کارسازند، از کلی‌گویی فراتر می‌روند و گاه به برنامه‌ای برای تمام عمر تبدیل می‌شویم. متنی که در ادامه می‌خوانید یکی از همین نکته‌هاست. می‌تواند برای همیشه ما را از بهانه‌آوردن یا به خود نویسنده از خودکشی ادبی نجات بدهد:
می‌توانید برنامۀ روزانۀ خود را دوباره بررسی کنید. صرفِ نظر از اینکه برنامۀ روزانۀ شما چقدر پُر است یا تا چه اندازه اطمینان دارید که وقتی برای نوشتن ندارید. بار دیگر، فعالیت روزانۀ خود را مرور کنید و و سعی کنید مثل یک کارشناس ماهر بررسی کارایی، این کار را با عینیت هرچه بیشتر انجام دهید. به‌طور قطع، می‌توانید بدون کلاه‌گذاشتن بر سر خانواده یا کارفرما یا هر کسی دیگری که بیشتر وقت شما را می‌گیرد، طی روز چند دقیقه‌ای پیدا کنید و کاری را که دوست دارید انجام دهید.
فرض کنیم که شما روزانه فقط نیم ساعت وقتِ نوشتن دارید. همچنین فرض کنیم تصادفاً یکی از آن کسانی هستید که اول باید حسابی گرم شوید تا بتوانید یک جمله بنویسید و دستِ کم نیم ساعت طول می‌کشد تا کورۀ ذهنتان گرم شود و در چنین حالتی، منطقی به‌نظر می‌رسد که فکر کنید باید چند سالی صبر کنید تا وقتی الگوی زندگی‌تان تغییر کند و به خود می‌گویید که تا آن‌وقت می‌توانید از این نیم‌ساعت‌ها برای انجام کاری ارزشمند استفاده کنید (شستن اتومبیل یا تمیز کردن کف آشپزخانه) یا اینکه به‌گونه‌ای دلخواه آن را به بطالت بگذرانید (خوردن یک نوشیدنی یا همکاران اداری یا شرکت در جلسات عصرانه و غیبت محله). اما دوست عزیز، یک لحظه صبر کنید. این دقیقاً نوع تفکری است که می‌توان آن را «خودکشی» ادبی نامید. از آن نیم‌ساعت‌ها هم می‌توان به‌گونه‌ای خلاق استفاده کرد. حتی اگر کم‌وبیش اطمینان دارید که در پایان این نیم ساعت، جز یک صفحه کاغذ سفید و کمردرد ناشی از سی دقیقه نشستن درمقابل ماشین‌تحریر نصیبتان نخواهد شد، باز هم روی آن صندلی بنشینید. امروز، فردا، پس‌فردا و روز بعدش. این کار مایۀ خشم و نومیدی خواهد بود. می‌دانم (و چه خوب، چه خوب این را می‌دانم!).
اما نیروی قدرتمند را در کنار خود دارید که به نفع شما وارد عمل می‌شود؛ همان که می‌گویند طبیعت از خلا بیزار است و سرانجام اگر در این کار مداومت داشته باشید، در پایان یکی از نیم‌ساعت‌هایتان، یکی دوجمله‌ای بر کاغذ خواهید آورد. برایِ‌آنکه جملۀ سوم را قبل از آنکه از چنگتان برود بنویسید، پنج دقیقۀ دیگر یا این حدود از وقت باقی برنامۀ روزانۀ خود را کِش می‌روید. بعد ده دقیقه را، پانزده دقیقه را و… .
(ز. اوئن جین، «پنج راه برای خلاق ماندن»، مجلۀ کارنامه، تیر و مرداد 78-نقل شده در کتاب زیروبم داستان)
8 پاسخ
سلام استاد
کاش محتوای ویدئو رو می نوشتید
سلام آقای کلانتری عزیز
ویدیو رو با جان و دل تماشا کردم و خیلی خوشحال شدم از اینکه بیشتر کارهایی رو که گفته بودید رو انجام میدم. البته بخش جدول رو بزودی راه میندازم.
چند روزی بود که هزار کلمه نوشتن برام راحت شده بود برای همین رو آوردم به دوهزار کلمه نوشتن.
حالا واقعا می فهمم که کمیت چه کمکی به خلاقیت آدم می کنه. برای اینکه حجم دو هزار کلمه خسته ام نکنه روزانه سه نوبت ششصد و هفتاد کلمه ای می نویسم. اینطوری هم در ساعت مختلف روز دستی به نوشتن دارم و هم به تعهدم پایبندم. البته می خوام ذره ذره پیش برم و تا قبل از سال جدید روزی سه هزار کلمه بنویسم یعنی نوبتی هزار تا.
از تجربیات نوشتاری خودتون گفتید که خیلی جالب بود لطفا از تجربیات مطالعاتی خودتونم هم بگید تا استفاده کنیم.
راستی مدت ها است که منتظر پادکست های کوچبنگ کتابم اما مثل اینکه دیگه تولید نمیشه نه؟ خیلی خیلی برای من اثر بخش بود.
پاینده باد.
درود محمد جان
ممنونم از محبتت.
حتماً دربارۀ کتاب و کتابخوانی بیشتر میگم.
ویدیوهای حرف کتاب رو هم به همین منظور ضبط میکنم.
کوچینگ کتاب رو هم امیدوارم بزودی بتونم با سجاد از سر بگیرم.
سلام استاد
عالی بود ممنونم
ای کاش کمی از تمرینات توصیف کردن توی نوشتن رو برامون بگید
درود
توی کامنت قبلی برات از حواس‌پنج‌گانه گانه گفتم. توجه عملی به همون تمرین ساده کلی کمکت می‌کنه.
اما در کل برای یادگیری توصیف راهی جز خوندن نداری. تا می‌تونی رمان بخون.
من هم تو ویدیوهای بعدی سعی میکنم از این موضوع بیشتر بگم.
و یک مطلب با اجازه شاهین جان اضافه کنم. اینکه سقف ماهیانه هم برای نوشتن بگذاریم. مثلا منی که الان توی سی دقیقه هزار کلمه می نویسم و چند ماه داره این کارو میکنم هزار کلمه دیگه دیگه برای من جواب نمیده و دوهزار کلمه ش کنم. مثلا سه ماه هم دو هزار کلمه بنویسم. این زمان بستگی به این داره که با چه سرعتی می نویسیم. خودمون متوجه میشیم کی 3000 و یا حتی بیشترش کنیم.
من با کلی هیجان ویدئو هاتو می بینم. و دوست دارم کامنت بگذارم. عالییی!
چطور می تونی تو سی دقیقه هزار کلمه بنویسی؟!
من با اینکه یه لحظه هم صبر نمی کنم و بی وقفه می نویسم باز نمی تونم تو یه ساعت هزار کلمه بنویسم. یعنی سرعت تایپم کمه.😔