محمد سلیمانی، به تازگی وبلاگش را در سپهر اینترنت هوا کرده. در گروه باشگاه تولیدکنندگان محتوا به او تبریک گفتم و نوشتم:
اگر می‌خواهی این سایت زندگی تو را زیر رو رو کند، ۳ سال تمام برای آن وقت بگذار و به طور منظم به روزش کن.
شاید به هیچ کسی چنین قطعی و با اطمینان کاری را پیشنهاد نکنم. اما حالا که محمد گام اول را محکم برداشته، چرا که نه، بگذار به او بگویم که وبلاگ‌نویسی، همین کار ظاهراً ساده‌ای که این روزها به زعم موبایل‌زده‌ها از مُد افتاده، زمینه‌ساز چه اتفاقات شگرفی است.
چرا وبلاگ‌نویسی مهم است و حتی ده‌برابر مهم‌تر هم شده است؟
- برای تاثیرگذاری، به چیزی نیاز داریم که تاثیرگذار باشد.
- تولیدکننده محتوا، یعنی فردی که می‌خواهد در فضای اینترنت- فضای حقیقی زیست انسان امروزی، کنش‌گر باشد باید چیز تاثیرگذاری در چنته داشته باشد.
- چیزِ تاثیرگذار در اینجا محتواست و محتوا از فکر مایه می‌گیرد: فکر تراوش شده از ذهن خلاق.
- ساخت ذهن خلاق بیش از هر چر چیز در گروی ساخت عادت‌های خلاقه است.
- نظم روزانه در نوشتن و فکر کردن، به تدریج به بارقه‌هایی از خلاقیت منجر می‌شود.
- بنابراین ما نمی‌نویسم چون خلاق هستیم، ما می‌نویسم تا خلاق بشویم.
- اما در این میان، بستر انتشار نوشتن بر شکل‌گیری ذهن خلاق از هر چیز دیگری موثرتر است.
- با نوشتن در فضای محدود شبکه‌های اجتماعی، عملاً جرقه‌های فکری ما در حد جرقه باقی می‌ماند. ضمن اینکه لایک و کامنت و این قبیل بازخوردهای شتابزده، توجه نویسنده را از اصل متن، به سمت حواشی متن می‌برد.
- وبلاگ‌نویسی، تمرینی برای بسته‌بندی درست یک فکر و ارائه درست آن است.
- اما یک وبلاگ چگونه می‌تواند تاثیرگذار و پیش‌برنده باشد؟
مهم: این متن هنوز کامل نشده. طی ساعات آینده، بخش‌های تازه‌ای دربارۀ سبک زندگی وبلاگ‌نویس، به ادامۀ همین نوشته اضافه می‌شود. باری تا تکمیل متن:
حسین قربانی چند روز پیش از ست گادین حرف‌هایی را نقل کرد که می‌خواهم تکۀ وبلاگ‌نویسی‌اش را اینجا بازنشر کنم:
مهم‌ترین نکته در وبلاگ نویسی این است که اگر شما برای مردم [و با امید دریافت تایید از آن‌ها و یا تعریف و تمجیدشان] وبلاگ نویسی کنید به‌زودی ناامید و مأیوس خواهید شد.
حتی اگر کسی نوشته‌های من را نخواند، من همچنان وبلاگ نویسی را ادامه خواهم داد. تمام کسانی که با عشق و علاقه وبلاگ نویسی می‌کنند، همین نظر را دارند.
بنابراین مدام نگویید: «چون کامنت کافی در زیر پست‌هایم نوشته نمی‌شود، من وبلاگ نویسی را ادامه نخواهم داد.» یا اینکه «چون وبلاگ برای من درآمدی ندارد دیگر این کار را انجام نخواهم داد.»
شما باید بگویید: «این بزرگ‌ترین شانس من برای شفاف‌تر ساختن افکارم و ارائه آن به مردم دنیاست و چه فرصت خوبی.» (+)
فکر می‌کنم بعد از مطالعۀ این پست، خواندن لینک زیر هم برای شما سودمند باشد:
شما چه بلایی سر ایده‌های محتوایی‌تان می‌آورید؟!
شاهین کلانتری در تلگرام | اینستاگرام | توییتر | ویرگول | لینکدین
6 دیدگاه. دیدگاه جدید بگذارید
سلام جناب کلانتری عزیز ی سوال در مورد وبلاگ نویسی دارم
تو وبلاگ نویسی تولید محتوا مهمه ایا لازمه من در امور خاصی بنویسم یا میتونم فقط خاطره و داستانهامو نشر بدم ؟و اگه این کارو بکنم ایا مخاطبام خسته نمیشن یا اینکه خاطرات شخصی من جذابیتی برای اونا خواهد داشت
الهام عزیز
اصولاً هر چیزی که منتشر میکنیم نوعی از محتواست.
اما دربارۀ اینکه از چه باید نوشت:
موضوع یا ژانر بد وجود نداره، اما نویسنده بد چرا.
یعنی موضوعات و قالب ها کسل کننده نیستن، اما نویسنده در اجرا میتونه کسل کننده بنویسه.
پس از هر چیزی دوست داری بنویس. ولی خوب و متمرکز و منظم بنویس.
درگیر چه گفتن نباش. به چگونگی بیندیش.
فرم رو داشته باشه، محتوا رو هم به طور اتوماتیک داری.
سلام آقای کلانتری عزیز
با دیدن این نوشته و دیدن اسم و لینک وبلاگم توی این نوشته خیلی خیلی خوشحال شدم
اینجوری بیشتر انگیزه گرفتم تا بیشتر و بهتر براش تولید محتوا کنم و مسئولیتم نسبت به سایتم خیلی بیشتر میشه
من خیلی خوش شانسم که با شما و اعضای تیم تولید کنندگان محتوا در ارتباطم
یک دنیا ممنونم از لطفتون
سلام محمد جان
چون شروعت حرفه‌ای و جدی بود، دوست داشتم حتماً به کارت اشاره کنم.
با توجه به فعالیت هایی که از نو دیدم-از جمله چالش اینستاگرامت-مطمئنم که با تداوم به جاهای درخشانی میرسی.
با قدرت بنویس و منتشر کن. هر وقت هم کم آوردی، بیشتر کتاب بخون.
سلام و ارادت استاد عزیز ، شاهین بزرگوار
اگر پیش از اینکه این گونه با دیدن سایت شما بزرگوار شیفته ایجاد وبلاگ و نوشتن روزانه در آن شوم . به وبلاگ نویسی فکر می کردم . می گفتم : وبلاگ بنویسم که چی ؟!
ولی حالا که طعمش را چشیده ام می گویم :
وبلاگ بنویسیم که ، ذهنمان جوان بماند .
وبلاگ بنویسیم که ، از اعتیاد هرزه خوانی در فضای مجازی ایمن باشیم .
وبلاگ بنویسیم که ، هر روز ژرف و عمیق فکر کنیم .
وبلاگ بنویسیم که ، در خلوتی لذت بخش ، با خود همنشین شویم .
وبلاگ بنویسیم که ، حس کنیم هستیم .
وبلاگ بنویسیم که ، وبلاگ یک مراقبه رایگان است .
وبلاگ بنویسیم که ، اهل دل و معرفت را جذب کنیم . چون اهل معرفت بدنبال محتوای مفیدند .
وبلاگ ، برای من تولدی دوباره بود .
معرکه بود این کامنت.
کیف کردم.
شما بی نظیرید جناب شاه پسند.