وبلاگ‌نویسی: اول عمل، بعد فکر

۱

اول تجربه، بعد فکر

وبلاگ‌نویسی علاوه بر اینکه ما را به بیشتر خواندن ترغیب می‌کند، باعث می‌شود دقیق‌تر و با موشکافی بیشتر بخوانیم.

نوشتن وبلاگ ما را به داشتن حرف‌های تازه وا میدارد، که شاید بدون نشر افکارمان کمتر چنین نیازی را حس می‌کردیم.

گاهی از اینکه حس می‌کنم حرف تاز‌ه‌ای برای گفتن ندارم می‌ترسم و این یکی از بهترین ترس‌های من است.
حالا لذت‌بخش ترین کار روزانه من به روز کردن وبلاگ است.

به نظرم یکی از راه های خوب آموختن عملی استراتژی محتوا، وبلاگ‌نویسی است.

به گمانم در تولید محتوا باید اول عمل کرد، بعد فکر. فقط با انتشار آثارمان است که می‌توانیم آنها را محک بزنیم. وسواس در انتشار نوشته‌‌هایمان، چیزی جز کمال‌طلبی و بی عملی در پی ندارد.

اوایل راه اندازی وبلاگم مدتی به خودم فرصت دادم تا از هر دری بنویسم تا علاقه‌ی اصلی‌ام را بیابم. البته هنوز هم سعی می‌کنم تنوع را در نوشتن پست‌ها حفظ کنم.

اما حس میکنم با نوشتن درباره نوشتن چیزهای زیادی می‌آموزم و چنین تمرکزی آرامش خاصی را برایم به ارمغان ورده

آورده است.

۲

یک راه ساده پرورش ایده‌ها برای وبلاگ

نوشتن روی کاغذهای کوچک کار لذت بخشی است. چند وقت پیش مقداری برگه آ چهار را به چهار قسمت مساوی تقسیم کردم و حالا روی هر برگه، ایده‌هایی را که برای وبلاگ به ذهنم می‌رسد می‌نویسم. گاهی ایده‌ها در حد یک تیتر ساده هستند.

همانطور که در عکس این پست می‌بیند، یک روز در میان با تایمر زمان می‌گیرم و یک پومودورو روی مرور برگه‌ها وقت میگذارم و ایده‌های جدیدی را که درباره هر عنوان به ذهنم می‌رسد یادداشت می‌کنم.

با این روش می‌توانم از هفته‌ها قبل، پست ‌های وبلاگ‌ را به صورت تدریجی بنویسم.