نوشتن در چهار جمله

نوشتن در چهار جملهReviewed by Shahin Kalantari on Apr 12Rating: 5.0

۱

اگر می‌توانستم تو را بر قلبم حکاکی کنم

اگر می‌توانستم تو را در خویش پنهان سازم

چه بسیار شاد باید می‌بودم!

–دی. اچ. لارنس

۲

برای خودم کار نوشتن را در این چهار جمله خلاصه کرده‌ام:

زیاد و خوب بخوان.

راحت بنویس.

سخت بازنویسی کن.

برای انتشار عجله نکن.

۳

وقتی به شاعر بزرگ اکتاویو پاز گفتند که تو در قرن وحشتاکی زیسته‌ای؛ آیا می‌توانی چیزی خوبی از قرن بیستم بگویی، گفت:

همین‌قدر که جان سالم به در برده‌ام کافی است. می‌دانی که تاریخ یک چیز است و زندگی فردی ما یک چیز دیگر. قرن ما قرن وحشتناکی بوده است-یکی از غم‌انگیزترین دوران حیات بشر-اما زندگی‌های ما کم‌وبیش همان است که همیشه بوده. زندگی‌های خصوصی، تاریخ نیست. در جریان انقلاب‌های فرانسه یا آمریکا، یا در جریان جنگ‌های میان ایرانیان و یونانیان-یا در جریان هر رویداد بزرگ جهانی-تاریخ مدام دگرگون می‌شود. اما مردم زندگی‌شان را می‌کنند، سر کار می‌روند، عاشق می‌شوند، مریض می‌شوند، می‌میرند، دوست می‌یابند، لحظه‌های غم و شادی و این‌ها، و هیچ‌یک از این‌ها ربطی به تاریخ ندارند. یا ممکن است تاثیر اندکی داشته باشند. (+)

۴

به زحمت کشیدن اعتقاد داری یا نه؟

باورت نمی‌شود. وقتی در اینستاگرام از اهمیت تمرین در نویسندگی نوشتم، عده‌ای کامنت گذاشتند که نمی‌دانستیم نوشتن هم نیاز به تمرین دارد.

اصولاً من فکر می‌کنم حتی هر نویسندۀ کاربلدی، هر کتابی را تمرینی برای نوشتن کتاب‌های بعدی می‌داند.

نویسندگی شاگردی ابدی است.

۵

دیروز این کتاب را در ویترین کتابفروشی بیدگل دیدم و امروز یک‌نفس خواندمش.

این روزها دربارۀ نویسنده این کتاب کنجکاو شده‌ام.

آشنایی من با خانجانی از مصاحبه‌ای شروع شد که ابوتراب خسروی در آن از «بند محکومین» به عنوان یک رمان درخشان اسم برده بود. (+)

خواندن بند محکومین، بعد از شنیدن حرف‌های کیهان خانجانی در شهر کتاب دانشگاه برایم جدی‌تر شد. «یحیی زاینده‌رود» تنها مجموعه داستانی است که بعد از شاهکار بیژن نجدی (یوزپلنگانی که با من دویده‌اند) تن من را لرزاند.

نثر خانجانی و توجه جدی او به نوآوری در ساختار و زبان این مجموعه را به کلاس درسی برای نوشتن داستان کوتاه تبدیل کرده است.

قطعا برخی داستان‌های این مجموعه از جمله «روشنای یلداشبان» را بارها و بارها خواهم خواند:

گورستان سفید بود. گورستان ساکت بود. گورستان سرد بود. گورستان سلیمان‌داراب رشت، سفید و ساکت و سرد بود. زیر برفی که پنبه‌پنبه می‌بارید و بند نمی‌آمد…

 پیشنهاد:

نقشه راه نویسندگی

دوره‌های حضوری و آنلاین نویسندگی و تولید محتوا

شاهین کلانتری در مدرسه نویسندگی | تلگرام | اینستاگرام | توییتر | ویرگول | لینکدین