ده کلمه برای هر روز

13:10

ده واژۀ هر روزِ من

1

خواندن:

⊕

باید از سرعتم بکاهم. وقتی کتابی غیرداستانی می‌خوانم باید هر چهار پنج صفحه یکبار درنگ کنم، بعد دست به کار شوم و دربارۀ جاهایی که زیرشان خط کشیده‌ام چند سطری بنویسم، یا حداقل این سطرها را از نو بخوانم.

حین خواندن یک مداد کنار دستتان داشته باشید. زیر هر جایی که برایتان جالب و مهم است خط بکشید. خب، این را می‌دانید و احتمالن انجام هم می‌دهید. اما گام بعدی مهم‌تر است:
هر نوبت از مطالعه که تمام شد دست به کار شوید و دربارۀ سطرهای برگزیده بنویسید.

⊕

پاراگراف اول ترجمۀ درخشان منوچهر بدیعی از داستان «درتودرتو» را بخوانیم:

اکنون اینجا هستم، زیر سرپناه کافی. بیرون باران می‌بارد، بیرون زیر باران باید سر را پائین انداخت و راه رفت و یک دست را حفاظ چشم‌ها کرد و درعینِ‌حال به جلو پای خود چشم دوخت، به چند متر جلوتر، به چند متر اسفالت نمناک؛ بیرون هوا سرد است، باد میان شاخه‌های سیاه عریان می‌پیچد؛ باد میان برگ‌ها می‌پیچد، و انبوه شاخه‌ها را به نوسان، به نوسان، به نوسانی می‌اندازد که سایۀ آن روی دیوارهای تگرگی سفید می‌افتد. بیرون آفتاب است، نه درختی هست، نه بته‌ای تا سایه‌ای بیندازد، و باید زیر برق آفتاب راه رفت و یک دست را حفاظ چشم‌ها کرد و درعینِ حال به جلو پای خود چشم دوخت، فقط به چند متر جلوتر، به چند متر اسفالت غبارگرفته‌ای که باد بر آن خط‌های موازی، چند شاخه، مارپیچ وصل می‌کند.
آلن روب گری‌یه، نشر نیلوفر

2

نوشتن:

خیالبافی دربارۀ نوشتن دشمنِ نوشتن است. فقط باید نوشت.

3

پیاده‌روی:

راه رفتن روی دو پا -با قامتی ایستاده- یکی از ویژگی‌های شگفت‌انگیز آدمیزاد است که سبب می‌شود جسم او کارکردهای متفاوتی بیاید و جهان را طور دیگری ببیند. آزادی کامل دست‌ها پاداشی است که به خاطر دو پا بودن دریافت می‌کنیم، اما این همۀ ماجرا نیست. حالا هزاران کتاب و مقاله وجود دارد که از تأثیر راه رفتن بر روح و روان ما می‌گوید. ولی بسیاری از ما روز به روز از پیاده‌روی دورتر می‌شویم، و افسوس.

دیروز با بچه‌های کلاس حضوری نویسندگی رفتیم پیاده‌روی، حین قدم زدن از این گفتم که وقت‌هایی که راه نمی‌روم احساس خسارت می‌کنم. چون بدون استثنا در هر پیاده‌روی به احساسات ناب و ایده‌های خوب می‌رسم و وقتی نمی‌روم پیاده‌روی حس می‌کنم شانس دستیابی به این حال خوب را از خودم دریغ کرده‌ام. فکر کنید هر روز، فقط با سر زدن به جایی، به شما چند سکۀ طلا می‌دهند، اگر یک روز نروید چه حسی پیدا می‌کنید؟ گاهی با خودم می‌گویم کاش می‌شد تمام کارهایم را حین پیاده‌روی انجام می‌دادم؛ حین راه رفتن می‌نوشتم، حین راه رفتن کتاب می‌خواندم، حین راه رفتن درس می‌دادم.

به پاهایمان با حیرت نگاه کنیم. همین پاها بودند که راه سرزمین‌های تازه را رو به نیاکان ما گشودند.

4

کسب‌وکار:

هر کسی که مقداری تولید محتوا و کپی‌ رایتینگ بلد باشد، در هر سن و سالی و در هر نقطه‌ای از سرزمین، می‌تواند کسب‌وکار کوچکی بسازد. چرا؟ به خاطر اینکه تولید محتوا ابزار اصلی معرفی و تبلیغ محصولات و خدمات در فضای اینترنت است. پس هر چقدر که برای افزایش مهارت خودت در محتوانویسی وقت بگذاری توان خودت برای کسب درآمد را افزایش می‌دهی.

اما من چرا اینقدر روی ساختن کسب‌وکار اینترنتی اصرار دارم و گاه به گاه افراد مستعد را به کار تشویق می‎‌کنم؟

چون چیزهایی هست که تو فقط با ساختن کسب‌وکار یاد می‌گیری. ارتباط با مشتری و تلاش برای جلب رضایت او تو را به آموختن مهارت‌های عملی وامی‌دارد.

برای توسعۀ فردی، چی از این بهتر؟

5

تکرار:

سه صفحه از کتاب محبوبم را هم که تکرار کنم کافی است. در تکرار هم نباید کمالگرا باشم. اصلن سه صفحه هم نه، نیم صفحه هم یک متن خوب را دوباره‌خوانی کنم عالی است.

6

بهره‌وری:

روزهایی که بیشتر کار می‌کنم، میلم به کار کردن بیشتر می‌شود، طوری که حتا توی رختخواب دست از کار نمی‌کشم. کار کار می‌آورد. اما باید حواست باشد که توقع نداشته باشی در روزهای بعد هم این روند دقیقن تکرار شود. چون ممکن است بعد از چند روز این روند را پس بزنی. روش درست این است که بعد از یک روز پرکاری، از حجم کارها بکاهی، تو در روزهای آینده دوباره رغبتی برای روزهای پرکاری باقی بماند.

7

خلاقیت:

خلاقیت یعنی ربط دادن قوز به شقیقه، اما با موفقیت کامل.

8

تدریس:

شیفتۀ مدرسی هستم که از برگزاری هر جلسۀ کلاسش به اندازۀ سرودن یک شعر ناب لذت ببرد.

9

واژه:

از استادی پرسیدم برای گسترس دایره لغات چه باید کرد، نوشت:

برای بهتر نوشتن باید آگاهیِ زبانی را افزایش داد. یکی از را‌ه‌های این کار این است که بکوشید که با واژگانِ فارسی بنویسید. این کوشش شما را نسبت به واژه‌ها حساس می‌کند و نیز سبب می‌شود که پس از چندی بتوانی با کاربُردِ کمترین واژه، بیشترین معنا را به مخاطب برسانید. به گمان‌ام حافظ این تکنیک را بکار می‌برده است که می‌گوید: “به لفظِ اندک و معنای بسیار”.

نکته: صدالبته که می‌توان از واژگان بیگانه هم بهره برد، در اینجا حرف این است که برای یافتن معادل فارسی واژه‌ها بگوشیم تا به این واسطه دایره لغاتمان گسترش بیابد.

10

دیالوگ:

-اولین چیزی که به ذهنت می‌رسه ننویس.

+این نوشتنو برام سخت نمی‌کنه؟

-یه کم، ولی می‌ارزه. وقتی اولین فکرای خودتو کنار می‌زنی، ذهنت می‌گرده تا حرف جدید واسه‌ت پیدا کنه.

-اگه نکرد چی؟

+فقط کافیه کم نیاری، چون یه کم که به صفحۀ خالیِ کاغذ یا مانیتور خیره بشی بالاخره یه اتفاقی میفته. بعدم اینکه من نمی‌گم منتظر یه چیز عالی باش. منتظر یه چیز تازه باشی، چیزی که تا حالا ننوشتی، موضوعی که هیچ سراغش نرفتی. مثلن من تا حالا راجع به هاون ننوشتم. فقط دیدم که مامانم باهاش زعفرون پودر می‌کنه. خب، همین می‌تونه یه سوژۀ نو باشه. ممکنه آدم تهش نتوته چیزی با هاون بسازه، ولی همین که سراغ یه چیز تازه می‌ری باعث می‌شه ذهنت خلاق‌تر بشه، و گاهی بهتر بنویسی.

 

 

دربارۀ تمرین ده کلمه این فایل صوتی را بشنوید:

لینک دانلود