از منوچهر انور بیشتر بیاموزیم

با کتاب «زبان زنده» اتفاقی آشنا شدم. چند لحظه ورق زدن این کتاب کافی بود که بفهمم به گنج رسیده‌ام. با خواندن این کتاب، دربارۀ تفاوت زبان گفتار و نوشتار، و همچین جنبه‌های دیگری از زبان فارسی چیزهای بسیاری آموختم. ضمن اینکه نثر روان و استادانۀ کتاب کلاس «زیبانویسی» و «روشن‌نویسی» است. زبان زنده یکی از معدود کتاب‌هایی‌ست که در دورۀ نویسندگی خلاق با تأکید خاصی آن را به دوستانم معرفی می‌کنم. باری، تصور نمی‌کردم از آقای انور ویدیویی در فضای اینترنت موجود باشد، اما خوشبختانه با جست‌وجو در یوتیوب و دیدن هفت قسمت گفت‌وگوی ناب با استاد، حسابی کیفور شدم. تماشای این ویدیوها بسیار الهام‌بخش و آموزنده است. اما پیش از رفتن به سراغ ویدیوها یکی از حرف‌های آقای انور را از مصاحبۀ جدید ایشان با مجلۀ شبکه آفتاب برایتان نقل می‌کنم:

گاهی جمله‌ای را -چه بخواهم خودم بنویسم چه ترجمه کنم- وقتی روی کاغذ می‌آورم می‌بینم آن چیزی نیست که من می‌خواهم. پس این جمله را ورز می‌دهم مثل مجسه‌ساز که مدام دور اثرش می‌چرخد و تکه‌تکه به آن اضافه یا از آن کم می‌کند. ممکن است یک روز معطل یک جمله بشوم. امکان ندارد بگویم از این جمله رد می‌شوم و بعداً درستش می‌کنم. چون این جمله پایۀ جملۀ بعدی است و بقیۀ جمله‌ها بر اساس این جمله نوشته می‌شوند.
-منوچهر انور، شبکه آفتاب، شمارۀ ۵۴‌، ص ۸۰

(منبع عکس این پست: مجله شبکه آفتاب، عکاس: امیر جدیدی)

و این شما و این روی ماه آقای انور:

(برای دیدن ویدیوها شیلترفکن خودتان را روشن کنید.)