مادر تخیلات

سلام شاهین جان
به این نوشته خیلی فکر کردم.
من خودم احساس می‌کنم وقتی تنها هستم خلاق‌ترم. چه تنهایی فیزیکی و چه روحی. حتی وقتی بچه بودم و همۀ خواهر و برادرام مدرسه می‌رفتن و من توی خونه تنها بودم مدام در حال ساختن چیزی بودم هر چقدر بیهوده و به درد نخور.
مورد بعدی برای من فشاره. مثلاً شب‌های امتحان منو شاعر کرد انگار! یا بهترین نوشته‌هامو سر جلسۀ امتحان‌هایی نوشتم که کار فکری زیادی می‌خواست.
و انتظار.
من آدم منتظری‌ام. نمی‌دونم این خوبه یانه اما وقتی منتظرم که اتفاقی بیفته، جایی باشم که کار دارم، یا قرار ملاقات یا… ذهنم باز میشه. شاید هم برای پر کردن اون زمان باشه ولی نتایجش معمولاً خوبه.

سلام جناب کلانتری، برای یادگیری در مورد داستان‌نویسی چه کتاب‌هایی رو پیشنهاد می‌دید؟

محدودیت اینترنت!
باعث میشه جریان پیوستهٔ ورود اطلاعات به ذهنم متوقف بشه و بعد بتونم فکر کنم. و در طی این فکر کردن ایده‌های خوبی به ذهنم می‌رسه.

سلام شاهین جان
به نظرم هرچیزی که باعث ایجاد فشار ذهنی روی ما شود خلاقیت می آورد به شرط آنکه خواستار فرار از زیر این فشار باشیم.من به شخصه چند وقتی ست که درگیر بدهی های وحشتناک هستم (به دلیل پیش بینی های نا مناسب و وضع حال حاضر بازار)و مدام ایده های جدید و بکر به ذهنم می رسند

سلام شاهین عزیز
این جمله رو در کل قبول دارم که محدودیت سبب خلاقیت میشه ولی در اون زمانها این اندیشمندان مثل سعدی از نعمت برق بی بهره بودن شاید اگر همین محدودیت نبود کلی کتاب های دیگه هم مینوشتن ::))
ولی برای من سحر خیزی یک نعمت دیگست