همین الان توی تختم بودم، داشتم مطالعه می‌کردم تا گرم خواب شوم، چون فردا علاوه بر یکی دو تا جلسه، باید به ضبط دوره کپی رایتینگ هم برسم؛ اما چند سطر از کتابی که می‌خواندم و بی‌قراری‌ام برای به روز کردن وبلاگ، ارشمیدس‌وار مرا پرتاب کرد پشت میز.
چند وقتی است در کلاسی با شهریه‌ای نسبتاً بالا ثبت‌نام کرده‌ام که هیچ ربطی به نوشتن ندارد، حتی به کسب‌‌وکار هم ربطی ندارد که بتوانم آن را با مسئولیت ادارۀ مدرسه نویسندگی مرتبط بدانم. دوره‌ای‌ست که صرفاً از سر کنجکاوی و افزایش معلوماتم در یکی از مهارت‌ها در آن حضور دارم.
اما تاکنون هیچکدام از تمرین‌های این کلاس را انجام نداده‌ام. شاید گمان کنید به خاطر گرفتاری یا اهمال‌کاری است. خودم هم کمی اینطوری فکر می‌کردم. اما بعداً یقین پیدا کردم که ماجرا بسیار اقتصادی و استراتژیک است!
برای توضیح بهتر ماجرا برویم سراغ همان کتابی که گفتم مرا آورد پای لپ‌تاپ؛ مارک منسون در جایی از کتاب «عشق کافی نیست» نوشته:
من ده سال از زندگی‌ام را صرف توسعۀ توانایی‌ام در نویسندگی کرده‌ام. موفق شدم برای خودم حرفۀ نویسندگی خوبی دست‌وپا کنم. اگر بر می‌گشتم و می‌خواستم دی‌جی شوم، می‌توانستید استدلال کنید که دارم خودم را در گسترش استعدادها و مهارت‌هایم رشد می‌دهم؛ اما صدها ساعت وقت گذاشتن برای تبحر یافتن در یک رشتۀ هنریِ کاملاً جدید، مجبورم می‌کرد از برخی فرصت‌های نویسندگی دست بکشم. این پانصد ساعت یا هرچیزی را که برای دی‌جی‌شدن لازم است می‌توانستم صرف نوشتن کتابی دیگر، یا شروع یک ستون در مجله‌ای معتبر بکنم.
باری، دوستان و همکاران من می‌دانند که من تقریباً در تمام ساعات روز در حال نوشتن یا یادداشت‌برداری هستم. حتی در شلوغ‌ترین لحظات روز، تنها یا درمیان جمع، کلماتی را توی دفترچه‌هایم می‌نویسم. امشب توی ماشین مادرم متعجب مانده بود از اینکه حتی توی حرکت و تاریکی هم به قلم‌فرسایی ادامه می‌دهم. البته نود درصد این چیزها هم هیچ ارزشی ندارند و صرفاً آرشیوشان میکنم. اما من فقط می‌خواهم بنویسم و به کارهای مرتبط با نوشتن مشغول باشم.
می‌خواهم بنویسم و بنویسم و بنویسم و فلسفۀ نوشتن را عمیقاً بشکافم و برای ترویج نوشتن به عنوان ابزار موثر تفکر خلاقانه و نقادانه بکوشم. این برای یک عمر کافی است.
من مرضِ بیش‌ترخواهی ندارم.
من فقط نویسندگی!
احتمالاً بعد از مطالعۀ این نوشته، مطلب زیر هم برای شما سودمند باشد:
چند پیشنهاد دیگر:
دوره‌های حضوری و آنلاین نویسندگی و تولید محتوا
شاهین کلانتری در مدرسه نویسندگی | تلگرام | اینستاگرام | توییتر | ویرگول | لینکدین
16 دیدگاه. دیدگاه جدید بگذارید
سلام
کاش منم مثل شما جرئت داشتم که فقط نویسندگی رو انتخاب کنم . نمیدونم مشکل من کامل گراییه یا چیز دیگه . و از طرفی به قول شما نمیخوام یه اقیانوس نیم سانتی باشم . اقای کلانتری من در آغاز این مسیرم . نوشتن دنیای عجیبیه که خیلی خوشحالم ازینکه کشفش کردم . حالا میترسم سایر فعالیت هام مانع رسیدنم به این رویا بشه .راهنماییم میکنین ؟!
مریم عزیز
یه وبلاگ بزن و هر روز یه یادداشت بنویس. و آماده باش تا سال‌های سال این کار رو ادامه بدی. همین تک عادت جادویی تو رو رشد میده.
سلام
این همه تاکید بر نوشتن توی تمام پست ها دلیلش چیه؟
نویسنده باید موضوعات مختلف رو مد نظر قرار بده
همش از عشق نوشتن و نویسندگی مینویسد
خب با خوندن یه پست در مورد فواید نوشتن میشه به همه حرفهای شما رسید
این همه تاکید بی مورد لازم نیست
در مورد موضوعات مختلف بنویسید
یه نقد بود فقط امیداورم انتقاد پذیر باشید
امید عزیز
نقد چیز ارزشمندیه. ولی کاش واقعاً نقد می‌نوشتی.
یک حرف کلی رو، نسنجیده و نخونده و کوتاه نوشتی، و بعد اسمش رو گذاشتی نقد؟
حداقل زحمت میکشیدی هزارکلمه استدلال میکردی.
سلام آقای کلانتری
من خیلی به تولید محتوا در قالب یه کانال تلگرامی علاقه دارم ولی نمیدونم چه موضوعی رو انتخاب کنم. لطفا کمکم کنید.
پست‌های مربوط به کانال تلگرامی که تو سایت گذاشتید رو خوندم ولی هیچ ایده‌ای به ذهنم نمی‌رسه.
کتاب بخون محمد عزیز. تا میتونی مطالعه کن. کتاب‌ها کمک میکنن تا ذهنت باز بشه و بتونی موضوع موردعلاقۀ خودت رو انتخاب کنی.
این نوشتن چیست که عالم همه دیوانه ی اوست
؛)
سلام
مدت‌ها پیش از شما خواستم کتابی در باب نقد ادبی معرفی کنید و شما کتاب درسگفتارهای نابوکف را معرفی کردید… تنها و تنها برای تشکر و قدردانی این پیغام را می‌گذارم. فراتر از عالی بود. خواندنش ساعت‌های طولانی‌ای از زمانم را مقید خود کرد و من چقدر سپاسگزارم از این انقیاد.
مدتی هم هست که به قول شما سایتی هم در سپهر اینترنت هوا کردم، اما هنوز دست و دلم می‌لرزد برای نوشتن.
باز هم ممنونم.
سلام زهرا جان
خیلی خیلی خیلی خوشحال شدم از اینکه رفتی سراغ کتاب نابوکف.
این نشون میده تو در یادگیری و مطالعه خیلی جدی هستی. واقعاً بهت تبریک میگم.
سایتت هم خیلی ساده و قشنگه.
تو بخش دوستان من، بهت لینک هم دادم.
شاهین کلانتری عزیز
هنوز هم وبلاگت و نوشته هایت جایی است که از خستگی روز و زندگی بهش پناه می آورم.
نمیخواهم بی انصافی کنم پس میگویم که بی ایده وانگیزه هم خارج نمیشوم.هیچگاه.
به نوشتن بیش از همیشه علاقه پیدا کردم
سلام مشکات جان
چقدر خوب.
بیشتر و بیشتر بنویس.
بذار نوشتن حالتو خوب و خوب‌تر کنه.
سلام شاهین جان
مدتهاست که مطالب جالبی را که مینویسی با اشتیاق می خوانم و لذت می برم و البته استفاده میکنم.
خواستم اینجا افتخارم از اینکه جوانانی همچون شما رو داریم، ابراز کنم. آرزوی صدها موفقیت خواسته و ناخواسته را برایت دارم.
درود بر افشین جان صفایی نازنین
ممنونم از مهرت.
خوشحالم که برام نوشتی.
من هم به وجود دوست خوش قلبی چون شما افتحار میکنم.
شما فقط تو حوزه نویسندگی و کشف و معرفی جنبه‌ها و ابعاد مختلفش به مخاطب‌ها و بیشتر نوشتن، حریص و زیاده‌خواه هستید و این خیلی خوبه.
اینکه بطور تخصصی و حرفهای، فعالیت و تمرکزتون فقط روی یه مهارت خاصه …
سلام امیر جان
خوشحالم که به این موضوع توجه داری.
متاسفانه بعضی از افراد متوجه این موضوع نیستن. فکر میکنن اظهار نظر کردن دربارۀ همه چیز نشانۀ قدرت فکری افراده. در صورتی که تبدیل شدن به اقیانوس نیم سانتی به نظر من هیچ ارزشی نداره.
نوشتن به قدر کافی موضوع وسیع و بزرگی هست که من بخوام تمام عمرم رو صرفش کنم.
به نظرم برای ما نویسنده‌ها، اگر هم خواستیم مهارتی بیاموزیم باید در خدمت نویسندگی باشه.