آنچه در زیر می‌خوانید خرده‌پست‌های وبلاگی‌اند. گاهی بعضی جمله‌ها به پستی مجزا و طولانی تبدیل می‌شوند و گاهی چنین کوتاه و مختصر می‌مانند.
از میان آنچه نوشته‌ام جمله‌هایی را منتشر می‌کنم که دوست‌تر می‌دارم.
1
چیزهایی را بخوان که بی‌سوادی‌ات را به رخت بکشند.
2
اگر می‌خواهی معلم و نویسندۀ خوبی باشی تمثیل را یاد بگیر. جان لاک می‌گوید: هیچ‌چیز به لطافت «تمثیل» بر ژرفنای ذهن آدمی تأثیرگذار نیست.
3
یادگیری یعنی حوصله، یادگیری کار آدم‌های کم‌حوصله نیست، چون اصلاً یادگیری در ذات خود فعالیتی کند و زمان‌بر است.
4
زیاد نوشتن اگر فقط و فقط همین یک خاصیت را داشته باشد به دنیا می‌ارزد: اینکه روزبه‌روز فاصلۀ آنچه در ذهن داری با آنچه روی کاغذ می‌آوری کم و کم‌تر می‌شود.
5
کسب‌وکار اینترنتی این قدرت را به تو می‌دهد که بگویی: گور پدر همه، همین‌جا توی خانه می‌مانم و کار خودم را می‌کنم.
6
کماکان ول گشتن توی گوگل، به ولگردی توی شبکه‌های اجتماعی ارجح است.
7
پول درآوردن حال ما را خوب نمی‌کند.
پول درآوردن از کاری که دوست داریم حال ما را خوب می‌کند.
8
گرداندن کانال تلگرام همان‌قدر برای من جدی است که سردبیری مجله. تازه توی تلگرام قدرت مانور بیشتری دارم. درس‌هایی که حین توسعۀ یک رسانه -هرچند کوچک-می‌آموزیم قابل قیاس با هیچ کار دیگری نیست.
9
هر چه بیشتر می‌خوانی، قدرت یادگیری‌ات بیشتر می‌شود.
10
در کنار مطالعه، هیچ‌چیز مثل خوابیدن به خلاقیت و شکوفایی ذهن کمک نمی‌کند.
8 پاسخ
سلام.وبسایتتون خیلی خوب و مفیده.به کارتون ادامه بدین
سپاس از مهر و توجه شما.
تو زمینه ای که فعالیت میکنید جزو بهترین سایت
ها هستید.
سلام…
تک تکشون عالی بودن و تامل برانگیز. جمله شماره ۱ رو تو صفحه اینستاگرامت خونده بودم.”چیزهایی را بخوان که بی سوادی ات را به رخت بکشند”خیلی این جمله رو دوست دارم. رو کاغذ نوشتم و چسبوندم به دیوار اتاقم…
ممنونم سهیلای عزیز و خوب
جمله های خوب مثل رباعی است لحظه ایی می آیند ولی رفتنشان …
جمله خوب هیچ گاه از قوه عاقله تفکر نمی رود.
می شود با جمله بالا ساعت ها فقط فکر کرد.
جمله ایی که روزها فکر من را دزدیده جمله از کتاب درد جاودانگی، میگل داونامونو ست که می گوید”درترازوی جهان هیچ، برای خودم همه چیز!”
زنده باد
چه جمله تامل برانگیزی.
بی نظیر بود بعضی از این جملات در جوامع دانشگاهی ایران، مخالفین سرسختی دارند اما عمیقا درست و اصیلند. ممنونم