تن به توصیف

گاه در آغازِ نوشتن جز وصفِ خودم راهِ دیگری نمی‌یابم:

«ولو شده‌ام روی تختم و شونصد تا کتاب را ریخته‌ام دور و برم و‌ به هر یک نوکی می‌زنم و…»

آنقدر به جزئی‌نگاری ادامه می‌دهم و می‌دهم و می‌دهم تا تنم از جا کنده شود، و جا از نو وصفیدن از نو.

این هم ورزشی‌ست لابد.

😊 همین الانتان را همین پایین می‌توانید توصیف کنید؟