دست از یقه‌ی خودمان برداریم

چگونه عزت نفس خود را بازیابیم؟

اول از همه ببینیم عزت نفس ما چطور از دست می‌رود تا بعد برای بازیابی آن چاره‌ای بیندیشیم.

تصمیم می‌گیریم هر روز یک ساعت بنویسم.

برنامه می‌ریزیم هر روز باشگاه برویم و ورزش کنیم.

به این نتیجه می‌رسیم که هر شب قبل از خواب نیم ساعت کتاب بخوانیم.

این یعنی قول انجام کارهایی را به خودمان می‌دهیم.

اما در عمل، بنا به دلایل مختلف، نمی‌توانیم چندان به برنامه‌مان پایبند باشیم، و ممکن است به‌کلی قید انجام کار را بزنیم.

نتیجه: به خاطر بدقولی نسبت به خودمان عزت نفس ما آسیب می‌بیند.

پس اگر به خودمان قول انجام کاری را بدهیم و به عهدمان پایبند نباشیم حس بدی به خودمان پیدا می‌کنیم.

و معمولن آدمی که به خودش بدبین است به‌تدریج دچار انفعال شود.

اما چرا اینطور می‌شویم؟ چرا از انجام کارهایی که دوست می‌داریم و مهم می‌دانیم دور میفتیم؟ آیا بی‌اراده‌ایم؟

مشکل از کمبود اراده نیست، برنامه‌ی ما تخت و انعطاف‌ناپذیر است و از طبیعت انسان دور.

حالا چاره چیست؟

پیشنهاد من این است:

۱.

برای مدتی هیچ برنامه‌ و چالش مشخصی برای خودتان در نظر نگیرید. نگذارید زخمی تازه به زخم‌های قبلی افزوده شود.

۲.

برنامه‌ی انعطاف‌‌پذیری برای انجام کارها در نظر بگیرید. به‌جای آنکه بگویید من هر روز‌، هر طور شده. یک ساعت می‌نویسم. بگویید: «می‌کوشم هر روز یک ساعت بنویسم، اما اگر به هر دلیلی نتوانستم، پنج دقیقه هم که بنویسم خوب است.»

مهم: برای اقدامات کوچک هم به اندازه‌ی کارهای بزرگ ارزش و اهمیت قائل شوید. همین خرده‌اقدام‌ها جلوی توقف جریان را می‌گیرند و مشوق شما برای تداوم می‌شوند.

با تشویق خودمان به خاطر ریزاقدام‌ها، میل و انگیز‌ه‌ی ما برای کارهای بزرگ بیشتر می‌شود.

حتا اگر برخی روزها همین پنج دقیقه را هم نتوانستید بنویسید، خودتان را سرزنش نکنید. سرزنش خودتان به خاطر انجام نشدن کار فقط از عزت نفس شما می‌کاهد و شروع دوباره را برایتان سخت می‌کند.

با خودمان مهربان‌تر باشیم.