این آدم‌های دوست‌داشتنی: از نیما شفیع‌زاده تا سجاد سعیدنیا (1)

یاد بعضی نفرات روشنم می‌دارد…

-نیما یوشیج

پیش‌حرف:

با خودم فکر می‌کنم و می‌بینم زیباترین و دلگرم‌کننده‌ترین دلیل موندن و زندگی کردن در ایران داشتن دوستان خوب و شناختن بعضی آدم‌ها و معاصر بودن با اون‌هاست. بخش تازۀ «این آدم‌های دوست‌داشتنی» رو با این هدف راه میندازم تا خیلی ساده و به زبون محاوره براتون از آدم‌هایی بگم که تو همین روزگار، با همۀ گرفتاری‌ها و ناملایمات، کار می‌کنن، و فعالیتشون مایۀ شادی و سرزندگی و حرکته.

اصل حرف:

نیما شفیع‌زاده

دربارۀ نیما جان شفیع‌زاده یکی دو سال قبل هم یه چیزکی نوشته بودم.(+) من همیشه از دیدن نیما کیف می‌کنم. نیما راکد نیست، کند نیست. من تو این یکی دو سال دیدم که دم به دم داره برای خودش چالش‌های مثبت بزرگ و کوچیک تعریف می‌کنه و با موفقیت هم از پسشون برمیاد. خوشحالم که بزودی اولین کتابش هم توزیع میشه.

نیما جدیداً یه پست خیلی خوب نوشته، که فکر می‌کنم خوندنش برای دوستانی که به تولید محتوا و وبلاگ‌نویسی فکر می‌کنن خیلی مفید باشه؛ تو این مطلب نیما یه کار خوب دیگه هم کرده و با محمدتقی کریمی عزیز حرف زده. وجود یه مصاحبۀ خوب تو یه مطلب، قدرت متن رو چند برابر می‌کنه. این شما و این هم کار تازۀ نیما جانم:

چطور در بلاگ‌نویسی از تفکر خلاقانه بهره ببریم؟

سجاد سعیدنیا

کوچ‌های حرفه‌ای، سجاد سعیدنیا رو خوب می‌شناسن. سجاد یکی از اولین کوچ‌های ایرانه و موضوع کوچینگ رو دقیق و عمیق، هم در نظر و هم در عمل بررسی کرده و درس داده. سجاد علاوه بر کوچ بودن، روانشناس باسواد و خیلی خوبی هم هست. من خیلی خوشحالم که تونستم پادکست کوچینگ کتاب رو با سجاد ضبط کنم. استقبالی که از این پادکست شد خیلی دلگرم‌کننده بود. من فکر می‌کنم همه به خاطر این بود که سجاد به معنای واقعی کلمه کتابخونه، و به خاطر همین توصیه‌هاش برای کتابخونی خیلی کاربردی و مفید بودن. 

باری، اتفاق خوب اینه که سجاد چند روزیه سایت خودش رو راه انداخته و من از این بابت خیلی خوشحالم. با همین دو سه تا پست، بازخوداری خیلی خوبی هم گرفته. من شک ندارم که سجاد بزودی به یکی از بهترین بلاگ‌نویس‌های ایرانی تبدیل میشه.

این شما و این سایت تازۀ سجاد:

وبلاگ سجاد سعیدنیا

بعدالتحریر:

تو قسمت بعدیِ «این آدم‌های دوست‌داشتنی» از سعید رمضانی و امین آرامش و میثم مدنی می‌نویسم.

فدای همگی

13 پاسخ

    1. عزیز دلمی نیما جان
      آدم‌هایی که مثل تو برای انجام دادن کارهای خوب و باکیفیت تلاش می‌کنن، وجودشون غنیمته.
      می‌دونم که در سال‌های آینده بیشتر و بیشتر می‌درخشی.

  1. سلام. یادمه توی یک فایل صوتی به اسم “بهترین خودت شو” بود که گفتین تو فضای مجازی فقط مصرف کننده نباشید. راستش این جمله باعث شد به من یکی بر بخوره و انگیزه نوشتن بهم بده.

    1. زنده باد عصمت نازنین
      حیف فرد خوشفکری مثل شماست که افکارش رو به صورت عمومی منتشر نکنه.

  2. سلام…
    واقعا ممنونم که دوباره دارید لینک های مطالب خوب و وبلاگ های مفید رو منتشر می کنید اینجوری واقعا آدم گیجی مثل من بالاخره یه برنامه برای سر زدن به یک سری وبلاگ های به درد بخور پیدا میکنه.

    باز هم ممنون موفق باشید….

    1. عزیز دلمی ستاره جان
      این سری فکر کنم اتفاق‌های خیلی خوبی بیفته.
      چون با آدم‌های نازنین زیادی آشنا شدم تو این مدت.

      1. میدونید چیه…. من شخصا توی یک سال اخیر متوجه این نکته شدم که آدم وقتی شبکه ارتباطاتش رو محدود کنه ،سطح انتظاراتش برای شروع یه رابطه دوستانه صمیمی و عمیق بالاتر میره ، معیار هاش فرق میکنن و دنبال آدم هایی میگرده که بتونن بهش یه دانشی ، مهارتی چیزی اضافه کنن یا حداقل با اونها احساس بهتری داشته باشه حتی اگه این احساس خوب ناشی از تلاشیه که طرف مقابلشون برای بهتر شدن و رشد کردن انجام میده ، اینجوری انگار آدم یه همراه داره ! و کمتر از ناشناخته ها و پیشامد هایی که قراره از راه برسن میترسه چون میدونه یه نفری هم بغل دستش هست که همین احساس رو به اون مه گرفتگی رو به رو داره پس تنها نیست!
        البته پیامدهای این محدود کردن خود از ارتباط های اضافی یه کم دردناکه ! خودخوری ، بد خلقی ، ابهام رضایت از تنهایی مقطعی و…. ولی در نهایت به پیدا کردن چنتا دوست خوب ! می ارزه…
        منم یکسال اخیر ارتباطاتم رو خیلی کمتر کردم یا بهتره بگم کنترلشون کردم چون مسلما دور انداخت عمه و دایی و عمو و خاله و بر و بچه های فامیل از زندگی غیر ممکنه !
        خودم رو یه کم بیشتر صرف کتاب و نوشتن کردم ، تا حدودی صادقانه به وبلاگم عشق ورزیدم ، بیشتر گوش دادم ، (با وجود تمام سختیش اما) سعی کردم تا کمتر حرف بزنم و مهم تر از همه آهنگ های فارسی رو از روی گوشیم حذف کردم! و فکر میکنم همینا به اندازه کافی من رو برای کسایی که تا قبل از این باهاشون رفت و آمد داشتم کسل کننده کرده و ناخودآگاه (و شایدم خودآگاه ) من رو به سمت دوستی های بهتری هل داده!
        برای شمام خیلی خوشحالم که چنین دوستای باحال خوبی دارید (گرچه حسودیم هم میشه!) و امیدواریم زودتر این برنامه های خوبتون رو کنید! ما منتظریم!

        ممنون و موفق باشید!

        1. ستارۀ عزیز
          این خیلی خیلی خوبه که تو در این سن کم به این دید رسیدی.
          مطئمن باش در آیندۀ نه چندان دور، دوستان فوق‌العاده‌ای به زندگی تو اضافه میشن.

  3. سلام آقای کلانتری ممنون بابت معرفی این عزیزانِ پرتلاش.
    آقای شفیع‌زاده رو من توی توییتر و ویرگول فالو دارم ولی آقای سعیدنیا رو اصلا نمی‌شناختم ممنون بابت آشنایی. راستش رو بخواید به لطف شما بود که با دو سه تا وبلاگ خوب آشنا شدم.
    راستی رنگ نوشته‌ی این صفحه فرق داره، درسته؟ البته اون رنگ سیاه نه چندان سیر که معمولا استفاده می‌کنید یه کوچولو توی تاریکی خوندش سخته. این سیاه پر بهتره.

    1. قربونت برم نوید جان
      این برنامه رو با قوت ادامه میدم ایشالا.
      درسته. تصمیم گرفتم مطالب رو پررنگ‌تر کنم!
      فدایت

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *