با غلبه بر این وسوسه سادگی و خوشخوان بودن نوشتۀ خودتان را تضمین میکنید.
از فاصلۀ نهاد و گزارۀ جمله بکاهید؛ نگذارید بین این دو چند کیلومتر فاصله بیفتد.
با نقطه بیشتر دوست شوید.
اغلب اوقات یک جملۀ بلند را میتوان به دو یا سه جملۀ کوتاه تقسیم کرد.
البته که هدف این یادداشت منع همیشگی نوشتن جملات بلند نیست.
اما شما حتماً برای مدتی سرسختانه در برابر وسوسۀ تپاندن همه چیز در یک جمله مقاومت کنید.
ضرر نمیکنید.
3 دیدگاه. دیدگاه جدید بگذارید
این معظل همیشگی منه
چهارپنج خط می نویسم با یک فعل
کلا کمبود فعل دارم در روده درازی هایی که می کنم
باشد که رستگار شوم
فکر می کنم من حتما باید این توصیه رو توی نوشته هام جدی بگیرم. چون مبتلا به این دردم. مخصوصا که وسط جمله، داخل پرانتز کلی وضعیتی که اتفاق در اون در حال جریانه رو با کلی شرح و بی توضیح میدم. جمله های کوتاه واقعا جذاب هستن و گویا و صد البته که باعث خوشخوان شدن نوشته می شوند
چرا باید بگیم: حریفا گوش سرما برده است این یادگار سیلی سرد زمستان است و قندیل سپهر تنگ میدان مرده یا زنده به تابوت ستبر ظلمت نه توی مرگاندود پنهان است؟ وقتی میشه گفت: زمستان است!