بین قطعاتی که در ادامه می‌خوانید ارتباط خاصی وجود ندارد. رابطۀ من و این وبلاگ هم ماجرایی‌ست. از هر طرف که می‌روم باز برمی‌گردم اینجا. چند وقت که کم‌تر به اینجا سر می‌زنم تعادلم از دست می‌رود؛ اما وقتی در اینجا می‌نویسم خوبم، گل‌های گلم! همان‌قدر که چیزهای زیادی برای ناراحتی وجود دارد، چیزهای بسیاری…
۱ واژه‌ها را دوست بدارید، حتی برخی از آن‌ها را ببوسید. ۲ هر کلمه یک ایدۀ بالقوه است؛ برای پروراندن آن بکوشید. ۳ به همۀ واژه‌های بیگانه بدبین نباشید. اما مواظب استحکام ساختمان زبان باشید. ۴ از واژه‌ها برای آزار دیگران استفاده نکنید. غمگین میشوند و ممکن است با شما قهر کنند. (واژه‌ها را می‌گویم.)…
-گفتی یه وقتایی حس می‌کنی نوشتن سخت‌ترین کار دنیاست… +یه وقتایی نه، بیشتر اوقات. -بذار حرفمو بزنم. +باشه بفرما. -خب، چرا با اینکه به قول خودت «بیشتر اوقات حس می‌کنی نوشتن سخت‌ترین کار دنیاست» کماکان زور می‌زنی بنویسی؟ +اونوقت جای نوشتن چه کاری انجام بدم؟ -قرار نشد سوالو با سوال جواب بدیا. +خب، من از…
هشدار برای کبرا ۱۱ و سایر بچه‌های محله: من خودم هم کم عوضی نبوده‌ام، پس لطفاً به ریش و گیس مبارک نگیرید. من فکر می‌کنم کسی که می‌کوشد ناتوانی آدم‌ها را به آن‌ها اثبات کند، مصداق بارز یک آدم عوضی است. من بارها و بارها افرادی را دیده‌ام که به خاطر افاضات آدم‌های عوضی ذوق…
من گمان می‌کنم بهبود تدریجی زمانی اثربخش خواهد بود که از آن به‌اندازۀ کافی لذت ببریم. تصور کنید می‌خواهید در حوزۀ تخصصی خودتان یک دورۀ آموزشی خوب و درجه‌یک برگزار کنید. اگر از روز اول به‌دنبال نتیجۀ کامل و مطلوب باشید، چیزی جز سرخوردگی نصیبتان نمی‌شود. برای مقابله با شکست فقط کافی است به بهبود…
شروع نوشتن حتی از خوردن ماکارانی هم سخت‌تر است. البته شاید شما ماکارانی دوست داشته باشید، پس احتمالا نوشتن را مثل آب خوردن شروع می‌کنید. بسیار خب، حالا می‌بینید که حتی حرف زدن دربارۀ ماکارانی باعث شد من هم نوشتن را راحت‌تر شروع کنم. پس آیا بهتر نیست کمی دربارۀ ماکارانی بنویسم؟ نه، گمان می‌کنم…
من پَر خواهم کشید و به شیوۀ صبح از گلوی خشک این شب تیره گذر خواهم کرد -یارمحمد اسدپور حق داریم ناامید باشیم، بی‌گمان کفۀ مصائب در ترازوی این روزهای ما سنگین‌تر است. اما چه باید کرد؟ این سوالی‌ست که بارها و بارها از خودم پرسیده‌ام. و هر بار به یک پاسخ رسیده‌ام: کار. شاید…
جان کیتس شاعری بود که فقط ۲۵ سال عمر کرد. اما با چهار پنج سال کار جدی نامش برای همیشه در تاریخ ادبیات جهان ماندگار شد. رابرت گرین دربارۀ کیتس می‌نویسد: «او متوجه شده بود که بهترین ایده‌های شعری زمانی به ذهنش سرازیر می‌شود که در حال نوشتن شعر است، در نتیجه باید به‌طور خستگی‌ناپذیری…
پیش‌حرف: این نوشته‌ها همان‌قدر به هم مربوطند که می‌توانند نامربوط باشند. کلمۀ اول. سطر بالا را نوشتم تا مانع را بردارم. مانعی که همیشه در برابر نویسنده است. اولین واژه را که بنویسی -اگر بیش‌ازحد به خودت سخت نگیری- مابقی واژه‌ها پی‌درپی ردیف می‌شود. از چه بنویسم؟ سوال بالا را نوشتم تا حرفم در ذهنم…
نوشتن زیباست. مثل زندگی که زیباست (جملۀ باسمه‌ای). قهوۀ بدمزه‌ای روی میزم. دور تا دورم کتاب. در محاصرۀ کتاب‌ها بیش از اینکه احساس نادانی کنم احساس ناتوانی می‌کنم. نمی‌رسم و نمی‌توانم. دوست دارم حتی کم‌ارزش‌ترین کتاب‌ها را هم بخوانم. حتی از زباله هم می‌توان آموخت. کتاب بد که جای خود دارد. می‌ترسیم. از نوشتن، از…
