امروز می‌خواهم از یکی از لذت‌بخش‌ترین کارهای روزانه‌ام بگویم؛ من قویاً به تأثیر سازندۀ سپاس‌گزاری بابت چیزهای خوبی که داریم باور دارم.
من هرروز صبح دقایقی را به شکرگزاری اختصاص می‌دهم و در واپسین سطور صفحات صبحگاهی سه نعمت بزرگی که شامل حالم شده را می‌نویسم.
سه چیزی که امروز به خاطر آن‌ها شکرگزاری کردم را در زیر برایتان می‌نویسم.
- اینترنت
من منتقد اینترنتم و از جنبه‌های منفی آن کم نگفته‌ام؛ اما شگفتی‌های اینترنت چیزی نیست که بتوانم از شکرگزاری بابت آن‌ها صرف‌نظر کنم.
حالا به لطف اینترنت انسان می‌تواند حتی بدون اینکه کسی را ملاقات کند، با او تعامل کاری قوی ایجاد کند.
اینترنت با مواهب و جذابیت‌های منحصربه‌فردش زندگانی ما را رنگی‌تر و غنی‌تر کرده است.
- خواب
شب‌ها را معمولاً با مطالعۀ چند صفحه از نوشته‌های خواندنی محمد قائد به پایان می‌رسانم.
من از اینکه خوب و آرام می‌خوابم خوشحالم.
مدت‌هاست فرصت تماشای فیلم را ندارم؛ و خواب‌هایم جای این خلأ را پر می‌کنند، بعضی از رؤیاهایم کم از فیلم‌های موردعلاقه‌ام ندارند.
من حتی بابت دیدن کابوس‌های تلخ و جان‌فرسا هم شکرگزارم.
- دوست
داشتن دوستان کوشا و خلاق واپسین چیزی بود که امروز در شکرگزاری آن قلم راندم.
عزیزترین دوست این روزهایم پیام داده که تصمیم گرفته یک هفته موبایلش را سر کار نبرد و نوشته که در اولین روز ترک موبایل شاهد افزایش شگفت‌انگیز تمرکزش بوده.
به خاطر داشتن دوستان کوشا و هدفمندی که برای افزایش بهره‌وری‌شان تلاش می‌کنند همیشه سپاسگزارم.
6 پاسخ
فروغ سرود «از آینه بپرس نام نجات‌دهنده‌ات را». نجات‌دهنده‌ی من مدت طولانیه که نوشته‌های شما شده شاهین جان. سایتت واقعا آینه است؛ ما رو به خودمون نشون می‌ده. دمت گرم و سرت خوش باد
سپاسگزارم ازت مرتضی جان
دوست بزرگترین نعمت هاست. دوست واقعی که در مواقع سختی واقعا بتونی روی کمک و حمایتش حساب بکنی. نایاب شده واقعا…بهتر بگویم: کمیاب! کمیاب خیلی سخت!
دوستی های واقعی سخت استمرار پیدا می کنه.
الان چندتا دیگه از مطالبتونو خوندم ، یکیش «تمرین کردن» بود.جالبه برام ! شما بعضی از عمیق ترین مفاهیم دینی را با هنرمندی تمام در متن زندگی و یادداشتهاتون ،بدون ذره ایی رد پا و هوار هوار کردن، بیان میکنید.
نمیدونم اصلا تعمدی در این کار شما هست یا نه (نمیخوامم بدونم)….اما الگوی شدیدا بکاربیایی هست برام. نمی خواستم بگم اما دیگه جالبیش برام به حدی بود که دیگه نتونستم نگم!!!
خیلی ممنون . قلبتون خندون
سپاس از مهر و توجه شما فاطمه عزیز
وعده ی خدا اين است:
“دستانت را به من بده… تا فتح كنی دنيا را…
و ممكن كنی، ناممكن ها را… و بدست بياوری… دست نيافتنی ها را…”
پس خود را به خدا بسپار… تا بيداری ات آرام شود، همچون خواب…
خوابت شيرين شود، چون رويا… روياهايت قابل لمس شوند، چون واقعيت…
و واقيعتهای زندگی ات زيبا شوند،چون آرامش…
و آرامشت از جنس عشق شود، چون خدا…
و خدا همراهت شود، مثل هميشه…
از هميشه… تا هميشه…