اگر به تقویت فکر و نثرمان می‌اندیشیم، کانالی بزنیم و هر روز یادداشتی منتشر کنیم.
چند پیشنهاد:
اسم رسمی و کامل خودمان را در کانال بیاوریم. اینطوری با حساسیت بیشتری می‌نویسیم.
پاکیزه بنویسیم. در گام نخست «نیم‌فاصله» را دریابیم.
برای انتشار روزانه مهلتی پایانی تعیین کنیم. مثلن ساعت ۱۰ شب.
حالیا ایده‌یابی، با این فرض‌ها:
-فقط یک ساعت وقت داریم.
-هیچ‌ایده‌یی نداریم.
-موضوع آزاد است.
برخی روش‌ها:
۱. نوشتن فهرستی از رخدادهای روز، درنگ بر آن‌ها و برگزیدن یکی برای تحلیل
۲. نوشتن درباره‌ی کتاب‌ها و فیلم‌ها (معرفی یا نقد کل یا بخشی از اثر)
۳. نوشتن با تماشای عکس و نقاشی
۴. خاطره‌نویسی و تفسیر خاطرات
۵. واژه‌بازی (بازی با کلمات تا رسیدن به جرقه‌های خلاقانه)
۶. طرح پرسش‌های گوناگون
۷. شرح احساسات و دلمشغولی‌های خیش
۸. نامه‌نگاری (خطاب به خود و دیگران)
۹. توجه عمیق به دریافت‌های حواس‌پنج‌گانه در لحظه‌ی نوشتن
۱۰. گزارش آموخته‌ها (که لزومن بنا نیست از کتاب‌ها و کلاس‌ها باشد، می‌توان از گفت‌وگویی روزمره هم چیزهایی آموخت و آموزاند.)
۱۱. بازنویسیِ حکایات و افسانه‌ها، دگرگونی پیرنگ قصه‌های مشهور
۱۲. نوشتن از زبان اشیا، حیوانات و موجودات خیالی
۱۳. خلق استعاره‌‌های مفهومی
۱۴. درنگی بر اخبار روزِ زمینه‌های خوشایندمان
۱۵. فهرست‌نویسی (خلق فهرست‌های خلاقانه و شاید عجیب‌وغریب)
۱۶. مفهوم‌پردازی (نوشتن تعریف‌های تازه برای کلمات)
۱۷. پرتره‌نگاری (نوشتن از چهره‌های سرشناس و ناشناس)
۱۸. ادامه‌نویسی (انتخاب بختامدانه‌ی جمله‌یی و نوشتن ادامه‌های جورواجور برای آن تا رسیدن به ایده‌ی مناسب)
۱۹. خیالپردازی درباره‌ی موقعیت‌های شگفت‌آور با طرح پرسش: «چه خاهد شد اگر…؟»
۲۰. مدل‌سازی و دسته‌بندی (نظم دادن به داده‌های پراکنده در قالب الگوهای هندسی و…)
ایده‌ها همگی پیشنهادِ همسفران مدرسه نویسندگی است.
فایل مرتبط: نوزدهمین پادکست نویسنده‌ساز
