یک پیشنهاد برای رفع نگرانی

ساعت سه صبحه و بعد از ساعتی گشت زدن در مطالب منتشره از سال 95 تا 99 و خوندن بیست تا سی مطلب .به عنوان کوچکترین قدردانی دو اشتباه تایپی رو تصحیح میکنم برای شاهین.
چند خط مونده به پایان عبارت: «اگر کمی لازم هست می‌توانید روی من حساب کنید.» که منظور احتمالا “کمکی” هست.و خط قبل از اون عبارت:«بگذارید دوستی با شما اتفاق خوبی در زندگی دیگران باشید» که احتمالا “باشد” درسته.
باز هم ممنون،نیمه شب ها که شور و هیجانم برای زندگی کردن فوران میکنه و خواب رو بیهوده میبینم، سر زدن به وبلاگ و خوندن و البته نوشتن ،ارضام میکنه و متاسفانه یا خوشبختانه باز تا ساعتی بهشون فکر میکنم
شاد باشی شاهین

سلام
پس از پايان دانشگاه و پيدا كردن شغل فقط چند سال احساس رضايتمندي داشتم.بعد از اون ديگه احساس كسالت ميكردم از اينكه بايد به فعاليت جديدي سرگرم بشم.اما نميدونستم چه فعاليتي؟به نويسندگي خيلي علاقه دارم و براي كودكان قصه ميگم.اما سردرگم بودم كه بايد از كجا آغاز كنم؟آشنايي با سايت شما آغاز خوبي برام بود.
براتون بهترينهارو آرزو دارم

سلام شاهین جان
اولین باره که دارم وبلاگتو میخونم و اولین کاری که انجام دادم گشتن توی دسته بندی ها بود تا یه دسته بندی که نظرم رو بیشتر برای اختصاص دادن چند دقیقه ای که وقت داشتم جلب کنه رو انتخاب کنم .
از بین دسته بندی هات ، پیاده روی رو انتخاب کردم ، چونکه سالهاست برای رفع نگرانی و احساس زنده بودن پیاده روی میکنم ، گاهی با دوستان و بیشتر اوقات تنها .
یه جمله توی مطلب به نظرم بسیار درست اومد : “پس از هر بار پیاده‌روی ما دیگر همان آدم‌های قبلی نیستیم؛ سرشاریم از ایده و عزممان برای تغییر جزم‌تر شده. ”
این جمله برای من تجربه شده و یکی از دلایل اصلی ادامه یافتن این عادت خوبم بوده .
اگر وقت داشتی ، بعدا در مورد تفاوت پیاده روی و قدم زدن بنویس ، دو عملی که فکر میکنم بر احساس حاصل شده از چند دقیقه یا ساعتی که از پاهامون استفاده میکنیم ، تاثیر متفاوتی میگذارن .
برات آرزوی سلامتی و شادی دارم ، احسان

وقت هایی که باید به خودم فکر کنم قدم میزنم با خودم پیاده روها را گز میکنم و به خودم اتفاقات روزمره و هر آنچه بشود را میگویم و با خودم ضعف هایم را تیر میزنم.
سعی میکنم با دوست هایم هم قدم بزنم، اما قدم زدن با نویسندها یک چیز دیگر است حیف که وقتشان پر است.
در ضمن دوست شدن با غریبه پر از ایده است اگر امکانش باشد و سرشان توی گوشی فرو نرفته باشد!