این روزها زمین و زمان دست در دست هم داده‌اند تا بر طبل نگرانی بکوبند و رسانه‌های رسمی و غیررسمی هم آتش بیار معرکه شده‌اند.
برای مقابله با این نگرانی‌ها پیاده‌روی‌های طولانی و دونفره فکر بدی نیست. من معتقدم کنار ذهن، جسم هم بدک نیست که اندکی به حرکت بیفتد؛ زندگی افراد خلاق هم این‌طور نشان می‌دهد که بخشی از زمان استراحت آن‌ها به پیاده‌روی‌های نسبتاً طولانی می‌گذرد.
تیموتی اسنایدر در جایی از کتاب «خودکامگی: بیست درس از قرن بیستم» می‌نویسد: «خودتان را وارد مکان‌های ناشناخته کنید و با غریبه‌ها آشنا شوید، دوستان تازه‌ای پیدا کنید و با آن‌ها قدم بزنید.»
انگار راه‌‌رفتن موتور دوستی را زودتر روشن می‌کند، ایده‌ها با همگام شدن جان بیشتری می‌گیرند و پس از هر بار پیاده‌روی ما دیگر همان آدم‌های قبلی نیستیم؛ سرشاریم از ایده و عزممان برای تغییر جزم‌تر شده.
اگر فقط و فقط یک ایدۀ خوب بتواند موفقیت ما را چند برابر کند چیزی نیست جز آشنایی با آدم‌های جدید.
نگاهی به موفقیت‌ها و شانس‌هایی خوبی که در زندگی به دست آورده‌اید بیندازید، می‌بیند اغلب آن‌ها به خاطر آشنایی با آدم‌های جدید است.
پیش‌قدم باشید و توی رابطه فراتر از حد انتظار عمل کنید، بگذارید دوستی با شما اتفاق خوبی در زندگی دیگران باشید. چیزهای تازه یاد بگیرید و به دیگران نیز بیاموزید.
می‌توانید این جملۀ را بگویید: «اگر کمی لازم هست می‌توانید روی من حساب کنید.»
بنجامین دیزاییلیِ نویسنده و سیاستمدار زمانی گفته بود:
«یک آشنای تازه برای من به‌اندازۀ یک کتاب جدید جذاب است، می‌دانید هرچه قدر هم که می‌خواهد بد باشد به‌هرحال از یک اثر کلاسیک جالب‌توجه‌تر است.»
بیرون بزنید و دوستان تازه‌ای پیدا کنید، هر دوست را به شکل کتابی تازه ببینید، با حوصله و دقت ورقش بزنید!
1 دیدگاه. دیدگاه جدید بگذارید
وقت هایی که باید به خودم فکر کنم قدم میزنم با خودم پیاده روها را گز میکنم و به خودم اتفاقات روزمره و هر آنچه بشود را میگویم و با خودم ضعف هایم را تیر میزنم.
سعی میکنم با دوست هایم هم قدم بزنم، اما قدم زدن با نویسندها یک چیز دیگر است حیف که وقتشان پر است.
در ضمن دوست شدن با غریبه پر از ایده است اگر امکانش باشد و سرشان توی گوشی فرو نرفته باشد!