واقعیت و توقعات نوشتن

11 پاسخ

1. این نوشته و رنج ناگزیر و شیرین نوشتن، من را یاد این بیت انداخت: زیر شمشیر غمش رقص کنان باید رفت/کان که شد کشته ی او نیک سرانجام افتاد.

   پاسخ

2. سلام.انسان غرق در عوالم دیگران می شوند تا خود را پیدا کند ،وزمانی که بتواندبه این مهم دست پیدا کند دیگر از خود دور می شود . ای کاش دیگران برای ما عبرت باشند و ما برای دیگران آیینه.

   پاسخ

3. آخ از این نیاز دلنواز و پرناز…

   پاسخ

4. ممنون شاهین جان که با هر نوشته ات تلنگری میزنی…واقعا میگن پول پول میاره،خواب خواب میاره،نوشتن هم نوشتن میاره! چند وقتی که نمی نوشتم دیگه دل و دماغ نوشتن نداشتم. و به قول خودت مار نیشت میزنه و برمیگردی روی استارت،ولی الان دوباره چسپیدم بهش و نوشتن شروع کردم،این حس خلق کردن واقعا لذت بخش و انرژی بخشه.دوباره مرسی

   پاسخ

   1. سلام به سعید عزیزم
      چند وقت پیش حال شما رو از حسین جان شیرمحمدی پرسیدم.
      دلتنگم. تهران اومدی حتماً به ما سر بزن رفیق.

      نوشتن واقعاً نوشتن میاره. من هر وقت بیشتر از همیشه می‌نویسم، هم میلم به نوشتن بیشتر میشه و هم ایده‌های بیشتری برای نوشتن پیدا می‌کنم.

      پاسخ

5. با سلام و عرض ارادت خدمت شاهین عزیز
   چقدر زیباست که اولین مومن به رسالت ات خودت هستی
   پیامبری که “روزانه نویسندگی” را تبلیغ می کنی
   و خودت نمونه و الگوی روزانه نویسی هستی .
   از عکس های پر مفهمومی که برای نوشتن هایت می گذاری ممنونم
   می خواستم اجازه بگیرم
   و بعضی از این عکسها را دانلود کنم
   برای عکس صفحه کامپیوتر .
   مثل همین عکس که الهام بخش است برای نوشتن .

   پاسخ

   1. درود پرویز جان
      محبت داری.
      این عکس‌ها با کمال میل متعلق به شماست پرویز عزیزم.

      پاسخ

6. چقدر حرف‌های مسکوب رو درک می‌کنم. (بده آدم حرفای آدمای بزرگو خیلی درک کنه؟) یاد خودم افتادم! رابطه عاطفی من با نوشتن از یازده سالگی شروع شد که یه وبلاگ زدم تا شعرامو توش بنویسم، ولی بعد از چند ماه شعرام تموم شد! گفتم وای مامان من چیکار کنم؟ گفت خب بشین بنویس. از خاطراتت و چیزایی که دوست داری. منم فقط به خاطر وبلاگ عزیزم که تازه داشت مخاطب پیدا می‌کرد، شروع کردم به نوشتن خاطره و داستان و هر چیزی که می‌شد نوشت. خوشبختانه یا بدبختانه اون دوران مصادف بود با خوابیدن ناگهانی تب وبلاگ‌نویسی. که البته تا یه مدتی هم باعث دلسردیم شد. اما بعد یه وبلاگ دیگه زدم و شروع کردم به نوشتن بدون توجه به مخاطب.
   از اونجا بود که عادت کردم به‌ روایت، تحلیل و توصیف دقیق زمان و مکانی که توش قرار دارم توی ذهنم. یعنی یه جورایی نوشتن، حتی وقتی مخاطب یه آدم پرحرف قرار گرفتی، حتی موقع غذا خوردن، وسط یه مهمونی کسل‌کننده، روی دوچرخه یا زیر دوش! عادتی که گاهی واقعا اعصاب‌خوردکن میشه. اما یه وقتایی که قهر می‌کنه تازه می‌فهمم چقدر بهش وابسته‌ام و بدون اون چقدر احساس تهی بودن می‌کنم.
   خلاصه که می‌فهمم چی میگی شاهین خان. دردم از یار است و درمان نیز هم 🙂

   پاسخ

   1. سلام سارا جان
      تو خیلی خوب می‌نویسی.
      من وبلاگت رو هم می‌خونم.
      و همیشه باد خودم می‌گم یه نفر که با این سن کم انقدر خوب و منظم می‌نویسه، اگر ادامه بده در آینده چه نویسندۀ بزرگی می‌تونه بشه.
      ادامه بده…

      پاسخ

7. با سلام و وقت بخير خدمت آقاي كلانتري عزيز
   بنده يكي از هزاران مشتري پروپاقرص شما هستم كه به قول معروف اگر روزانه سايت شما را چك نكنم خوابم نميبره. بنده خيلي علاقه مند شدم كه براي خودم وب سايت (كه شما خيلي بهش تاكيد ميكنيد) داشته باشم. توي اينترنت سرچ كردم به هر حال دنيايي از طراحي وب سايت براي آدم مياد و من كه گيج شدم. آيا امكانش هست كه نحوه درست و صحيح (همانطور كه خودتون وب سايت درست كرديد) ايجاد وب سايت را توضيح بديد. چون به قول معروف نميشه به اين تبليغات خيلي اعتماد كرد.

   پاسخ

   1. محمد جواد عزیز
      جوابت رو اینجا دادم:
      https://shahinkalantari.com/%db%8c%d8%a7%d8%af%d8%af%d8%a7%d8%b4%d8%aa-%d8%b1%d9%88%d8%b2-7/

      پاسخ