چرا برخی هرگز نمی‌توانند کار موردعلاقه‌شان را انجام دهند؟

همین حالا این جمله رو روی کاغذی که به در یخچال چسباندم یادداشت کردم .
بنظرم از سرزنش کردن های روزانه بهتر جواب می دهد .

اینو می نویسم،که چیزی،جایی،از من بمونه،حتی برای یه مدت بسیار کوتاه…
من عاشق نوشتنم…
و این رو بارها توی دفترم نوشتم…!!!

من عاشق نوشتنم…

گاهی ما فکر می کنیم در روند انجام یک کار همه چیز باید طبق برنامه و میل ما پیش برود در حالی که کائنات نقشه های جذاب تری برایمان دارد .
باید حرکت کرد و در مسیر حواسمان به نشانه ها باشد

با همین تفکر بود که من به نوشتن علاقه‌مند شدم، و هر روز پیش از بیش وقتم رو صرف نوشتن کردم، چون من از ۹ سالگی عادت داشتم تا اسم هرکاری رو می‌شنوم امتحانش کنم، از کارهای یدی مثل تعمیرات و … گرفته تا کارهای ذهنی با نیاز به تمرکز فوق‌العاده بالا، اما در نهایت پس از کمی چاوش در این مسیر به نوشتن و ادبیات و دنیای بزرگی که از این دو شکل گرفته برخوردم، یعنی تولیدمحتوا و بعد عاشقش شدم.
اما یه ترسی درونم شکل گرفت که نکنه کسی بهم در این مسیر اهمیت نده، یا حتی بدتر از اون که نه تنها اهمیت نده بلکه سرکوب و تخریب هم بکنه، اما سرمنشا ترس رو پیدا کردم و از همون‌جا ریشه‌اش رو قطع کردم، حالا تازه پیج اینستاگرام زدم و سایت هم در این چندروز بلاخره بالا میاد، در نهایت به علاقه‌ام، یعنی نوشتن و تولیدمحتوا رسیدم.
پیج اینستاگرام: danielmoradi_com@

سلام حالا من به کارهایی که از روی علاقه انتخابشون نکردم هم سعی می کنم علاقمند بشم و می شم پس این جمله که “من در انجام کار مورد علاقه ام موفق هستم” مثل بمب شادی می تونه عمل کنه 🙂

جاهایی که موفق شدم اثر درست و حسابی روی زندگی خودم بزارم و تغییری ایجاد کنم دقیقا همونجایی بود که سرمو انداختم پایین و کارمو انجام دادم. فرقیم نداشت هدف چیه، وزن کم کردن یا قایقرانی. الانم دلم میخواد به جای پرسه زدن تو نت از روی این متن یه دور رونویسی کنم. ممنون استاد🌺