دربارۀ ایمیل‌هایی که برای دوستانم می‌فرستم

سلام آقای کلانتری من مهسا غندالی هستم.شاگرد دوره‌ی چهلم نویسندگی خلاق که حق دارید یادتون نباشه.فقط خواستم بگم که واقعا حس خوبی منتقل می کنید و چون خیلی بامزه هستید دوستتون دارم.
این از صادقانه ترین حرف هایی بود که امروز زدم.
چون به من بار ها حس جالبی دادید خواستم من هم این کار رو براتون انجام بدم.
امیدوارم موفق بوده باشم.
شما هم به چیزی می گید که باعث انگیزه و حس خوب بشه؟

سلام آقای کلانتری وقتتون بخیر میخواستم اگر می شود حرف هایم را بخوانید و راهنمایم کنید من تقریبا دو ساله که با سایت شما آشنا شده ام و مطالب سایت شما را مطالعه می کنم از کودکی تا الان به کتاب خواندن و نویسندگی علاقه داشته ام اما در چند سال اخیر بیشتر به نویسندگی فکر می کنم دلم می خواهد که در این مسیر قدم بگذارم تابه حال یک رمان نوشته ام که کنار گذاشتمش
راستش احساس می کنم که داستان هایم بی مزه ودوست نداشتنی هستند فقط علاقه دارم نه به خودم اطمینان دارم برای تولید محتوا (نمی خواهم با مطالب بی کیفیت دیگران رامعطل کنم) و نه از فضای مجازی سر در می آورم لطفا بفرمایید که باید چه کنم آیا کلاس کامپیوتر بروم؟
از فکر نویسندگی در بیایم؟(البته همیشه ذهن من درگیر نویسندگی هست و به توانایی نویسندگان بزرگ غبطه می خورم) یا اگر در فضای مجازی باید شروع به کار کنم چطوری این کار را انجام دهم ؟
البته برای آنکه راحت تر اظهار نظر بکنید باید خدمتتان عرض کنم که من ۲۳سال سن دارم
تحصیلاتم لیسانس فلسفه است و از همان نوجوانی کتاب نویسندگان بزرگ مانند شاهنامه فردوسی گلستان و بوستان سعدی خسرو وشیرین و لیلی و مجنون نظامی قابوس نامه و….. را مطالعه کردم و به خاطر همین در شروع کارم تردید دارم وبی اعتماد به نفسم نمی خواهم باافکارخامم به دیگران آسیب بزنم
معذرت می خواهم که این قدر طولانی شد

جناب شاهين كلانتري عزيز
عرض ادب و احترام
من مرجان ميررضايي هستم .
چند دقيقه اي است با شما آشنا شدم.
داستان نويسندگي من به سالها قبل برميگرده ، زمانيكه عشق نوشتن فرصت خالي براي نگاه به آيينه را ازم ميگرفت.
اما از آن سالها زمان زيادي ميگذره ، و من اكنون در ٤٣ سالگي ، به دليل زمان كافي و تنهايي ، تصميم گرفتم كه بار ديگر بنويسم .
از چه را نميدانم ، فقط ميدانم كه بايد بنويسم ، چرا كه سنگيني بار اين مسئوليت را حس ميكنم .
ميفهمم كه از نوشتن لبريزم .
دو تا مرد نازنين تو زندگيم دارم ، كه براي خاطر اونا مينويسم .
اوليش همسرم و دوميش پسرم .
اينو به اونا مديونم .
اينكه مدتها منتظر فرصت بودم و دست نميداد ، بهانه قديمي و تكراري است اما الان علاوه بر دست ، پا هم داده .
خلاصه اش اين ميشود :
سرطان زنانگي كه ١٣ سال پيش شروع و ٣ سال پيش خاموش شد ، چند ماهي است هوس سر به سر گذاشتن با من كرده بود ، اتفاقاً از شدت وسواسم كه گندي به وجودم نزند ، با سرعت شروع به پيگيري نيازش كردم ، در اين حين ، مهمان هاي ناخوانده ديگري را شناختم كه در جاي جاي وجودم سكني گزيده بودند و من صاحب خانه بي خبر بودم .
كه اگر ميدانستم استقبال گرمتري ميكردم .
ظاهراً بعضي شان تازه واردند و نا آشنا.
به هر حال
اينكه ميگويم : بايد بنويسم ، به همين دليل است .
من به مهمانهاي ناخوانده وجودم ، قول داده ام كه حرفهايشان را به گوش بقيه برسانم .
خيلي گله داشتند .
اينو بهشون مديونم .

با سلام
مطالب شما برای من مفید بود .
دوست دارم بیشتر از راهنمایی شما استفاده کنم.

ممنون که به ما جرئت نوشتن می‌دین… یه روز کل کلماتی که اعضای این سایت با کمک شما می‌نویسن ، برای تشکر ازتون صف می کشن…

شاهین عزیز
ایمیل زیبا و پر مفهوم شما خیلی من رو خوشحال کرد و به من امید داد

شاهین جان شما بینظیرید
با خوندن مطالب روزانه ی وبلاگ شما،به طور همزمان هم انگیزه و انرژی میگیرم هم تب نوشتن توی وجودم بالا میگیره.
بازم مرسی.همیشه ادامه بده

باور کنید قبل از اینکه این متن رو بذارید و بخونمش ،چند روزی بود که داشتم به مسئله ای فکر میکردم ار این قرار که:
جسارت نمی کنم ،من از شما بسیار یاد میگیرم اما توی کتاب هایی که میخونم به جملات و اندیشه های خوبی برخورد میکنم که دوست دارم اونها رو برای شما ارسال کنم. چون بخشی از پایانامه ی دوره ی کارشناسی ارشدم مربوط به نوشتن و خلق اثر بوده. و مقالات و مطالعاتم هم همین سمت و سو رو داره.

شما بی نظیرید
قطعا برای ما هم یکی از بهترین نوع دریافت ایمیل ، نامه، آموزش و محتوای انگیزشی هست که دریافت می کنیم.