خوب حرف زدن نیازی به کلاس فن بیان ندارد؛ گیرم کلاس فن بیان هم رفتی وقتی کلمه‌‌ای نداری چه فایده. انگار بروی گران‌ترین قاشق و چنگال ممکن را بخری اما هیچ اقدامی برای تهیه غذا نکنی و توقع سیر شدن هم داشته باشی.
مثلاً من نوع بیان مصطفی ملکیان را دوست دارم؛ ولی فکر نمی‌کنم غنا و جذابیت کلام او در اثر حضور در کلاس فن بیان به‌دست‌آمده باشد. بله روشنی فکر و دامنه غنی واژگان اوست که توانسته چنین لحن و طنینی را به صدایش بدهد.
پس لزوماً حضور در یک کلاس فن بیان تضمین‌کننده این نیست که ما سخنور خوبی بشویم. به نظر میرسد قبل از یادگیری تکنیک‌ها و ترفندهای خوب فن بیان باید انس و الفتی طولانی و عمیق با کلمات داشته باشیم.
10 پاسخ
سلام استاد .واقعا درست میفرمایید .اتفاقا من خیلییی بی نهایت علاقه دارم به فن بیان و به همین دلیل ثبت نام هم کردم تو یه کلاس فن بیان .خیلی برام سودمند نبود .یعنی بد هم نبود ولی خیلی موثر واقع نشد . استاد کلانتری ما چجوری باید فن بیانمون رو قوی کنیم ؟ کتاب هم زیاد میخونم .ولی بعضی اوقات که میتونم یه حرفو به شکل بهتری انتقال بدم کم میارم .بعد میگم فلانی چقدر خوب اون موضوع رو منتقل کرد . بنظرتون چه تمرینهایی باید داشته باشیم ؟ من توی خلوتمم خیلی با خودم حرف میزنم که فن بیانم بهتر بشه وواقعا هم موثره .حالا شاید کسانی این موضوع رو عجیب غریب قلمداد کنن ولی من احساس میکنم خیلی تاثیر داره .
حدیث عزیز، مشکل اینه که قبل از فن بیان باید یه مهارت مهمتر داشته باشیم که شما باید اون رو در خودتون تقویت کنید.
باید اول با فن کلام شروع کنیم و تسلط کلامی خودمون رو افزایش بدیم. که خب گام اولش مطالعه‌ست.
سپاس از اظهار لطف شما چشم استاد گرامی
باسلام
فن بیان فن چه گفتن نیست فن چگونه گفتن است فلان شعر حافظ را شجریان و ناظری و افتخاری یا عصار به آواز می خوانند هرکدام تو سبک خودش یا شاملو دکلمه می خواند ببینید محتوا یکی است ولی نحوه ی بیان ها متفاوت است در فن بیان هدف سخن پردازی و محتوا و ماهیت نیست متن و محتوای آماده ای داریم یا ماب خودمان است یا از یک کتاب یا نویسنده ای گرفتیم نحوه و شیوه لحن و بیان و ادای واژه هاو استفاده از تاکیدها و زیرو بمی واستفاده از بالا پایین صدا بهمراه زبان بدن مناسب و بیان آن مفاهیم و محتوا درفن بیان آن اهمیت دارد بطوری که شنونده را خوش آید وبروی موثر و نافذ باشد تا محتوا به هدف و تاثیر خود بدون اینکه مخاطب را خسته کسل و بی حوصله کند برسد و از این طریق بتوانیم مخاطب را تهییج و ترغیب نماییم بنابراین یادگیری تکنیک های فن بیان بسیار خوب است بویژه برای آدم های متوسط همه که مصطفی ملکیان نمی شوند شاید این استاد بزرگ با توجه به غنای محتوایی بیان نیازی به بکارگیری این روش ها نداشته باشند اما حتی اگرهرکسی با هر بیان ضعیف یا متوسط با دایره واژگانی محدود این روشها و فنون یاد بگیرد میتواند موثرتر در اجتماع باشد پس یاد بگیرید عزیزان این روشها و فنون وبتدریج دایره واژگانی خودرا با مراجعه به لغت نامه ها آثار بزرگان ادب پارسی و خصوصا خواندن داستان و از همه مهمتر تمرین نوشتن واژگانی که به ذهن میرسد روزی ده تا پانزده دقیقه دزباره یک موضوع ما را از این جهت نیز ارتقا میدهد پیروز باشید
به به
بیشتر برای من بنویسید محمدرضا جان.
جمله ی ” کلمات جادو می کنند” را خیلی دوست دارم و نیز قبول دارم.
کلمات آدما را به اوج میبرند یا از قله پرتشون میکنند پایین.
ممنونم شاهین ِ گرامی
این جمله که « کلمات جادو میکنند» به هیچ عنوان اغراق نیست …
توی روابط بین آدم‌ها صحبت کردن و نحوه‌ی ارتباط برقرار کردن بسیار تعیین کننده است ؛ برای مثال آدم دهن بین و سطحی نگری شبیه من در اولین برخورد با آدم ها فقط به لحن بیان ونوع برخورد توجه می‌کند و حال وحوصله اش را ندارد که ببیند توی دل آدم‌ها چه می‌گردد وعلاقه ای هم ندارد تا ذره بین دست بگیرد و مثل خدابیامرز شرلوک هلمز بیفتد دنبال آدم‌ها تا ببیند درواقع چه جور آدمی هستند !
خود من خیلی از کارهایم را با زبان ریختن واستفاده ازکلمات قشنگ‌قشنگ پیش می‌برم 🙂
قدرت کلمات ورای آن چیزیست که ما میپنداریم !
باور ندارید؟
بروید مثنوی وقرآن بخوانید تا بفهمید چه می‌گویم …
چیزی که در صحبت های جناب ملکیان مشهوده و گاهی هم اون رو تصریح کردند، باور به اینه که واژه ها رو باید خیلی دقیق به کار برد.عیت عبارتشون اینه که کلمات شخصیت دارند.وسواس عجیب ایشون در استفاده از دقیق ترین کلمات واقعا تحسین برانگیزه.مثلا وقتی میگن “قوت قلب” واقعا منظوری دارن که با وقتی که از “آرامش درون” حرف می زنن کاملا فرق داره.مثال دیگه کلمات “خوب” و “خوش”هستند که دو بار معنایی کاملا متفاوت دارند و ایشون خیلی دقیق اینها رو به کار می گیرند.
زنده باد.
چه کامنت زیبایی نوشتی مهدی جان. واقعاً لذت بردم.
با یک مثال چقدر خوب جایگاه فن بیان رو روشن کردید
من هم موافق ام و به نظر من بیان ما از فکر ما ناشی میشه…و یک درون غنی تر و پرتر میتونه به بیان غنی تر کمک کنه… حتی بین افرادی که عنوان مجری دارند و فن بیان هم جزء مهمی از فعالیت اون هاست میشه نمونه هایی رو دید که شاید مسلط به تکنیک های فن بیان باشند ولی شنیدنِ اون ها مخاطب رو حتی ازار میده…اما نمونه هایی هم هستند که مجری نیستند و انقدر درون اشون سرشار هست که لذتِ شنیدن حرف هاشون پایان نداره…فنِ بیان، فن ها و تکنیک ها رو آموزش میده و این آموزش برای کسی که خمیره وجودی و درونیش رو داشته باشه می تونه به جلا دادن هرچه بیشتر و بهتراش کمک کنه و به نظر من اگر کسی اون درون غنی رو نداشته باشه می تونه اثر عکس بذاره…این شاید برای هر ابزار دیگه ای هم مصداق داشته باشه، هر چیزی اگر در جای صحیح خودش استفاده بشه،اثر مثبت و اگر نه، اثر سو می ذاره.