فقط یک کتاب بنویس

سلام استاد کلانتری عزیز
من یک کتاب کودک نوشتم حالا چجوری و کجا باید چاپش کنم ممنون میشم اگه راهنمایی بفرمایید .

شما هالی تر از عالی هستید استاد کلانتری هرچه بگویم در حوضه نویسندگی و توضیحات مربوط به آن کم گفته ام ولی بدانید شما پدر نویسندگی نوین هستید .با تشکر از شما

چطور به چاپ کتاب فکر نکنیم؟
این که هر چه زود تر کتابم رو چاپ کنم داره مغزمو مثل موریانه می خوره می کنه.میشه کمکم کنین؟

سلام آقای کلانتری عزیز
مثل همیشه پیشنهاد خوبی دادید، من یک ایده‌ی داستانی دارم که طرح کلی و اول و آخرش می‌دونم چی باید باشه. یک داستان جنایی و درامه، هیچ ربطی به خودم نداره (منظورم اینه که به درد مشکلات خودم نمی‌خوره) اما حس می‌کنم اگر برای خودم کامل بنویسمش خیلی جالب بشه.
راستی یه فیلمی هم می‌خوام بهتون معرفی کنم که درباره‌ی داستان‌سراییه (یه جورایی)، شایدم دیده باشین.
Stranger than fiction
درباره‌ی یک شخصیت کتابی و تخیلیه که واقعی می‌شه.
می‌دونم که احتمالا وقتی برای تلف کردن پای فیلم ندارید ولی خدا رو چه دیدی.
راستی در مورد سه تا از موضوعاتی که انتهای کتابتون پیشنهاد کرده بودین برای خودم صدا (مصاحبه) ضبط کردم، خیلی حس خوبی داشت، بازم ممنونم. بی‌صبرانه منتظر کتاب بعدی‌تونم، اگر باشه.

سلام
من تقریبا اکثر این موارد بالا رو که نوشتید دارم
اگه به کتاب نوشتن باشه
احتمالا داستانی بهتر به شخصیت و توانم میخوره
همین الان به یه فکر کوتاه چند لحظه ای میتونم بگم یه رمان ۴۰۰ صفحه ای البته نه پیوسته
به صورت تکه تکه و پازلی در ذهنم جرقه زده
شما جوابی برای من دارید؟؟ چیکار کنم
اصلا اگر کتابی شروع کردم و داستانی نوشتم بعدش چی؟
چطور باید چاپ کرد؟اونو باید کجا بزاریم که دیگران هم بتونند بخونند و نظری بدند؟
اما به خودم میگم منو نویسندگی؟؟؟ 🙂
شاید این سوالات بالای من من از نوشتن یه کتاب دور میکنه

شاهین جان حیفم اومد این جمله رونگم.
وب سایتت برای من یه رفرنس برای الهام، ایده و خصوصا نوشتن.

سلام شاهین جان وقت بخیر
هر وقت به وبلاگت سر می زنم سر حال می شم، اگه میشه در مورد کمالگرایی هم یه پست بذار ، عاملی که باعث میشه خیلی ها مثل من نتونن از نوشتن اونطور که باید لذت ببرن؛ این جمله رو هم خدمتت تقدیم میکنم و برات آرزوی موفقیت می کنم.
تنها راه انجام کار بزرگ این است که عاشق کاری باشید که انجام می دهید. استیو جابز

میدونی چند وقته قصد دارم یک کتاب غیر داستانی بنویسم (داستانی که بماند)، حتی سرفصلاشو آماده کردم . چهار سال . امان از تنبلی و کمال گرایی. اما چند وقته تصمیم دارم بنویسم. فعلا شروع کردم یه شش هفت ماهیه نوشته های صبحگاهی می‌نویسم. خیلی تاثیر مثبت رو زندگیم داشته بغیر از توسعه مهارت نوشتن. با اینکه حتی بعضی روزها یا دو سه هفته ای این وسط ننوشتم. اما ادامه دادم. وبلاگمم یه ماهیه شروع کردم و برای کتاب هم به این زودی اقدام میکنم. اما نوشته های صبحگاهی که برای من نوشته های هر موقعیه خیلی جواب داد. و جرقه این کارم از وبلاگ تو شروع شد. ممنون ازت

:/
والا می خوام یه توییت در مورد یک مشکل مهم در حوزه کاری ام بزنم کلی فسفر می سوزانم… کتاب را کجای دلم بگذارم!
بارها شروع کردم به نوشتن… صفحات صبحگاهی ( واسه همین جا بود دیگه!؟ )، صفحات شبگاهی :دی ، جمله قصار، پست های بلند در شبکه های اجتماعی، در مورد کتاب های خوانده شده و غیره! اما در مجموع بیشتر از چند روز طول نکشید که …!!!!! مشکل در شروع نیست؛ مشکل در ادامه دادن است 🙁

شاهین جان، از راهکار عجیب، تازه و دوست داشتنی ات ممنون

خیلی عالیه که شما همیشه پیشنهادهای جالبی ارائه میدید. به شخصه مچکرم.
و یک نکته که همیشه برای خودم جذاب بوده اینه که معمولا لحظات “خلق و آفرینش” از دل همین مواقع بی حوصلگی ، کلافگی و نارضایتی سر درمیاره. چیزی که ما همیشه ازش فراری هستیم و فقط منقبض شدن در یه گوشه و خیره شدن به هر چیزی که دم دستمون باشه رو ترجیح میدیم!
شاید این حرف مبنای درستی نداشته باشه اما به امتحانش می ارزه… فقط کافیه اون لحظه از شرایط انجماد و رکود با یه قلم دست گرفتن و نوشتن از هر دری، خارج بشیم.

سلام شاهين عزيز
ده مورد از موارد ابتداي مطلب درباره‌ي من صدق ميکنه 🙁
الان تصميم گرفتم که يه کتاب درباره‌ي اشتباهاتي که باعث شد به اينجا برسم، بنويسم. نميدونم موضوع خوبي هست؟

من کتاب سرطان ذهن و ۵بیماری نادر کوتولوله ی ذهنی رو میخوام بنویسم.
یا مثلا چگونه می توانیم از آب گل آلود ماهی بگیریم؟
:)))

ممنون شاهين عزيز
من هم وقتي دچار نوسان ميشم، نوشتن رو به صحبت و عمه تراپي خيلي از دوستان ترجيح ميدم.
وقتي مينويسي خلع عجيبي تو ذهن شكل ميگيره كه ميتوني فكر جديد جايگزين كني.
تو نوشتن خبري از قضاوت و نصيحت نيست و ميتوني “خود افشايي” داشته باشي.